display result search
- 175
- 1000
- 1000
- 1000
تقویت اخلاق توحیدی در انسان، جلسه بیست و پنجم
سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین سید احمد فقیهی با موضوع «تقویت اخلاق توحیدی در انسان»، جلسه بیست و پنجم، سال 1402
خداوند در آیه هفتم از سوره یونس می فرماید: «إِنَّ الَّذِینَ لَا یَرْجُونَ لِقَاءَنَا وَرَضُوا بِالْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَاطْمَأَنُّوا بِهَا وَالَّذِینَ هُمْ عَنْ آیَاتِنَا غَافِلُونَ» البته آنهایی که به لقاء ما دل نسبته و امیدوار نیستند و به زندگی پست دنیا دلخوش و دلبسته‌اند و آنهایی که از آیات و نشانه‌های ما غافلند.
خداوند در این آیه سه مسئله را مترتب بر همدیگر بیان می کند. کسانی هستند که به ملاقات خدا امیدی ندارند، حال یا منکر قیامت هستند، یا آن را باور نکرده اند، یا نسبت به آن شک دارند، یا از آن تغافل می کنند و به آن توجه ندارند، چنین کسانی ناخودآگاه به همین زندگی دنیا رضایت می دهند. وقتی به زندگی دنیا راضی شدند، آرامش و اطمینان آنها هم به همین زندگی دنیاست. بالاخره انسان باید به چیزی دل ببندد؛ اگر به قیامت اعتقاد و به آن توجه داشته باشد، به قیامت و اوصاف آن دل می بندد، اما اگر قیامت و معاد در نظرش نباشد، ناخودآگاه به همین دنیا دل می بندد و تمام اطمینانش نیز به همین دنیاست.
اولین قدم در تربیت اخلاقی، کنترل صورتی است که از یک عمل در قوه خیال ایجاد می شود. گفتیم ما نسبت به صورت هایی که در قوه خیالمان ایجاد می شود، سه نوع برخورد داریم:
یا آن را از ذهن بیرون می کنیم، یا آن را همانجا سرگردان رها می کنیم و یا نسبت به آن اقدام می کنیم. همچنین گفتیم ملاک این سه نوع برخود تصور فایده است. وقتی عملی در قوه خیال انسان می آید، ابتدا فکر می کند که اگر این کار را انجام بدهم، چه فایده ای دارد؛ اگر بتواند فایده ای برای آن تصور کند و آن را تصدیق کند، انجام می دهد، ولی اگربه نظرش بیاید که فایده ای ندارد، رهایش می کند. بنابراین تفاوت عملکرد انسانها به خاطر تفاوت نگرش آنها نسبت به مصداق فایده است و کار تربیتی و اخلاقی مورد نیاز این است که انسان نگرش خود را نسبت به مصداق فایده تصحیح کند.
خداوند در آیه هفتم از سوره یونس می فرماید: «إِنَّ الَّذِینَ لَا یَرْجُونَ لِقَاءَنَا وَرَضُوا بِالْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَاطْمَأَنُّوا بِهَا وَالَّذِینَ هُمْ عَنْ آیَاتِنَا غَافِلُونَ» البته آنهایی که به لقاء ما دل نسبته و امیدوار نیستند و به زندگی پست دنیا دلخوش و دلبسته‌اند و آنهایی که از آیات و نشانه‌های ما غافلند.
خداوند در این آیه سه مسئله را مترتب بر همدیگر بیان می کند. کسانی هستند که به ملاقات خدا امیدی ندارند، حال یا منکر قیامت هستند، یا آن را باور نکرده اند، یا نسبت به آن شک دارند، یا از آن تغافل می کنند و به آن توجه ندارند، چنین کسانی ناخودآگاه به همین زندگی دنیا رضایت می دهند. وقتی به زندگی دنیا راضی شدند، آرامش و اطمینان آنها هم به همین زندگی دنیاست. بالاخره انسان باید به چیزی دل ببندد؛ اگر به قیامت اعتقاد و به آن توجه داشته باشد، به قیامت و اوصاف آن دل می بندد، اما اگر قیامت و معاد در نظرش نباشد، ناخودآگاه به همین دنیا دل می بندد و تمام اطمینانش نیز به همین دنیاست.
اولین قدم در تربیت اخلاقی، کنترل صورتی است که از یک عمل در قوه خیال ایجاد می شود. گفتیم ما نسبت به صورت هایی که در قوه خیالمان ایجاد می شود، سه نوع برخورد داریم:
یا آن را از ذهن بیرون می کنیم، یا آن را همانجا سرگردان رها می کنیم و یا نسبت به آن اقدام می کنیم. همچنین گفتیم ملاک این سه نوع برخود تصور فایده است. وقتی عملی در قوه خیال انسان می آید، ابتدا فکر می کند که اگر این کار را انجام بدهم، چه فایده ای دارد؛ اگر بتواند فایده ای برای آن تصور کند و آن را تصدیق کند، انجام می دهد، ولی اگربه نظرش بیاید که فایده ای ندارد، رهایش می کند. بنابراین تفاوت عملکرد انسانها به خاطر تفاوت نگرش آنها نسبت به مصداق فایده است و کار تربیتی و اخلاقی مورد نیاز این است که انسان نگرش خود را نسبت به مصداق فایده تصحیح کند.
تاکنون نظری ثبت نشده است