display result search
سخنرانی حجت الاسلام محمد سعیدی آریا با موضوع «کار برای خدا مهم‌ترین اصل ایمان»، سال 1402
ایمان و امید، اخلاص در عمل و برای خدا بودن و برای خدا کار کردن مهم‌ترین اصل ایمان است. انسانی که ایمان داشته باشد، نسبت به طمع و خواست‌های شدید دنیایی عفیف بوده، همواره صبر در بلا و شکر در رخا دارد.
صدق، انفاق در سخت‌ترین شرایط و قضاوت منصفانه از دیگر تجلی‌های ایمان در انسان است. در روایتی ذکرشده « لا یَحُقُّ العبدُ حقیقةَ الإیمانِ حتّى یَغْضَبَ للّه ِ ویَرضى للّه» بنده آنگاه به ایمان حقیقى دست می‌یابد که براى خدا به خشم آید و براى خدا خشنود شود. مؤمن واقعی فرح و رضایت خود را در قبال فرح و شادی و رضای الهی تعریف نموده، ناراحتی و خوشحالی خود را درگرو غضب و رضایت الهی تعریف می‌کند.
عملکرد انسان هراندازه بر اساس رضایت الهی باشد، به همان اندازه حقیقت ایمان را درک نموده است. اعتماد انسان مؤمن نسبت به خداوند متعال، بسیار بیشتر از اعتماد به خودش است؛ مؤمن توکل به خدا که همان انجام دادن کار و سپردن نتیجه به ذات اقدس الهی است را سرلوحه تمام امورات دنیایی خود قرار می‌دهد.
« لا یُؤمِنُ عبدٌ حتّى یُحِبَّ للنّاسِ ما یُحبُّ لِنفسهِ مِن الخَیرِ»، مؤمن هرآن چه برای خود می‌خواهد را برای دیگران نیز می‌پسندد. ایمان عبد پذیرفته نیست، مگر این‌که پسندیدن اعمال ملاک کارهایش قرار گیرد.
روایات اسلامی ایمان و عمل صالح را ممزوج برشمرده، عمل صالح را تجلی ایمان ذکر می‌کنند. در عالم تکوین ایمان و عمل به یک ریسمان واحد بسته‌شده، قابل افتراق نیستند و خداوند متعال یکی را قبول نمی‌کند؛ انسانی که ادعای ایمان دارد، باید اهل عملکرد و ظهور و بروز ایمان در زندگی‌اش باشد.
« ثَـلاثٌ یَبْلُغْنَ بِالْعَبْدِ رِضْوانَ اللّه ِ تَعالى: کِثْـرَةُ الاْءسْتِغفـارِ وَلِینُ الْجانِبِ وَکَثْرةُ الصَّدَقَةِ. وَثَـلاثٌ مَنْ کُنَّ فیهِ لَمْ یَنْـدَمْ: تَرْکُ الْعَجَلةِ وَالمْشَوَرَةِ وَالتَّوَکُّلِ عَلىَ اللّه ِ عِنْدَ الْعَزْمِ»، امام جواد علیه السلام فرمودند؛ سه چیز است که اگر در کسى باشد سبب خوشنودى خداست: «زیاد استغفار کردن»، «هم‌نشینی خوب»، «زیاد صدقه دادن» و سه چیز است که هرکس دارا باشد پشیمان نمی‌شود؛ «پرهیز از عجله و شتاب»، «مشورت در کارها» و «توکل بر خدا وقتى تصمیم به انجام کارى گرفت».
ایمان و امید، اخلاص در عمل و برای خدا بودن و برای خدا کار کردن مهم‌ترین اصل ایمان است. انسانی که ایمان داشته باشد، نسبت به طمع و خواست‌های شدید دنیایی عفیف بوده، همواره صبر در بلا و شکر در رخا دارد.
صدق، انفاق در سخت‌ترین شرایط و قضاوت منصفانه از دیگر تجلی‌های ایمان در انسان است. در روایتی ذکرشده « لا یَحُقُّ العبدُ حقیقةَ الإیمانِ حتّى یَغْضَبَ للّه ِ ویَرضى للّه» بنده آنگاه به ایمان حقیقى دست می‌یابد که براى خدا به خشم آید و براى خدا خشنود شود. مؤمن واقعی فرح و رضایت خود را در قبال فرح و شادی و رضای الهی تعریف نموده، ناراحتی و خوشحالی خود را درگرو غضب و رضایت الهی تعریف می‌کند.
عملکرد انسان هراندازه بر اساس رضایت الهی باشد، به همان اندازه حقیقت ایمان را درک نموده است. اعتماد انسان مؤمن نسبت به خداوند متعال، بسیار بیشتر از اعتماد به خودش است؛ مؤمن توکل به خدا که همان انجام دادن کار و سپردن نتیجه به ذات اقدس الهی است را سرلوحه تمام امورات دنیایی خود قرار می‌دهد.
« لا یُؤمِنُ عبدٌ حتّى یُحِبَّ للنّاسِ ما یُحبُّ لِنفسهِ مِن الخَیرِ»، مؤمن هرآن چه برای خود می‌خواهد را برای دیگران نیز می‌پسندد. ایمان عبد پذیرفته نیست، مگر این‌که پسندیدن اعمال ملاک کارهایش قرار گیرد.
روایات اسلامی ایمان و عمل صالح را ممزوج برشمرده، عمل صالح را تجلی ایمان ذکر می‌کنند. در عالم تکوین ایمان و عمل به یک ریسمان واحد بسته‌شده، قابل افتراق نیستند و خداوند متعال یکی را قبول نمی‌کند؛ انسانی که ادعای ایمان دارد، باید اهل عملکرد و ظهور و بروز ایمان در زندگی‌اش باشد.
« ثَـلاثٌ یَبْلُغْنَ بِالْعَبْدِ رِضْوانَ اللّه ِ تَعالى: کِثْـرَةُ الاْءسْتِغفـارِ وَلِینُ الْجانِبِ وَکَثْرةُ الصَّدَقَةِ. وَثَـلاثٌ مَنْ کُنَّ فیهِ لَمْ یَنْـدَمْ: تَرْکُ الْعَجَلةِ وَالمْشَوَرَةِ وَالتَّوَکُّلِ عَلىَ اللّه ِ عِنْدَ الْعَزْمِ»، امام جواد علیه السلام فرمودند؛ سه چیز است که اگر در کسى باشد سبب خوشنودى خداست: «زیاد استغفار کردن»، «هم‌نشینی خوب»، «زیاد صدقه دادن» و سه چیز است که هرکس دارا باشد پشیمان نمی‌شود؛ «پرهیز از عجله و شتاب»، «مشورت در کارها» و «توکل بر خدا وقتى تصمیم به انجام کارى گرفت».
تاکنون نظری ثبت نشده است