display result search
- 719
- 1000
- 1000
- 1000
آخرین گام رهایی، جلسه دهم
سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع "آخرین گام رهایی"، جلسه دهم، سال 1402
جلسات موعظه جلسه‌های خوبی هستند، جلساتی که توجه انسان را به آخرت و معنویت جلب می‌کنند جلسات مفیدی هستند. انسان‌ها بعد از ظهور هم نماز صبح را دو رکعت می‌خوانند و سایر امور رایجشان را بعد از ظهور هم انجام می‌دهند، اما تفاوت زندگی قبل از ظهور با بعد از ظهور در همین زندگی جمعی است و بعد از ظهور زندگی جمعی مهمترین وجه تمایز زندگی مردم است. زندگی جمعی در وضع قانونگذاری کشور تحول ایجاد می‌کند و شیوه بروکراسی را متحول می‌کند. زندگی جمعی برای اصلاح امور بسیار تاثیرگذار است. کسی به این سادگی حاضر به زندگی جمعی نمی‌شود، چون منفعت طلبی و فردگرایی اجازه نمی‌دهد. زندگی جمعی در جامعه امروز ما شامل دشواری‌های بسیاری است. با بروکراسی موجود امکان سپردن کارها به مردم نیست.
امروزه زندگی جمعی را می‌توان در مساجد و هیئت‌ها تجربه کرد. تعاونی ضعیف‌ترین بخش اقتصاد در کشور است. امروز باید به آسیب شناسی بدنه مدیران میانی و کارشناسان ادارات بپردازیم، این تفکر اشتباه است که با خوب شدن و اصلاح مدیران، مملکت اصلاح می‌شود. مدیر خوب هم در این شرایط خراب می‌شود. مدیر خوب توانایی و تجربه لازم را ندارد و مدیر مذهبی قدرت ریسک ندارد. مدیر دولتی خوبی هم که این مشکلات را نداشته باشد، توسط مخالفینش حذف می‌شود. آنچه که نیاز به اصلاح دارد، ساختار هست. تا وقتی که بر سر پست‌های دولتی دعوا باشد شرایط اصلاح نمی‌شود. باید قدرت را به مردم واگذار کرد تا کسی طمع رسیدن به قدرت نداشته باشد. امروزه کار به جایی رسیده که مدیر شدن منفعت دارد. مردم امیرالمومنین را قبول نکردند و خودشان وارد صحنه شدند. واگذاری قدرت به مردم در اسلام انجام شد ولی مردم با هم همراه نشدند. تفرقه آن روز مردم را ما امروز به صورت قانونی داریم. ما زندگی جمعی و تعاونی نداریم، چون زندگی جمعی و تعاونی نیاز به انگیزه دارد. بین مومنین اختلاف نظر و اختلاف سلیقه هست. مهمترین کارکرد ولایت انگیزه‌سازی و رفع اختلاف است. الگوی زندگی جمعی ما در آینده اربعین است. ما باید بخشی از زندگی خود را به زندگی جمعی اختصاص دهیم.
جلسات موعظه جلسه‌های خوبی هستند، جلساتی که توجه انسان را به آخرت و معنویت جلب می‌کنند جلسات مفیدی هستند. انسان‌ها بعد از ظهور هم نماز صبح را دو رکعت می‌خوانند و سایر امور رایجشان را بعد از ظهور هم انجام می‌دهند، اما تفاوت زندگی قبل از ظهور با بعد از ظهور در همین زندگی جمعی است و بعد از ظهور زندگی جمعی مهمترین وجه تمایز زندگی مردم است. زندگی جمعی در وضع قانونگذاری کشور تحول ایجاد می‌کند و شیوه بروکراسی را متحول می‌کند. زندگی جمعی برای اصلاح امور بسیار تاثیرگذار است. کسی به این سادگی حاضر به زندگی جمعی نمی‌شود، چون منفعت طلبی و فردگرایی اجازه نمی‌دهد. زندگی جمعی در جامعه امروز ما شامل دشواری‌های بسیاری است. با بروکراسی موجود امکان سپردن کارها به مردم نیست.
امروزه زندگی جمعی را می‌توان در مساجد و هیئت‌ها تجربه کرد. تعاونی ضعیف‌ترین بخش اقتصاد در کشور است. امروز باید به آسیب شناسی بدنه مدیران میانی و کارشناسان ادارات بپردازیم، این تفکر اشتباه است که با خوب شدن و اصلاح مدیران، مملکت اصلاح می‌شود. مدیر خوب هم در این شرایط خراب می‌شود. مدیر خوب توانایی و تجربه لازم را ندارد و مدیر مذهبی قدرت ریسک ندارد. مدیر دولتی خوبی هم که این مشکلات را نداشته باشد، توسط مخالفینش حذف می‌شود. آنچه که نیاز به اصلاح دارد، ساختار هست. تا وقتی که بر سر پست‌های دولتی دعوا باشد شرایط اصلاح نمی‌شود. باید قدرت را به مردم واگذار کرد تا کسی طمع رسیدن به قدرت نداشته باشد. امروزه کار به جایی رسیده که مدیر شدن منفعت دارد. مردم امیرالمومنین را قبول نکردند و خودشان وارد صحنه شدند. واگذاری قدرت به مردم در اسلام انجام شد ولی مردم با هم همراه نشدند. تفرقه آن روز مردم را ما امروز به صورت قانونی داریم. ما زندگی جمعی و تعاونی نداریم، چون زندگی جمعی و تعاونی نیاز به انگیزه دارد. بین مومنین اختلاف نظر و اختلاف سلیقه هست. مهمترین کارکرد ولایت انگیزه‌سازی و رفع اختلاف است. الگوی زندگی جمعی ما در آینده اربعین است. ما باید بخشی از زندگی خود را به زندگی جمعی اختصاص دهیم.
کاربر مهمان