display result search
- 1049
- 1000
- 1000
- 1000
موانع شادی و آرامش در زندگی، جلسه سوم
سخنرانی استاد محمد شجاعی با موضوع "موانع شادی و آرامش در زندگی"، جلسه سوم، سال 1397
ما در ارتباط با خودمان و اطرافیانمان دچار توهم هستیم و توهم ما ناشی از این است که ما به جای اینکه ارتباطات‌مان را بر اساس بخش انسانی‌مان طراحی کنیم با بخش‌های جمادی و گیاهی و حیوانی‌مان طراحی می‌کنیم. وقتی ما خودمان را زن یا مرد می‌دانیم، ارتباطات‌مان را هم بر اساس آن طراحی می‌کنیم و از جنبه جنسیتی به خودمان نگاه می‌کنیم. پس به خودمان نگاه حیوانی داریم، در حالی که ما انسان هستیم و یک حقیقت داریم و زن و مرد مطرح نیست. اگر بناست ما بر اساس یک پیوند روابطمان را تنظیم کنیم بهتر است که بر اساس یک پیوند آسمانی این روابط را تنظیم کنیم و خانواده آسمانی ما با همه انسان‌ها یکسان است. ما بدن‌هایمان جداست ولی همه یک نفس داریم، وقتی ما بتوانیم همه آدم‌ها را مثل خانواده خودمان بدانیم شادی در قلب‌هایمان می‌آید و غصه‌ها می‌روند. غصه‌ها زمانی هستند که ما خودمان را بخش بخش و کوچک می‌کنیم. اینکه همه را خانواده خود ببینیم موجب می‌شود که حسادت‌ها، خودخواهی‌ها و کینه‌ها هم از بین بروند. تربیت اسلامی، یعنی اینکه خدا ما را مثل خودش تربیت کند و ما در جامعه مانند خدا رحمان باشیم و حتی نسبت به دشمنانمان هم مهربان باشیم. این آدم در زندگیش شاد زندگی می‌کند. کسی که از منیّت و خودخواهی دست بردارد، شخصیتش انبساط پیدا می‌کند. انسان به میزانی که از بخش نباتی و جمادی و حیوانی اش فاصله می‌گیرد، اوج می‌گیرد و پرواز می‌کند. پس به هر میزان که از این من کوچکمان دست برداریم به همان میزان بزرگ می‌شویم. وقتی سایرین را مانند خانواده خودمان دانستیم همه خانواده برای ما دعا می‌کنند و کلی انرژی مثبت پشت سر ما هست. اینکه انسان توهم داشته باشد که از کسی بهتر است، این یک فریب شیطانی است و نباید به آن توجه کنیم که مبادا مغرور شویم.
ما در ارتباط با خودمان و اطرافیانمان دچار توهم هستیم و توهم ما ناشی از این است که ما به جای اینکه ارتباطات‌مان را بر اساس بخش انسانی‌مان طراحی کنیم با بخش‌های جمادی و گیاهی و حیوانی‌مان طراحی می‌کنیم. وقتی ما خودمان را زن یا مرد می‌دانیم، ارتباطات‌مان را هم بر اساس آن طراحی می‌کنیم و از جنبه جنسیتی به خودمان نگاه می‌کنیم. پس به خودمان نگاه حیوانی داریم، در حالی که ما انسان هستیم و یک حقیقت داریم و زن و مرد مطرح نیست. اگر بناست ما بر اساس یک پیوند روابطمان را تنظیم کنیم بهتر است که بر اساس یک پیوند آسمانی این روابط را تنظیم کنیم و خانواده آسمانی ما با همه انسان‌ها یکسان است. ما بدن‌هایمان جداست ولی همه یک نفس داریم، وقتی ما بتوانیم همه آدم‌ها را مثل خانواده خودمان بدانیم شادی در قلب‌هایمان می‌آید و غصه‌ها می‌روند. غصه‌ها زمانی هستند که ما خودمان را بخش بخش و کوچک می‌کنیم. اینکه همه را خانواده خود ببینیم موجب می‌شود که حسادت‌ها، خودخواهی‌ها و کینه‌ها هم از بین بروند. تربیت اسلامی، یعنی اینکه خدا ما را مثل خودش تربیت کند و ما در جامعه مانند خدا رحمان باشیم و حتی نسبت به دشمنانمان هم مهربان باشیم. این آدم در زندگیش شاد زندگی می‌کند. کسی که از منیّت و خودخواهی دست بردارد، شخصیتش انبساط پیدا می‌کند. انسان به میزانی که از بخش نباتی و جمادی و حیوانی اش فاصله می‌گیرد، اوج می‌گیرد و پرواز می‌کند. پس به هر میزان که از این من کوچکمان دست برداریم به همان میزان بزرگ می‌شویم. وقتی سایرین را مانند خانواده خودمان دانستیم همه خانواده برای ما دعا می‌کنند و کلی انرژی مثبت پشت سر ما هست. اینکه انسان توهم داشته باشد که از کسی بهتر است، این یک فریب شیطانی است و نباید به آن توجه کنیم که مبادا مغرور شویم.
کاربر مهمان