display result search
سخنرانی حجت الاسلام سید حسین حسینی قمی با موضوع "شرح حکمت 88 نهج‌البلاغه "، سال 1402
موضوع مورد بحث ما حکمت 88 نهج البلاغ است که می فرماید: وَ حَکَى عَنْهُ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ الْبَاقِرُ (علیه السلام) أَنَّهُ (علیه السلام) قَالَ: کَانَ فِی الْأَرْضِ أَمَانَانِ مِنْ عَذَابِ اللَّهِ وَ قَدْ رُفِعَ أَحَدُهُمَا، فَدُونَکُمُ الْآخَرَ، فَتَمَسَّکُوا بِهِ؛ أَمَّا الْأَمَانُ الَّذِی رُفِعَ فَهُوَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله)، وَ أَمَّا الْأَمَانُ الْبَاقِی فَالاسْتِغْفَارُ؛ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى "وَ ما کانَ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فِیهِمْ وَ ما کانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ". سید رضی در ذیل این حکمت می‌فرماید: محاسن الاستخراج و لطایف الاستنباط، امیرالمومنین یک استنباط و استخراج زیبایی از یک آیه قرآن دارد و این حکمت برداشتی از آن آیه است. آیه 33 سوره مبارکه انفال که خداوند می فرماید: وَمَا کَانَ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فِیهِمْ ۚ وَمَا کَانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ یَسْتَغْفِرُونَ. ولی خدا تا تو (پیغمبر رحمت) در میان آنها هستی آنان را عذاب نخواهد کرد و نیز مادامی که به درگاه خدا توبه و استغفار کنند باز خدا آنها را عذاب نکند.
در دو صورت خداوند بندگانش را عذاب نمی‌کند؛ اول تا زمانی که پیامبر در میان مردم هست خدا آنها را عذاب نمی کند. دوم تا هنگامی که امت استغفار کنند خدا عذاب را از آنها برمی‌دارد. امیرالمومنین علیه السلام این حکمت را از این آیه برداشت کرده‌اند و می‌فرمایند: ما دو امان داریم که یکی از این امان‌ها از میان ما رفت که رسول خدا بود که رحلت کرد و دیگری ذکر استغفار است. حدیثی در کتاب سیدبن طاووس آمده است که روزی عمار یاسر خطاب به رسول خدا گفت آرزو دارم که به اندازه حضرت نوح در میان ما عمر کنید و رسول خدا فرمودند: عمار تا من زنده هستم، حیات و زندگی من پر از خیر و برکت است برای شما ولی بعد از مرگ من اگر دو کار انجام دهید، من برای شما استغفار میکنم و بدانید که اعمال شما بر من عرضه می‌گردد؛ پس اول تقوای الهی رو داشته باشید و به امید استغفار من نباشید. دوم اینکه در هر شبانه روزی یک سجده طولانی داشته باشید و در آن ذکر یونسیه را بخوانید.
موضوع مورد بحث ما حکمت 88 نهج البلاغ است که می فرماید: وَ حَکَى عَنْهُ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ الْبَاقِرُ (علیه السلام) أَنَّهُ (علیه السلام) قَالَ: کَانَ فِی الْأَرْضِ أَمَانَانِ مِنْ عَذَابِ اللَّهِ وَ قَدْ رُفِعَ أَحَدُهُمَا، فَدُونَکُمُ الْآخَرَ، فَتَمَسَّکُوا بِهِ؛ أَمَّا الْأَمَانُ الَّذِی رُفِعَ فَهُوَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله)، وَ أَمَّا الْأَمَانُ الْبَاقِی فَالاسْتِغْفَارُ؛ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى "وَ ما کانَ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فِیهِمْ وَ ما کانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ". سید رضی در ذیل این حکمت می‌فرماید: محاسن الاستخراج و لطایف الاستنباط، امیرالمومنین یک استنباط و استخراج زیبایی از یک آیه قرآن دارد و این حکمت برداشتی از آن آیه است. آیه 33 سوره مبارکه انفال که خداوند می فرماید: وَمَا کَانَ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فِیهِمْ ۚ وَمَا کَانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ یَسْتَغْفِرُونَ. ولی خدا تا تو (پیغمبر رحمت) در میان آنها هستی آنان را عذاب نخواهد کرد و نیز مادامی که به درگاه خدا توبه و استغفار کنند باز خدا آنها را عذاب نکند.
در دو صورت خداوند بندگانش را عذاب نمی‌کند؛ اول تا زمانی که پیامبر در میان مردم هست خدا آنها را عذاب نمی کند. دوم تا هنگامی که امت استغفار کنند خدا عذاب را از آنها برمی‌دارد. امیرالمومنین علیه السلام این حکمت را از این آیه برداشت کرده‌اند و می‌فرمایند: ما دو امان داریم که یکی از این امان‌ها از میان ما رفت که رسول خدا بود که رحلت کرد و دیگری ذکر استغفار است. حدیثی در کتاب سیدبن طاووس آمده است که روزی عمار یاسر خطاب به رسول خدا گفت آرزو دارم که به اندازه حضرت نوح در میان ما عمر کنید و رسول خدا فرمودند: عمار تا من زنده هستم، حیات و زندگی من پر از خیر و برکت است برای شما ولی بعد از مرگ من اگر دو کار انجام دهید، من برای شما استغفار میکنم و بدانید که اعمال شما بر من عرضه می‌گردد؛ پس اول تقوای الهی رو داشته باشید و به امید استغفار من نباشید. دوم اینکه در هر شبانه روزی یک سجده طولانی داشته باشید و در آن ذکر یونسیه را بخوانید.
تاکنون نظری ثبت نشده است