display result search
- 714
- 1000
- 1000
- 1000
عطر خوش زندگی، جلسه پنجم
سخنرانی حجت الاسلام سید علیرضا تراشیون با موضوع «عطر خوش زندگی»، جلسه پنجم، سال 1402
اگر بخواهیم یک نسلی برای آینده تربیت کنیم، باید والدین فعالی باشیم نه منفعل. والدین فعال و منفعل هم قابل تشخیص است. خیلی کوتاه چند نکته برای تشخیص والدین فعال و منفعل بدین قرار است:
- هرگاه دیدید شما فقط تأمین کننده زیستی فرزندان هستید، منفعل هستید. اگر شبانه روز کارتان شده تر و خشک کردن بچه، رسیدگی به رخت و لباس و پخت و پز، بدانید دیگران بر تربیت فرزندان شما مسلط می شوند و شما والدین منفعلی هستید.
- هر گاه شما نیازهای زیستی فرزندتان را مقدمه ای برای شروع کار دانستید، بدانید فعال هستید. هر وقت دیدید صبحانه بچه را دادید، و تازه کارتان شروع شد، بدانید والدین فعال هستید. مثل آن راننده تاکسی که اول وقت بنزین می زند، تازه کار او شروع می شود.
هرگاه فرزندان شما به حال خودشان رها شدند، بدانید باید نگران تربیت او باشید. ما دنبال این هستیم والدین را از حالت انفعال درآورده و فعال کنیم. وقتی بچه به حال خود رها شد ،از چند حالت خارج نیست:
یا از رسانه استفاده می کند؛ نحوه استفاده از رسانه در سنین مختلف نیز متفاوت است. بچه ای که پای رسانه رها شود خراب می شود. مثل ماشینی که زیر باد و باران در بیابان رها شود .البته نه به این معنا که بچه فاسد می شود. نباید انتظار داشت که خروجی رسانه اعم از موبایل و تلویزیون و ... انسان های توانمندی باشند. در هیچ نقطه ای از دنیا به این قائل نیستند. امروزه تک تک کشورها به این نتیجه رسیده اند که باید در رسانه ها تجدید نظر کنند. خصوصا میزان استفاده آن برای کودکان و نوجوانان مد نظر قرار گرفته است. مثلا زیر دو سال مطلقا استفاده از موبایل ممنوع است، چه اینکه قسمتی از مغز بچه ها با استفاده از موبایل در این سن تخریب می شود. به نحوی که به راحتی قابل درمان نیست. لذا باید تدبیری بیاندیشید .
یا کنار دوستانش قرار میگیرد؛ هیچ وقت یک دوست نمی تواند اثر تربیتی مثبتی روی بچه ها بگذارد، مگر اینکه با نظارت بزرگترها باشد. مثلا بچه ها را به یک مربی در یک مرکز فرهنگی می سپارید. در این صورت در عین اینکه بچه ها همبازی دارند، ولی یک مربی بچه ها را راهبری می کند. اما وقتی پنج بچه بدون نظارت در یک اتاق جمع شوند، غیر از آسیب ثمری ندارد. امروزه خصوصا در فضای بیرونی همین است. نوجوانان یک ویژگی دارند و آن توجه طلبی و توجه خواهی است. می خواهند به اصطلاح خودی نشان دهند. هر چیزی که بتواند آنها را در نگاه دوستان بزرگتر کند، بیشتر نشان می دهند. مثل نوجوانی که می گفت سیگاری نیستم، ولی وقتی می رفت پیش دوستانش، یک نخ سیگار می گرفت، دود آن را به لباسش می زد که بوی سیگار بگیرد تا توجه دوستانش را به خود جلب کند! تا آنجا که در گروه های شیطان پرستی وقتی می خواهند نوجوانان را جذب کنند، از همین ویژگی توجه طلبی نوجوانان استفاده می کنند . می گویند کسی می تواند سرگروه قرار بگیرد که بیشتر بتواند کارهای عجیب و غریب کند. مثلا خون می آشامد، حلقه در گوش می گذارند یا در زیر پوست اشیائی قرار می دهند و ... . لذا حتی برای کوچه بچه ها باید برنامه داشت.
اگر بخواهیم یک نسلی برای آینده تربیت کنیم، باید والدین فعالی باشیم نه منفعل. والدین فعال و منفعل هم قابل تشخیص است. خیلی کوتاه چند نکته برای تشخیص والدین فعال و منفعل بدین قرار است:
- هرگاه دیدید شما فقط تأمین کننده زیستی فرزندان هستید، منفعل هستید. اگر شبانه روز کارتان شده تر و خشک کردن بچه، رسیدگی به رخت و لباس و پخت و پز، بدانید دیگران بر تربیت فرزندان شما مسلط می شوند و شما والدین منفعلی هستید.
- هر گاه شما نیازهای زیستی فرزندتان را مقدمه ای برای شروع کار دانستید، بدانید فعال هستید. هر وقت دیدید صبحانه بچه را دادید، و تازه کارتان شروع شد، بدانید والدین فعال هستید. مثل آن راننده تاکسی که اول وقت بنزین می زند، تازه کار او شروع می شود.
هرگاه فرزندان شما به حال خودشان رها شدند، بدانید باید نگران تربیت او باشید. ما دنبال این هستیم والدین را از حالت انفعال درآورده و فعال کنیم. وقتی بچه به حال خود رها شد ،از چند حالت خارج نیست:
یا از رسانه استفاده می کند؛ نحوه استفاده از رسانه در سنین مختلف نیز متفاوت است. بچه ای که پای رسانه رها شود خراب می شود. مثل ماشینی که زیر باد و باران در بیابان رها شود .البته نه به این معنا که بچه فاسد می شود. نباید انتظار داشت که خروجی رسانه اعم از موبایل و تلویزیون و ... انسان های توانمندی باشند. در هیچ نقطه ای از دنیا به این قائل نیستند. امروزه تک تک کشورها به این نتیجه رسیده اند که باید در رسانه ها تجدید نظر کنند. خصوصا میزان استفاده آن برای کودکان و نوجوانان مد نظر قرار گرفته است. مثلا زیر دو سال مطلقا استفاده از موبایل ممنوع است، چه اینکه قسمتی از مغز بچه ها با استفاده از موبایل در این سن تخریب می شود. به نحوی که به راحتی قابل درمان نیست. لذا باید تدبیری بیاندیشید .
یا کنار دوستانش قرار میگیرد؛ هیچ وقت یک دوست نمی تواند اثر تربیتی مثبتی روی بچه ها بگذارد، مگر اینکه با نظارت بزرگترها باشد. مثلا بچه ها را به یک مربی در یک مرکز فرهنگی می سپارید. در این صورت در عین اینکه بچه ها همبازی دارند، ولی یک مربی بچه ها را راهبری می کند. اما وقتی پنج بچه بدون نظارت در یک اتاق جمع شوند، غیر از آسیب ثمری ندارد. امروزه خصوصا در فضای بیرونی همین است. نوجوانان یک ویژگی دارند و آن توجه طلبی و توجه خواهی است. می خواهند به اصطلاح خودی نشان دهند. هر چیزی که بتواند آنها را در نگاه دوستان بزرگتر کند، بیشتر نشان می دهند. مثل نوجوانی که می گفت سیگاری نیستم، ولی وقتی می رفت پیش دوستانش، یک نخ سیگار می گرفت، دود آن را به لباسش می زد که بوی سیگار بگیرد تا توجه دوستانش را به خود جلب کند! تا آنجا که در گروه های شیطان پرستی وقتی می خواهند نوجوانان را جذب کنند، از همین ویژگی توجه طلبی نوجوانان استفاده می کنند . می گویند کسی می تواند سرگروه قرار بگیرد که بیشتر بتواند کارهای عجیب و غریب کند. مثلا خون می آشامد، حلقه در گوش می گذارند یا در زیر پوست اشیائی قرار می دهند و ... . لذا حتی برای کوچه بچه ها باید برنامه داشت.
تاکنون نظری ثبت نشده است