display result search
سخنرانی حجت‌الاسلام والمسلمین محمود رجبی با موضوع «راه رسیدن به هدف آفرینش»، جلسه سوم، سال 1402
ما چگونه می توانیم به هدف خلقت انسان که همان خلیفه الله شدن و خداگونه شدن انسان است برسیم و از چه راه هایی این امکان پذیر است. اولین قدم و اقدام انسان توجه و هوشیاری و خروج از غفلت است. در واقع غفلت مانع حرکت می شود لذا امام عزیز فرمودند که این هوشیاری و خروج از غفلت قدم اول نیست بلکه قبل از قدم هاست. اگر انسان از غفلت خارج نشود نمی تواند هیچ قدمی بردارد. پس شرط هر حرکتی این است که از غفلت بیرون بیاید و اول، این مانع را بردارد.
غفلت امر مزموم و ناخواستنی، و هوشیاری و توجه امر مطلوب است. حالا این سوال می شود که مگر ما غفلت غیر مزموم هم داریم؟ در واقع ما دو نوع غفلت داریم. اولا برای انسان ما هیچ موقع غفلت مطلق نداریم که او از همه چیز غافل باشد.حتما به یک چیزی توجه دارد کما اینکه توجه عام و اینکه بگوییم انسان به همه چیز توجه کند، این هم در اکثر قریب به اتفاق شدنی نیست. حداکثر چیزی که برای توجه نوع انسان گفته اند هفت هشت چیز بیشتر نیست. اینکه انسان بتواند به همه چیز این عالم توجه کند، این برای انسان های معمولی امکان پذیر نیست. حالا اگر باشند شامل حضرات معصومین علیهم السلام می شود که اگر بخواهند در یک لحظه به همه عالم می توانند توجه داشته باشند.
نکته بعدی این است که هر غفلتی با یک توجه ملازم است و هر توجهی با یک غفلتی. یعنی انسان وقتی توجه به یک چیزی می کند غافل از یک چیزهایی می شود. به تعبیر قرآن که می فرماید «مَا جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَیْنِ فِی جَوْفِهِ»
ما چگونه می توانیم به هدف خلقت انسان که همان خلیفه الله شدن و خداگونه شدن انسان است برسیم و از چه راه هایی این امکان پذیر است. اولین قدم و اقدام انسان توجه و هوشیاری و خروج از غفلت است. در واقع غفلت مانع حرکت می شود لذا امام عزیز فرمودند که این هوشیاری و خروج از غفلت قدم اول نیست بلکه قبل از قدم هاست. اگر انسان از غفلت خارج نشود نمی تواند هیچ قدمی بردارد. پس شرط هر حرکتی این است که از غفلت بیرون بیاید و اول، این مانع را بردارد.
غفلت امر مزموم و ناخواستنی، و هوشیاری و توجه امر مطلوب است. حالا این سوال می شود که مگر ما غفلت غیر مزموم هم داریم؟ در واقع ما دو نوع غفلت داریم. اولا برای انسان ما هیچ موقع غفلت مطلق نداریم که او از همه چیز غافل باشد.حتما به یک چیزی توجه دارد کما اینکه توجه عام و اینکه بگوییم انسان به همه چیز توجه کند، این هم در اکثر قریب به اتفاق شدنی نیست. حداکثر چیزی که برای توجه نوع انسان گفته اند هفت هشت چیز بیشتر نیست. اینکه انسان بتواند به همه چیز این عالم توجه کند، این برای انسان های معمولی امکان پذیر نیست. حالا اگر باشند شامل حضرات معصومین علیهم السلام می شود که اگر بخواهند در یک لحظه به همه عالم می توانند توجه داشته باشند.
نکته بعدی این است که هر غفلتی با یک توجه ملازم است و هر توجهی با یک غفلتی. یعنی انسان وقتی توجه به یک چیزی می کند غافل از یک چیزهایی می شود. به تعبیر قرآن که می فرماید «مَا جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَیْنِ فِی جَوْفِهِ»
تاکنون نظری ثبت نشده است