display result search
- 813
- 1000
- 1000
- 1000
عطر خوش زندگی، جلسه سوم
سخنرانی حجت الاسلام سید علیرضا تراشیون با موضوع «عطر خوش زندگی»، جلسه سوم، سال 1402
اگر بخواهیم یک تربیت خوب بر روی فرزندانمان پیاده سازی کنیم، باید بر اساس سه محور حرکت کنیم. یکی از آن محورها ایجاد راهبرد و مسیر برای تربیت بود. تربیت یک حرکت هوشمندانه است. به این دلیل که ما با یک موجود هوشمندی به نام انسان سر و کار داریم. در نتیجه اگر نتوانیم زیرکانه و هوشمندانه برنامه ریزی کنیم و تربیت را روی فرزندانمان محقق کنیم، قطعا رَکَب می خوریم. یعنی ممکن است در مواردی بچه ها از مدیریت ما خارج شوند و دیگران بر تربیت آنها سیطره پیدا کنند. برای اینکه تربیت را هوشمندانه پیش ببریم به یک قاعده ای نیاز داریم و آن اینکه مادر موفق، باید در تربیت فعال عمل کند.
فعال بودن شاخصه هایی دارد از جمله: برنامه داشتن؛ وقتی برای تربیت برنامه دارید یعنی چند قدم از فرزندان جلوتر هستید. این یک قانون است که اگر ما برای فرزندانمان برنامه نداشته باشیم، آنها برای ما برنامه ها دارند. تا جایی که گاهی اوقات گویا سکان ما در اختیار بچه ها می باشد. وقتی ما برای بچه ای بخواهیم کار تربیتی انجام دهیم یا اصلا کارهایش را پیش ببریم، باید یک اتاق فکر داشته باشیم برای او. مادری که صبح با بچه ها بلند شود، بلکه دیرتر؛ مثلا بچه بیدار شود بیاید بالای سر مادر و او مادر را بیدار کند ، بدانید سکانتان در اختیار بچه است و این فاجعه است.
به یکسری محورهایی برای برنامه فرزندان بپردازیم. یک سری سرشاخه ها را خصوصا برای تابستان و اوقات فراغت بچه ها ترسیم کنیم تا ببینیم روی چه محورهایی برای بچه ها باید برنامه داشته باشیم؟!
تفریح؛ بچه ها نیاز به کار تفریحی دارند. مثلا مادر، صبح تا هوا خنک است دست بچه اش را بگیرد ببرد پارک. یک سبد هم با خودش ببرد چای درست کند، صبحانه ای آماده کند. زیر درخت زیراندازی بیاندازیم، خودمان مطالعه ای کنیم، بچه هم برود بازی کند. خصوصا اگر دو مادر شوید با بچه ها بروید، هم برای شما خوب و دلگرم کننده است، هم برای بچه ها انگیزه ی بیشتری ایجاد می کند. چه اینکه انسان روحیه ی جمعی قوی تری دارد تا فردی. یک بخش تفریح، تفریح بیرون از منزل است، یک بخشی تماشای تلویزیون است. مثلا برای برنامه های تلویزیونی بچه ها تا دو ساعت در روز برنامه ریزی کنید. بخش دیگر بازی با هم سالان در محیط خانه است. خصوصا برای بچه های کوچکتر .بچه ها از دو سالگی به بعد نیاز به هم بازی دارند. شاید بگویید در این سن دعوا می کنند! دعوا در ابتدای امر ،طبیعی است. چه اینکه اینها هنوز به رشد اجتماعی نرسیده اند. پس در ابتدا هیچ نگران نشوید. میانجی باشید، بروید آن مشکل را حل کنید، اما قضاوت نکنید که تو مقصر هستی! تو نباید این کار را کنی! این دوره گذار است، باید بگذاریم مقداری دعوا کنند تا رفتار اجتماعی شان ارتقا پیدا کند. به تدریج بعد از یکی دو سال بدون دعوا ساعت ها با هم بازی خواهند کرد.
اگر بخواهیم یک تربیت خوب بر روی فرزندانمان پیاده سازی کنیم، باید بر اساس سه محور حرکت کنیم. یکی از آن محورها ایجاد راهبرد و مسیر برای تربیت بود. تربیت یک حرکت هوشمندانه است. به این دلیل که ما با یک موجود هوشمندی به نام انسان سر و کار داریم. در نتیجه اگر نتوانیم زیرکانه و هوشمندانه برنامه ریزی کنیم و تربیت را روی فرزندانمان محقق کنیم، قطعا رَکَب می خوریم. یعنی ممکن است در مواردی بچه ها از مدیریت ما خارج شوند و دیگران بر تربیت آنها سیطره پیدا کنند. برای اینکه تربیت را هوشمندانه پیش ببریم به یک قاعده ای نیاز داریم و آن اینکه مادر موفق، باید در تربیت فعال عمل کند.
فعال بودن شاخصه هایی دارد از جمله: برنامه داشتن؛ وقتی برای تربیت برنامه دارید یعنی چند قدم از فرزندان جلوتر هستید. این یک قانون است که اگر ما برای فرزندانمان برنامه نداشته باشیم، آنها برای ما برنامه ها دارند. تا جایی که گاهی اوقات گویا سکان ما در اختیار بچه ها می باشد. وقتی ما برای بچه ای بخواهیم کار تربیتی انجام دهیم یا اصلا کارهایش را پیش ببریم، باید یک اتاق فکر داشته باشیم برای او. مادری که صبح با بچه ها بلند شود، بلکه دیرتر؛ مثلا بچه بیدار شود بیاید بالای سر مادر و او مادر را بیدار کند ، بدانید سکانتان در اختیار بچه است و این فاجعه است.
به یکسری محورهایی برای برنامه فرزندان بپردازیم. یک سری سرشاخه ها را خصوصا برای تابستان و اوقات فراغت بچه ها ترسیم کنیم تا ببینیم روی چه محورهایی برای بچه ها باید برنامه داشته باشیم؟!
تفریح؛ بچه ها نیاز به کار تفریحی دارند. مثلا مادر، صبح تا هوا خنک است دست بچه اش را بگیرد ببرد پارک. یک سبد هم با خودش ببرد چای درست کند، صبحانه ای آماده کند. زیر درخت زیراندازی بیاندازیم، خودمان مطالعه ای کنیم، بچه هم برود بازی کند. خصوصا اگر دو مادر شوید با بچه ها بروید، هم برای شما خوب و دلگرم کننده است، هم برای بچه ها انگیزه ی بیشتری ایجاد می کند. چه اینکه انسان روحیه ی جمعی قوی تری دارد تا فردی. یک بخش تفریح، تفریح بیرون از منزل است، یک بخشی تماشای تلویزیون است. مثلا برای برنامه های تلویزیونی بچه ها تا دو ساعت در روز برنامه ریزی کنید. بخش دیگر بازی با هم سالان در محیط خانه است. خصوصا برای بچه های کوچکتر .بچه ها از دو سالگی به بعد نیاز به هم بازی دارند. شاید بگویید در این سن دعوا می کنند! دعوا در ابتدای امر ،طبیعی است. چه اینکه اینها هنوز به رشد اجتماعی نرسیده اند. پس در ابتدا هیچ نگران نشوید. میانجی باشید، بروید آن مشکل را حل کنید، اما قضاوت نکنید که تو مقصر هستی! تو نباید این کار را کنی! این دوره گذار است، باید بگذاریم مقداری دعوا کنند تا رفتار اجتماعی شان ارتقا پیدا کند. به تدریج بعد از یکی دو سال بدون دعوا ساعت ها با هم بازی خواهند کرد.
تاکنون نظری ثبت نشده است