display result search
- 368
- 1000
- 1000
- 1000
عطر خوش زندگی، جلسه نهم
سخنرانی از حجت الاسلام سید علیرضا تراشیون با موضوع «عطر خوش زندگی»، جلسه نهم، سال 1402
برخی از ویژگی های تربیت های معمول و مرسوم را بیان کردیم. از جمله به بکسل کردن، هل دادن و سرزنش کردن در صورت سر زدن خطایی؛ ما باید یک تحولی در تربیت ایجاد کنیم. به تعبیر مقام معظم رهبری در دیدار اخیر با مبلّغین، ما با یک نسلی مواجه هستیم که شکل اطلاعات و مدل اطلاعات او متفاوت شده است، چون دنیا متفاوت شده است.
در تربیت باید اصولی ثابت وجود داشته باشد، ولی روش های تربیتی بر اساس زمان تغییر کند. ما باید کما فی السابق بچه های متدین، نمازخوان، مؤدب، بچه هایی که از لحاظ اخلاقی خوب هستند تربیت کنیم. این اصول ما است. ولی روش ها تغییر می کند. ممکن است گفته شود قدیم با کتک هم بچه ها نمازخوان می شدند، اما الان این روشها کارساز نیست. چه اینکه زندگی در دنیای گذشته نسبت به دنیای امروز به مثابه قیاس تُنگ با اقیانوس است. حضرت آقا به این مضمون فرمودند که قدیم می گفتیم دوست بد، الان دوست بد در جیب بچه ها هست. در گذشته سطح اطلاعات افراد پایین بود. همچنین، اگر والدین در گذشته، اصول و روش های تربیتی را خوب بلد بودند، امروزه خروجی تربیت خانواده ها به مراتب بهتر بود. پس ما با یک نسل متفاوت مواجه هستیم که نمی توانیم به روش های گذشته اکتفا کنیم. امروز با روش پیشینیان نمی شود نسل آینده را تربیت کرد. روش ها باید کارآمدتر و بروزآمدتر شود.
یک سری روش های متناسب با این زمان را برای شما بیان خواهیم کرد که قطعا خروجی آن یک تربیت خوب خواهد بود.
رهاسازی منطقی و عاقلانه: امروزه نمی شود بچه ها را در تنگنا تربیت کرد. کنترل گری و امر و نهی کردن از شیوه های منسوخ شده است .
والدین کنترلگر نمی توانند بچه را تربیت کنند. باید رهاسازی هوشمندانه داشته باشیم. وقتی می خواهیم ترس بچه را از آب بگیریم، به یک دفعه او را در آب نمی اندازیم. اول سعی می کنید با آب کم عمق انس بگیرد و بعد، در قدم های بعدی وارد قسمت عمیق شود. در ادامه به ملاکاتی اشاره می کنیم که با توجه به آنها، رهاسازی نه تنها به بچه آسیب نمی زند، بلکه منجر به تربیت خوب می شود. تربیت را باید از تمرکززایی خارج کنیم. یعنی والدین خود را منحصرا برای تربیت فرزند نبینند. این نیست که فکر کنم من به عنوان مادر، من به عنوان پدر باید همبازی بچه باشم. حتی بعضا بچه ها را مدرسه نمی فرستند و خودشان همه کاره بچه می شوند! چنانچه در اقتصاد نیز گفته می شود تمرکززایی منجر به فساد و تمرکززدایی منجر به شکوفایی می شود. ما مسؤل هستیم، باید نظارت داشته باشیم. گاهی مسجد، گاهی دوست، گاهی مدرسه باید بچه را تربیت کند. باید از عوامل دیگر کمک گرفت.
برخی از ویژگی های تربیت های معمول و مرسوم را بیان کردیم. از جمله به بکسل کردن، هل دادن و سرزنش کردن در صورت سر زدن خطایی؛ ما باید یک تحولی در تربیت ایجاد کنیم. به تعبیر مقام معظم رهبری در دیدار اخیر با مبلّغین، ما با یک نسلی مواجه هستیم که شکل اطلاعات و مدل اطلاعات او متفاوت شده است، چون دنیا متفاوت شده است.
در تربیت باید اصولی ثابت وجود داشته باشد، ولی روش های تربیتی بر اساس زمان تغییر کند. ما باید کما فی السابق بچه های متدین، نمازخوان، مؤدب، بچه هایی که از لحاظ اخلاقی خوب هستند تربیت کنیم. این اصول ما است. ولی روش ها تغییر می کند. ممکن است گفته شود قدیم با کتک هم بچه ها نمازخوان می شدند، اما الان این روشها کارساز نیست. چه اینکه زندگی در دنیای گذشته نسبت به دنیای امروز به مثابه قیاس تُنگ با اقیانوس است. حضرت آقا به این مضمون فرمودند که قدیم می گفتیم دوست بد، الان دوست بد در جیب بچه ها هست. در گذشته سطح اطلاعات افراد پایین بود. همچنین، اگر والدین در گذشته، اصول و روش های تربیتی را خوب بلد بودند، امروزه خروجی تربیت خانواده ها به مراتب بهتر بود. پس ما با یک نسل متفاوت مواجه هستیم که نمی توانیم به روش های گذشته اکتفا کنیم. امروز با روش پیشینیان نمی شود نسل آینده را تربیت کرد. روش ها باید کارآمدتر و بروزآمدتر شود.
یک سری روش های متناسب با این زمان را برای شما بیان خواهیم کرد که قطعا خروجی آن یک تربیت خوب خواهد بود.
رهاسازی منطقی و عاقلانه: امروزه نمی شود بچه ها را در تنگنا تربیت کرد. کنترل گری و امر و نهی کردن از شیوه های منسوخ شده است .
والدین کنترلگر نمی توانند بچه را تربیت کنند. باید رهاسازی هوشمندانه داشته باشیم. وقتی می خواهیم ترس بچه را از آب بگیریم، به یک دفعه او را در آب نمی اندازیم. اول سعی می کنید با آب کم عمق انس بگیرد و بعد، در قدم های بعدی وارد قسمت عمیق شود. در ادامه به ملاکاتی اشاره می کنیم که با توجه به آنها، رهاسازی نه تنها به بچه آسیب نمی زند، بلکه منجر به تربیت خوب می شود. تربیت را باید از تمرکززایی خارج کنیم. یعنی والدین خود را منحصرا برای تربیت فرزند نبینند. این نیست که فکر کنم من به عنوان مادر، من به عنوان پدر باید همبازی بچه باشم. حتی بعضا بچه ها را مدرسه نمی فرستند و خودشان همه کاره بچه می شوند! چنانچه در اقتصاد نیز گفته می شود تمرکززایی منجر به فساد و تمرکززدایی منجر به شکوفایی می شود. ما مسؤل هستیم، باید نظارت داشته باشیم. گاهی مسجد، گاهی دوست، گاهی مدرسه باید بچه را تربیت کند. باید از عوامل دیگر کمک گرفت.
تاکنون نظری ثبت نشده است