display result search
- 815
- 1000
- 1000
- 1000
سر خط شروع و تحلیل تاریخ اسلام، جلسه نهم
سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین حامد کاشانی با موضوع «سر خط شروع و تحلیل تاریخ اسلام»، جلسه نهم، سال 1398
سیده نساء اهل الجنه حضرت زهرا سلام الله علیها با تمام وجود از امیرالمؤمنین علیه السلام دفاع کردند و در آخر در غربت شبانه به خاک سپرده شدند.
یا امیرالمؤمنین روحی فداک
آسمان را دفن کردی زیر خاک
عالم را دچار غم و اندوه کرند، یکی از عجایب تاریخ این است که وقتی بین امیرالمؤمنین و حضرت زهرا و بعضی دیگر و حکومت رسول خدا درگیری رخ داد، یک نفر از مسئولین آمد شخصاً حضرت زهرا را تهدید کرد که منزل شما را آتش می‌زنم. برای بعضی از محدثان و مورخان قابل تأمل نبود. انواع مختلفات تحریفات را روی این پیاده کردند. در کدام منطقی در این عالم اگر امیرالمؤمنین که مرد خانه است، در مباحث اسلامی هم مرد خانه مدیر خانه است، درگیر مسائل سیاسی است، همسر او را تهدید کردند و آتش زدند منطق اسلام است؟ این چه منطق عجیبی است! گاهی ممکن است بعضی بگویند: اگر غدیر راست بود مگر می‌شود به این زودی فراموش شود. فرض کنید غدیری در کار نبود و شخصیت حضرت زهرا برای مردم واضح نبود که اگر امیرالمؤمنین درگیری سیاسی دارد، همسر او را به آتش زدن تهدید کنند. با جملات و دستورات شرع مقدس اسلامی می‌شود این را تمام کرد. دنبال این هستند که بگویند: حضرت زهرا با امیرالمؤمنین دو تفکر داشتند و حضرت زهرا مثل امیرالمؤمنین نمی‌اندیشید. پس تهدید کردن به چه معناست و دست و پا زدن مورخان نشان می‌دهد چقدر این مسأله حساس بود.
نکته دیگر اینکه اولین مسئول بعد از رسول خدا لحظات آخر عمرش ابراز پشیمانی کرد از اینکه ای کاش در خانه را با هجوم نمی‌گشودیم. اینجا هم مورخان به دست انداز افتادند که چطور این جمله را توجیه کنند. اسنادش را نگاه کنند، عبارات زیادی تبدیل به کذا و کذا شده است و مبهم شده است. ایشان لحظات آخر عمر ابراز پشیمانی کرده که ای کاش به خانه‌ی بیت النور، خانه شرافت عالم حمله نمی‌کردیم. ما عرض کردیم اهل‌بیت برای اینکه نمی‌خواستند آغازگر جنگ باشند و نمی‌خواستند شمشیر بکشند، زهرای مرضیه وسط آمد که ما اعتراض داریم به استبدادی که صورت گرفته ولی فعلاً جنگی نداریم. آیا معترضی در آن شرایط که سرور زنان بهشتی است باید به آتش تهدید شود؟ یکی از مهمترین اسناد این هجوم همین پشیمانی است که این کاش این کار صورت نمی‌گرفت.
سیده نساء اهل الجنه حضرت زهرا سلام الله علیها با تمام وجود از امیرالمؤمنین علیه السلام دفاع کردند و در آخر در غربت شبانه به خاک سپرده شدند.
یا امیرالمؤمنین روحی فداک
آسمان را دفن کردی زیر خاک
عالم را دچار غم و اندوه کرند، یکی از عجایب تاریخ این است که وقتی بین امیرالمؤمنین و حضرت زهرا و بعضی دیگر و حکومت رسول خدا درگیری رخ داد، یک نفر از مسئولین آمد شخصاً حضرت زهرا را تهدید کرد که منزل شما را آتش می‌زنم. برای بعضی از محدثان و مورخان قابل تأمل نبود. انواع مختلفات تحریفات را روی این پیاده کردند. در کدام منطقی در این عالم اگر امیرالمؤمنین که مرد خانه است، در مباحث اسلامی هم مرد خانه مدیر خانه است، درگیر مسائل سیاسی است، همسر او را تهدید کردند و آتش زدند منطق اسلام است؟ این چه منطق عجیبی است! گاهی ممکن است بعضی بگویند: اگر غدیر راست بود مگر می‌شود به این زودی فراموش شود. فرض کنید غدیری در کار نبود و شخصیت حضرت زهرا برای مردم واضح نبود که اگر امیرالمؤمنین درگیری سیاسی دارد، همسر او را به آتش زدن تهدید کنند. با جملات و دستورات شرع مقدس اسلامی می‌شود این را تمام کرد. دنبال این هستند که بگویند: حضرت زهرا با امیرالمؤمنین دو تفکر داشتند و حضرت زهرا مثل امیرالمؤمنین نمی‌اندیشید. پس تهدید کردن به چه معناست و دست و پا زدن مورخان نشان می‌دهد چقدر این مسأله حساس بود.
نکته دیگر اینکه اولین مسئول بعد از رسول خدا لحظات آخر عمرش ابراز پشیمانی کرد از اینکه ای کاش در خانه را با هجوم نمی‌گشودیم. اینجا هم مورخان به دست انداز افتادند که چطور این جمله را توجیه کنند. اسنادش را نگاه کنند، عبارات زیادی تبدیل به کذا و کذا شده است و مبهم شده است. ایشان لحظات آخر عمر ابراز پشیمانی کرده که ای کاش به خانه‌ی بیت النور، خانه شرافت عالم حمله نمی‌کردیم. ما عرض کردیم اهل‌بیت برای اینکه نمی‌خواستند آغازگر جنگ باشند و نمی‌خواستند شمشیر بکشند، زهرای مرضیه وسط آمد که ما اعتراض داریم به استبدادی که صورت گرفته ولی فعلاً جنگی نداریم. آیا معترضی در آن شرایط که سرور زنان بهشتی است باید به آتش تهدید شود؟ یکی از مهمترین اسناد این هجوم همین پشیمانی است که این کاش این کار صورت نمی‌گرفت.
تاکنون نظری ثبت نشده است