display result search
- 429
- 1000
- 1000
- 1000
سر خط شروع و تحلیل تاریخ اسلام، جلسه سی ام
سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین حامد کاشانی با موضوع «سر خط شروع و تحلیل تاریخ اسلام»، جلسه سی ام، سال 1398
جلسه گذشته به علی بن حاتم رسیدیم، با آن هه سلحشوری و مجاهدت، یک نقطه خاکستری در کارنامه او بود و انشاءالله می‌خواهیم به ریزش‌های حکومت حضرت بپردازیم، کسانی که با حضرت بودند ولی از حضرت جدا شدند، بعضی عاقبت بخیر شدند و بعضی فاصله گرفتند.
اگر دوران حضرت ولیعصر علیه السلام را دیدیم، توقعی از ایشان نداریم که بعد ناراحت شویم این اتفاق بیافتد، بعضی از اینها دوستان امیرالمؤمنین هستند که حضرت یکی از توقعاتشان را صلاح نمی‌داند و اینها قهر کردند. این یکی دو جلسه برای من خیلی عبرت انگیز است. یکی از اینها که سرگذشتش خیلی برای من عبرت انگیز بود شخصی است به نام عبدالله بن اهتَم، ایشان از خانواده‌ای است که همه خطیب و سخنور هستند. کسانی که امروز حرف می‌زنند حرفشان همه جا منتظر می‌شود، نفوذ کلام دارند و بعضی حاضر هستند به اینها پول بدهند که اینها این طرف و آن طرف حرف بزنند و آدم‌های رسانه‌ای آن روزگار محسوب می‌شوند. بیانشان مهم است. بعضی از مورخین و ادبا می‌گویند: اینها خانوادگی همه از خطبای برجسته سخنوران برجسته بودند، هرجا می‌خواستند نزد سلطان یا کسی بروند او را می‌فرستادند، بیانش طوری بود که نفوذ زیادی داشت. خودش و پسرانش و نوه‌هایش و برادرانش ادیبان برجسته تاریخ عرب هستند. پسرش صفوان و پسر پسرش خالد بن صفوان، شبیب بن شیبه، از ادبای برجسته هستند. ادبای طراز اول عرب هستند که سخنان زیادی از اینها به جا مانده است، همین سخنوری کار دست او داد. چون می‌توانست خوب حرف بزند، خوب هم پول درمی‌آورد.
در نقلی آمده که امیرالمؤمنین علیه السلام او را حاکم کرمان قرار داد، خبر عزلی از او نرسید. شخصیتی که روایاتی از خانواده‌اش داریم که یکی از پسرانش این روایت که کسی جرأت نمی‌کرد در مدح امیرالمؤمنین علیه السلام بگوید، نقل کرد. پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: «أنا سید ولد آدم» من سرور همه فرزندان آدم هستم و علی سید عرب است و این خیلی منهدم کننده قبایلی بود که این حرف را دوست نداشتند. سید واضح است که مقام برتری مطلق دارد و گفتن این حرف جرأت می‌خواست. خاطراتی هست در منابع تاریخی که برای همین یک کلمه علی سید العرب، چه آدم‌هایی کشته شدند. این خانواده از اینها بودند که از این روایت نقل می‌کردند، عبدالله حاکم کرمان هم بوده اما چون سخنور بود، یک حالت بخلی هم داشتند. این خانواده معروف هستند به بخل و خیلی اهل بخشش نبودند. به مال جمع کردن علاقه داشتند لذا کم کم جاهایی که پول درونش بود اینها یک مقدار لغزش کردند، زیاد بن ابیه که زمان امیرالمؤمنین در فارس حکومت می‌کرد، ذیل حاکم بصره که او زیر نظر امیرالمؤمنین بود، بعداً با معاویه تبانی کرد و یک آدمی است که هزاران هزار شیعه کشته و بصره به هم ریخته بود، معاویه نمی‌دانست چه کسی را آنجا بفرستد، شاید چهار پنج سال بعد از شهادت امیرالمؤمنین، شورش می‌شد و به هم می‌ریخت، زیاد را حاکم بصره کرد، بصره اطرافش بخش زیادی از ایران است. زیاد وقتی آمد حمد خدا نگفت و بر پیغمبر درود نفرستاد. معاذ الله همانطور که سوره توبه بدون بسم الله است، این هم می‌خواست بگوید در اوج خشونت با شما برخورد می‌کنم. بدون حمد خدا و ذکر نام پیغمبر شروع کرد. گفت: اگر ذلیل و ضعیفی از یک خانواده یک کاری کند من شریف را می‌گیرم و پوستش را می‌کنم و کاری می‌کنم نفس شما را ببرند. اوج خشونت، متأسفانه اولین کسی که بلند شد، عبدالله بن اهتم بود. ایشان از بصریان بود که بلند شد و گفت: خدا به شما حکمت و فصل الخطاب داده است. اگر کسی به ظالمین نزدیک شود، ظالمین با او مثل دستمال برخورد می‌کنند.
جلسه گذشته به علی بن حاتم رسیدیم، با آن هه سلحشوری و مجاهدت، یک نقطه خاکستری در کارنامه او بود و انشاءالله می‌خواهیم به ریزش‌های حکومت حضرت بپردازیم، کسانی که با حضرت بودند ولی از حضرت جدا شدند، بعضی عاقبت بخیر شدند و بعضی فاصله گرفتند.
اگر دوران حضرت ولیعصر علیه السلام را دیدیم، توقعی از ایشان نداریم که بعد ناراحت شویم این اتفاق بیافتد، بعضی از اینها دوستان امیرالمؤمنین هستند که حضرت یکی از توقعاتشان را صلاح نمی‌داند و اینها قهر کردند. این یکی دو جلسه برای من خیلی عبرت انگیز است. یکی از اینها که سرگذشتش خیلی برای من عبرت انگیز بود شخصی است به نام عبدالله بن اهتَم، ایشان از خانواده‌ای است که همه خطیب و سخنور هستند. کسانی که امروز حرف می‌زنند حرفشان همه جا منتظر می‌شود، نفوذ کلام دارند و بعضی حاضر هستند به اینها پول بدهند که اینها این طرف و آن طرف حرف بزنند و آدم‌های رسانه‌ای آن روزگار محسوب می‌شوند. بیانشان مهم است. بعضی از مورخین و ادبا می‌گویند: اینها خانوادگی همه از خطبای برجسته سخنوران برجسته بودند، هرجا می‌خواستند نزد سلطان یا کسی بروند او را می‌فرستادند، بیانش طوری بود که نفوذ زیادی داشت. خودش و پسرانش و نوه‌هایش و برادرانش ادیبان برجسته تاریخ عرب هستند. پسرش صفوان و پسر پسرش خالد بن صفوان، شبیب بن شیبه، از ادبای برجسته هستند. ادبای طراز اول عرب هستند که سخنان زیادی از اینها به جا مانده است، همین سخنوری کار دست او داد. چون می‌توانست خوب حرف بزند، خوب هم پول درمی‌آورد.
در نقلی آمده که امیرالمؤمنین علیه السلام او را حاکم کرمان قرار داد، خبر عزلی از او نرسید. شخصیتی که روایاتی از خانواده‌اش داریم که یکی از پسرانش این روایت که کسی جرأت نمی‌کرد در مدح امیرالمؤمنین علیه السلام بگوید، نقل کرد. پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: «أنا سید ولد آدم» من سرور همه فرزندان آدم هستم و علی سید عرب است و این خیلی منهدم کننده قبایلی بود که این حرف را دوست نداشتند. سید واضح است که مقام برتری مطلق دارد و گفتن این حرف جرأت می‌خواست. خاطراتی هست در منابع تاریخی که برای همین یک کلمه علی سید العرب، چه آدم‌هایی کشته شدند. این خانواده از اینها بودند که از این روایت نقل می‌کردند، عبدالله حاکم کرمان هم بوده اما چون سخنور بود، یک حالت بخلی هم داشتند. این خانواده معروف هستند به بخل و خیلی اهل بخشش نبودند. به مال جمع کردن علاقه داشتند لذا کم کم جاهایی که پول درونش بود اینها یک مقدار لغزش کردند، زیاد بن ابیه که زمان امیرالمؤمنین در فارس حکومت می‌کرد، ذیل حاکم بصره که او زیر نظر امیرالمؤمنین بود، بعداً با معاویه تبانی کرد و یک آدمی است که هزاران هزار شیعه کشته و بصره به هم ریخته بود، معاویه نمی‌دانست چه کسی را آنجا بفرستد، شاید چهار پنج سال بعد از شهادت امیرالمؤمنین، شورش می‌شد و به هم می‌ریخت، زیاد را حاکم بصره کرد، بصره اطرافش بخش زیادی از ایران است. زیاد وقتی آمد حمد خدا نگفت و بر پیغمبر درود نفرستاد. معاذ الله همانطور که سوره توبه بدون بسم الله است، این هم می‌خواست بگوید در اوج خشونت با شما برخورد می‌کنم. بدون حمد خدا و ذکر نام پیغمبر شروع کرد. گفت: اگر ذلیل و ضعیفی از یک خانواده یک کاری کند من شریف را می‌گیرم و پوستش را می‌کنم و کاری می‌کنم نفس شما را ببرند. اوج خشونت، متأسفانه اولین کسی که بلند شد، عبدالله بن اهتم بود. ایشان از بصریان بود که بلند شد و گفت: خدا به شما حکمت و فصل الخطاب داده است. اگر کسی به ظالمین نزدیک شود، ظالمین با او مثل دستمال برخورد می‌کنند.
تاکنون نظری ثبت نشده است