display result search
- 451
- 1000
- 1000
- 1000
تقویت اخلاق توحیدی در انسان، جلسه دوازدهم
سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین سید احمد فقیهی با موضوع «تقویت اخلاق توحیدی در انسان»، جلسه دوازدهم، سال 1402
اخلاق در فرهنگ قرآنی اخلاق توحیدی است؛ یعنی تمام جزئیات اخلاق باید همراه با توجه به خدا، برای خدا، رضای او ،ترس از او و محبت او باشد. این اخلاق توحیدی یک راهکار کلی در قرآن دارد که از آن با عنوان تقوا نام برده می شود. مرحوم علامه در تفسیر سوره یوسف می فرماید تقوای دینی از سه راه به دست می آید؛ راه اول ترس از خداست . اصلا در درون تقوا خوف قرار داده شده است؛ که انسان بترسد و خودش را حفظ کند. نتیجه خوف از خدا هم «زهد» است .زاهد کسی است که از خوف خدا مراقب است که قدمی را اشتباه برندارد. ترک دنیا، گناه و مکروهات کند.
دومین راه امید است. امید به رحمت خدا گنجینه عظیمی است و خیلی به انسان حرکت می دهد. دشمن این امید هم شیطان است. شیطان به دنبال این است که ما را ناامید کند. نشد، نمی شود. از جوانی که نتوانستی، در پیری هم که با این بار سنگین گناه نمی شود! آب که از سر آدم گذشت، چه یک وجب چه صد وجب!
وقتی انسان خوف دارد، مراقب است که گناه و معصیت و دلبستگی ها را ترک کند، اما وقتی به رحمت خدا امید پیدا می کند، شوق به عبادت، بندگی، نماز، قرآن و زیارت پیدا می کند، می ببیند که از اینها چه خیراتی به دستش می آید و از عبادت سیر نمی شود. امید محرک خوبی برای عبادت و بندگی است. این دو حالت خوف و امیدواری، در انبیا هم بوده است .حضرت زکریا و یحیی و عیسیعلیهمالسیلام همزمان بوده اند. حضرت عیسی خیلی امیدوار به رحمت خدا و اهل محبت بود، اما حضرت یحیی آن قدر خوف از خدا در وجودشان بود که حضرت زکریا می فرماید در حضور ایشان، درباره مردن، قبر، قیامت و عذاب سخنی نمی گفتم چون اگر یک کلمه در این باره سخن می گفتم حضرت یحیی از خوف خدا غش می کرد .این اختلاف در بزرگان ما هم بوده است .
اخلاق در فرهنگ قرآنی اخلاق توحیدی است؛ یعنی تمام جزئیات اخلاق باید همراه با توجه به خدا، برای خدا، رضای او ،ترس از او و محبت او باشد. این اخلاق توحیدی یک راهکار کلی در قرآن دارد که از آن با عنوان تقوا نام برده می شود. مرحوم علامه در تفسیر سوره یوسف می فرماید تقوای دینی از سه راه به دست می آید؛ راه اول ترس از خداست . اصلا در درون تقوا خوف قرار داده شده است؛ که انسان بترسد و خودش را حفظ کند. نتیجه خوف از خدا هم «زهد» است .زاهد کسی است که از خوف خدا مراقب است که قدمی را اشتباه برندارد. ترک دنیا، گناه و مکروهات کند.
دومین راه امید است. امید به رحمت خدا گنجینه عظیمی است و خیلی به انسان حرکت می دهد. دشمن این امید هم شیطان است. شیطان به دنبال این است که ما را ناامید کند. نشد، نمی شود. از جوانی که نتوانستی، در پیری هم که با این بار سنگین گناه نمی شود! آب که از سر آدم گذشت، چه یک وجب چه صد وجب!
وقتی انسان خوف دارد، مراقب است که گناه و معصیت و دلبستگی ها را ترک کند، اما وقتی به رحمت خدا امید پیدا می کند، شوق به عبادت، بندگی، نماز، قرآن و زیارت پیدا می کند، می ببیند که از اینها چه خیراتی به دستش می آید و از عبادت سیر نمی شود. امید محرک خوبی برای عبادت و بندگی است. این دو حالت خوف و امیدواری، در انبیا هم بوده است .حضرت زکریا و یحیی و عیسیعلیهمالسیلام همزمان بوده اند. حضرت عیسی خیلی امیدوار به رحمت خدا و اهل محبت بود، اما حضرت یحیی آن قدر خوف از خدا در وجودشان بود که حضرت زکریا می فرماید در حضور ایشان، درباره مردن، قبر، قیامت و عذاب سخنی نمی گفتم چون اگر یک کلمه در این باره سخن می گفتم حضرت یحیی از خوف خدا غش می کرد .این اختلاف در بزرگان ما هم بوده است .
کاربر مهمان