display result search
سخنرانی حجت الاسلام محمد رضا عابدینی با موضوع «اربعین حرکت به سمت بی نهایت»، سال 1397
«السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین، و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین»
از امام حسین علیه السلام اذن می‌گیریم که بتوانیم اینجا صحبت کنیم و انشاءالله کلماتی بر زبان ما جاری شود که مورد رضای خدای سبحان باشد.
این حالی که از این حقیقت عظیم به راه افتاده به عنوان زیارت امام حسین و تجلی عظیمش در عاشورا و اربعین محقق می‌شود نشان دهنده یک حقیقتی در مکتب و دین ما هست که همه کثرت‌ها می‌خواهد به سمت وحدت حرکت کند و حرکت از کثرت به سمت وحدت است. اساس این است که در نگاه الهی رفتن و حرکت در کار است. لذا خدای سبحان همه انسان‌ها را مسافری می‌داند که دارند به سمت او حرکت می‌کنند. در این سفر باید از مسیری عبور کنند. آن مسیری که حقیقتی است که انسان از اینجا آغاز می‌شود و تا خدای سبحان کشیده شده است مسیر امام است که صراط مستقیم است و حقیقت صراط مستقیم از انسانی که از اولین قدم در مسیر خدا وارد می‌شود تا آن کسی که در نهایت مراحل را طی می‌کند، در دامن وجودی امام طی مسیر می‌کند. این صراط حرکت است. لذا دائماً همراه این طلب هدایت با امام بودن به دنبالش نفی با دیگران بودن را به دنبال دارد. دیگرانی که در مقابل امام هستند. این محبت با بغض طرف مقابل همراه است. نمی‌شود هم امام حسین را دوست داشت هم یزید و شمر را دوست داشت. اگر کسی امام حسین را دوست داشت حتماً در مقابل یزید و شمر است. این نبرد حق و باطل در حرکت به سمت خدای سبحان از ابتدای خلقت انسان که آدم خلق شد، شیطان در مقابل آدم قرار گرفت و همه انبیاء و ملائکه در سجده بر آدم قرار گرفتند. این سجده ملائکه تمام قوای حقیقی عالم است و شیطان هم مقابل آدم است. این نبرد حق و باطل است که عظیم‌ترین این دایره در طول تاریخ به جریان عاشورا رسید و آن حقیقت در اوج خودش محقق شد. لذا بحث در این است که باید حرکت کرد و در این حرکت هم به سمت خدا باید حرکت کنیم. به سمت خدا حرکت کردن باید در یک صراطی باشد. این صراط امام است و اربعین یک تجلی است برای ظاهر سازی این حرکت که همه حرکت می‌کنند مثل رگ‌های مختلفی که از تمام بدن انسان کشیده می‌شود تا به قلب برسد. این قلب تپنده، همه رگ‌ها، همه انسان‌ها از طریق این راه‌ها می‌آیند تا به این قلب منجر شوند و تصفیه و پاک و عالی شوند و برگردند دوباره خونرسانی کنند. مناطقی که مسلمانان و شیعیان آنجا هستند، آمدن و رفتن مثل خونی است که تصفیه می‌شود و طاهر می‌شود و برمی‌گردد و حیات را برای همه آنها به ارمغان می‌برد. این نگاه که در حرکت پاک شدن هم خوابیده باشد. در مسیر دامنه وجود امام هم محقق شده باشد، به سمت امام هم حرکت شده باشد. وحدت هم در کار باشد، همه افراد با تمام تکثرهایشان اینجا حول یک محور جمع شدند و تمرین وحدت در اینجا خیلی عظیم است.
«السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین، و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین»
از امام حسین علیه السلام اذن می‌گیریم که بتوانیم اینجا صحبت کنیم و انشاءالله کلماتی بر زبان ما جاری شود که مورد رضای خدای سبحان باشد.
این حالی که از این حقیقت عظیم به راه افتاده به عنوان زیارت امام حسین و تجلی عظیمش در عاشورا و اربعین محقق می‌شود نشان دهنده یک حقیقتی در مکتب و دین ما هست که همه کثرت‌ها می‌خواهد به سمت وحدت حرکت کند و حرکت از کثرت به سمت وحدت است. اساس این است که در نگاه الهی رفتن و حرکت در کار است. لذا خدای سبحان همه انسان‌ها را مسافری می‌داند که دارند به سمت او حرکت می‌کنند. در این سفر باید از مسیری عبور کنند. آن مسیری که حقیقتی است که انسان از اینجا آغاز می‌شود و تا خدای سبحان کشیده شده است مسیر امام است که صراط مستقیم است و حقیقت صراط مستقیم از انسانی که از اولین قدم در مسیر خدا وارد می‌شود تا آن کسی که در نهایت مراحل را طی می‌کند، در دامن وجودی امام طی مسیر می‌کند. این صراط حرکت است. لذا دائماً همراه این طلب هدایت با امام بودن به دنبالش نفی با دیگران بودن را به دنبال دارد. دیگرانی که در مقابل امام هستند. این محبت با بغض طرف مقابل همراه است. نمی‌شود هم امام حسین را دوست داشت هم یزید و شمر را دوست داشت. اگر کسی امام حسین را دوست داشت حتماً در مقابل یزید و شمر است. این نبرد حق و باطل در حرکت به سمت خدای سبحان از ابتدای خلقت انسان که آدم خلق شد، شیطان در مقابل آدم قرار گرفت و همه انبیاء و ملائکه در سجده بر آدم قرار گرفتند. این سجده ملائکه تمام قوای حقیقی عالم است و شیطان هم مقابل آدم است. این نبرد حق و باطل است که عظیم‌ترین این دایره در طول تاریخ به جریان عاشورا رسید و آن حقیقت در اوج خودش محقق شد. لذا بحث در این است که باید حرکت کرد و در این حرکت هم به سمت خدا باید حرکت کنیم. به سمت خدا حرکت کردن باید در یک صراطی باشد. این صراط امام است و اربعین یک تجلی است برای ظاهر سازی این حرکت که همه حرکت می‌کنند مثل رگ‌های مختلفی که از تمام بدن انسان کشیده می‌شود تا به قلب برسد. این قلب تپنده، همه رگ‌ها، همه انسان‌ها از طریق این راه‌ها می‌آیند تا به این قلب منجر شوند و تصفیه و پاک و عالی شوند و برگردند دوباره خونرسانی کنند. مناطقی که مسلمانان و شیعیان آنجا هستند، آمدن و رفتن مثل خونی است که تصفیه می‌شود و طاهر می‌شود و برمی‌گردد و حیات را برای همه آنها به ارمغان می‌برد. این نگاه که در حرکت پاک شدن هم خوابیده باشد. در مسیر دامنه وجود امام هم محقق شده باشد، به سمت امام هم حرکت شده باشد. وحدت هم در کار باشد، همه افراد با تمام تکثرهایشان اینجا حول یک محور جمع شدند و تمرین وحدت در اینجا خیلی عظیم است.
تاکنون نظری ثبت نشده است