display result search
- 192
- 1000
- 1000
- 1000
تقویت اخلاق توحیدی در انسان، جلسه بیست و هشتم
سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین سید احمد فقیهی با موضوع «تقویت اخلاق توحیدی در انسان»، جلسه بیست و هشتم، سال 1402
مرحوم علامه طباطبایی در تفسیر آیه بیستم از سوره حدید می فرماید: راه به دست آوردن تقوا یکی از این سه چیز است؛ خوف از خداوند، امید به رحمت او و محبت. انبیای الهی نیز از بشارت و انذار برای هدایت و انگیزش مردم استفاده می کردند .
انگیزه سوم محبت است. انگیزه ای که محبت ایجاد می کند بسیار بالاتر از انگیزه های خوف و رجاست. کسی که مسیری را عاشقانه می پیماید ،اصلا احساس خستگی نمی کند و با لذت تمام سختی ها را به جان می خرد . فرق است بین اینکه من به خاطر اهمیتی که نماز شب دارد، ساعت را تنظیم کنم، سحر با زحمت بلند شوم و با چرت و کسالت نماز شبی بخوانم، با اینکه کسی از شوق و اشتیاق خلوت و انس با خدا سحر بلند شود و با خدا مناجات کند. این محبت بسیار شیرین و لذتبخش است. امام سجاد علیه السلام می فرماید: خدایا کدام بنده ای است که شیرینی محبت را چشیده باشد، و سراغ غیر از تو برود؟!
محبت به امور زیادی تعلق می گیرد؛ محبت به امور مادی، حیوانی، محسوس درونی و... اینها مباحث خودش را دارد، اما بحث ما محبت خداست. البته محبت به خداوند چیزی نیست که ما ایجاد کنیم. بزرگان در بحث های فلسفی و عرفانی می گویند: رابطه محبت بین بنده و خدا، رابطه بین علت تامه و معلول است. این رابطه رابطه ای حقیقی است. درست است که محبت از یک جهت، یکی از انواع احساسات و عواطف ماست، اما محبت انسان به خدا ،احساس حقیقتی در این عالم است که این انسان با خدای خودش دارد. در این محبت کششی است که از آن طرف خداوند بنده را به سوی خود می کشد و از این طرف این بنده بر اساس آن، مثل روز می بیند که باید به کجا برود و چه کسی او را جذب می کند. البته این در صورتی است که تعلقات مادی و لذائذ حیوانی انسان را به خودش سرگرم نکرده باشد .
مرحوم علامه طباطبایی در تفسیر آیه بیستم از سوره حدید می فرماید: راه به دست آوردن تقوا یکی از این سه چیز است؛ خوف از خداوند، امید به رحمت او و محبت. انبیای الهی نیز از بشارت و انذار برای هدایت و انگیزش مردم استفاده می کردند .
انگیزه سوم محبت است. انگیزه ای که محبت ایجاد می کند بسیار بالاتر از انگیزه های خوف و رجاست. کسی که مسیری را عاشقانه می پیماید ،اصلا احساس خستگی نمی کند و با لذت تمام سختی ها را به جان می خرد . فرق است بین اینکه من به خاطر اهمیتی که نماز شب دارد، ساعت را تنظیم کنم، سحر با زحمت بلند شوم و با چرت و کسالت نماز شبی بخوانم، با اینکه کسی از شوق و اشتیاق خلوت و انس با خدا سحر بلند شود و با خدا مناجات کند. این محبت بسیار شیرین و لذتبخش است. امام سجاد علیه السلام می فرماید: خدایا کدام بنده ای است که شیرینی محبت را چشیده باشد، و سراغ غیر از تو برود؟!
محبت به امور زیادی تعلق می گیرد؛ محبت به امور مادی، حیوانی، محسوس درونی و... اینها مباحث خودش را دارد، اما بحث ما محبت خداست. البته محبت به خداوند چیزی نیست که ما ایجاد کنیم. بزرگان در بحث های فلسفی و عرفانی می گویند: رابطه محبت بین بنده و خدا، رابطه بین علت تامه و معلول است. این رابطه رابطه ای حقیقی است. درست است که محبت از یک جهت، یکی از انواع احساسات و عواطف ماست، اما محبت انسان به خدا ،احساس حقیقتی در این عالم است که این انسان با خدای خودش دارد. در این محبت کششی است که از آن طرف خداوند بنده را به سوی خود می کشد و از این طرف این بنده بر اساس آن، مثل روز می بیند که باید به کجا برود و چه کسی او را جذب می کند. البته این در صورتی است که تعلقات مادی و لذائذ حیوانی انسان را به خودش سرگرم نکرده باشد .
تاکنون نظری ثبت نشده است