display result search
- 287
- 1000
- 1000
- 1000
دستور العمل های دینی برای ارتباط والدین با فرزندان
سخنرانی حجت الاسلام سید علیرضا تراشیون با موضوع "دستور العمل های دینی برای ارتباط والدین با فرزندان "، سال 1402
یکی از اتفاقاتی که بیشتر برای متدینین و افراد علاقه‌مند به تربیت فرزندان می افتد این است که شیطان به روابط بین والدین و فرزندان چشم طمع دارد و این یک ویژگی تاریخی است که شیطان تمام پیوند های مقدس رو مورد لطمه و آسیب قرار می دهد. اگر پدر و مادری بتوانند در امور تربیتی روابط بین خودشان و فرزندان شان را اصلاح کنند، پوزه شیطان را به خاک مالیده اند. در متون دینی ما آمده است که مهم ترین نقش را در تربیت هر انسانی، والدینش به عهده دارند. پدر و مادر مهمترین عناصر انسانی در طبیعت هستند و ما نمی‌توانیم پدر و مادر و نقش‌شان در تربیت را نادیده بگیریم. پدر مدیر و ولی فرزند است و برای تربیت فرزندش باید نقشه راه را در دست داشته باشد. گاهی اوقات والدین علاقه مند به تربیت فرزندان شان هستند ولی تلاش چندانی در این زمینه نمی کنند. روابط ما با فرزندانمان باید روابط خوبی باشد و برای این رابطه خوب شرایطی لازم است. اول اینکه نباید شخصیت والدین در حضور فرزندان شکسته شود، پس والدین نباید در حضور فرزندان اختلافات خود را نشان دهند چون این اختلافات به امر تربیت لطمه می زند. نکته دوم این است که پدر و مادر در حضور فرزندان باید برای یکدیگر شخصیت بخشی بکنند. نکته سوم این است که اگر پدر و مادر می‌خواهند تربیت گران خوبی باشند، باید از این حالت انفعال خارج شوند. والدین باید در امر تربیت پر حوصله باشند، تا اثرگذار باشند و بتوانند قدرت ارتباطی خودشان با فرزندانشان را تقویت کنند تا تاثیرگذار باشند. کلام به انسان جذابیت می‌دهد. ما باید به عنوان والدین تلاش کنیم که آرامش فرزندانمان را در خانه حفظ کنیم، اگر آرامش در خانه نباشد فرزند وقتی وارد جامعه می‌شود وارد اقیانوس متلاطمی می‌شود و دچار آسیب می‌شود. پدر و مادر باید فرزند شناس باشند، تا بتوانند ارتباط خوبی با فرزندانشان برقرار کنند.
یکی از اتفاقاتی که بیشتر برای متدینین و افراد علاقه‌مند به تربیت فرزندان می افتد این است که شیطان به روابط بین والدین و فرزندان چشم طمع دارد و این یک ویژگی تاریخی است که شیطان تمام پیوند های مقدس رو مورد لطمه و آسیب قرار می دهد. اگر پدر و مادری بتوانند در امور تربیتی روابط بین خودشان و فرزندان شان را اصلاح کنند، پوزه شیطان را به خاک مالیده اند. در متون دینی ما آمده است که مهم ترین نقش را در تربیت هر انسانی، والدینش به عهده دارند. پدر و مادر مهمترین عناصر انسانی در طبیعت هستند و ما نمی‌توانیم پدر و مادر و نقش‌شان در تربیت را نادیده بگیریم. پدر مدیر و ولی فرزند است و برای تربیت فرزندش باید نقشه راه را در دست داشته باشد. گاهی اوقات والدین علاقه مند به تربیت فرزندان شان هستند ولی تلاش چندانی در این زمینه نمی کنند. روابط ما با فرزندانمان باید روابط خوبی باشد و برای این رابطه خوب شرایطی لازم است. اول اینکه نباید شخصیت والدین در حضور فرزندان شکسته شود، پس والدین نباید در حضور فرزندان اختلافات خود را نشان دهند چون این اختلافات به امر تربیت لطمه می زند. نکته دوم این است که پدر و مادر در حضور فرزندان باید برای یکدیگر شخصیت بخشی بکنند. نکته سوم این است که اگر پدر و مادر می‌خواهند تربیت گران خوبی باشند، باید از این حالت انفعال خارج شوند. والدین باید در امر تربیت پر حوصله باشند، تا اثرگذار باشند و بتوانند قدرت ارتباطی خودشان با فرزندانشان را تقویت کنند تا تاثیرگذار باشند. کلام به انسان جذابیت می‌دهد. ما باید به عنوان والدین تلاش کنیم که آرامش فرزندانمان را در خانه حفظ کنیم، اگر آرامش در خانه نباشد فرزند وقتی وارد جامعه می‌شود وارد اقیانوس متلاطمی می‌شود و دچار آسیب می‌شود. پدر و مادر باید فرزند شناس باشند، تا بتوانند ارتباط خوبی با فرزندانشان برقرار کنند.
تاکنون نظری ثبت نشده است