display result search
- 471
- 1000
- 1000
- 1000
تقویت اخلاق توحیدی در انسان، جلسه هفتم
سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین سید احمد فقیهی با موضوع «تقویت اخلاق توحیدی در انسان»، جلسه هفتم، سال 1402
«وَ إِذَا سَأَلَکَ عِبَادِیِ عنِّیِّ فَإنِّیِّ قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْیسَتْجِیبُوا لِی وَ لْیُؤمْنُوا بِی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ»
مرحوم علامه می فرمایند: اخلاق اگر یک مبنای قرآنی داشته باشد می شود اخلاق توحیدی. مرحوم آیت الله مصباح نیز می فرمایند: رکن اخلاق ایمان به خدا است.
وقتی اخلاق می شود اخلاق توحیدی، دستور العمل ها و راهکارها هم با آن اخلاق رایج ارسطویی متفاوت می شود. یکی از چیزهایی که به عنوان راهکاری برای یافتن آن توحید و اخلاق توحیدی و به خصوص برای اصلاح نفس و تزکیه، در اخلاق توحیدی وجود دارد، مسأله دعا است. مسأله دعا به عنوان یک راهکار تربیتی چیزی است که در اخلاق ارسطویی و تعلیم و تربیت های جدید ـ که ریشه های آن هم به قدری از غرب گرفته شده است ـ اصلا مطرح نیست. خود ما متدینین هم به دعا به عنوان یک راهکار تربیتی و تزکیه نفس نگاه نمی کنیم. ما فقط برای حوائجمان دعا می کنیم و بس. در حالی که اصلا یکی از روش های قرآن برای تربیت و اصلاح نفس، مسأله دعا است. خود دعا نیز مصادیق متعددی دارد. از جمله اینکه انسان خودش اهل دعا باشد و دستش در خانه خدا بلند شود، دیگر اینکه آدم به دیگران دعا کند، دیگران به آدم دعا کنند.
یک وقتی می خواستیم حج مشرف شویم، رفتم خدمت آیت الله بهجت، ایشان یک جمله عربی گفتند که برگرفته از آیات و روایات بود. فرمودند که الهمک الله کیف تدعو و بمن تدعو و علی من تدعو و لا تنس أنّ دعاء الملک لا یردّ. یک وقتی این داستان را خدمت آیت الله مصباح عرض کردم ،ایشان خیلی از این جمله لذت بردند. فرمودند این را برایم بنویس! دعا، یک وقت دعای خودش شخص است، یک وقت دعای دیگران است در حق انسان، خصوصا اگر دعاء اولیاء باشد، دعاء ائمه باشد.
با اینکه خداوند همه حوائج من را می داند، حتی بهتر از خودمان هم می داند. من آنقدر حوائج و نیاز دارم که خودم هم از آن خبر ندارم! پس چرا می گویند دعا کنید؟! بعضی هم می گویند ما خیلی دعا نمی کنیم، خدا خودش می داند! بله، خدا خودش می داند اما خودش هم دستور داده است که «قُلْ مَا یَعْبَأُ بِکْمْ رَبِّی لَوْلَا دُعَاؤُکمُ»، اصلا اگر این دعا کردن شما نبود، خدا به شما توجهی نمیکرد .
«وَ إِذَا سَأَلَکَ عِبَادِیِ عنِّیِّ فَإنِّیِّ قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْیسَتْجِیبُوا لِی وَ لْیُؤمْنُوا بِی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ»
مرحوم علامه می فرمایند: اخلاق اگر یک مبنای قرآنی داشته باشد می شود اخلاق توحیدی. مرحوم آیت الله مصباح نیز می فرمایند: رکن اخلاق ایمان به خدا است.
وقتی اخلاق می شود اخلاق توحیدی، دستور العمل ها و راهکارها هم با آن اخلاق رایج ارسطویی متفاوت می شود. یکی از چیزهایی که به عنوان راهکاری برای یافتن آن توحید و اخلاق توحیدی و به خصوص برای اصلاح نفس و تزکیه، در اخلاق توحیدی وجود دارد، مسأله دعا است. مسأله دعا به عنوان یک راهکار تربیتی چیزی است که در اخلاق ارسطویی و تعلیم و تربیت های جدید ـ که ریشه های آن هم به قدری از غرب گرفته شده است ـ اصلا مطرح نیست. خود ما متدینین هم به دعا به عنوان یک راهکار تربیتی و تزکیه نفس نگاه نمی کنیم. ما فقط برای حوائجمان دعا می کنیم و بس. در حالی که اصلا یکی از روش های قرآن برای تربیت و اصلاح نفس، مسأله دعا است. خود دعا نیز مصادیق متعددی دارد. از جمله اینکه انسان خودش اهل دعا باشد و دستش در خانه خدا بلند شود، دیگر اینکه آدم به دیگران دعا کند، دیگران به آدم دعا کنند.
یک وقتی می خواستیم حج مشرف شویم، رفتم خدمت آیت الله بهجت، ایشان یک جمله عربی گفتند که برگرفته از آیات و روایات بود. فرمودند که الهمک الله کیف تدعو و بمن تدعو و علی من تدعو و لا تنس أنّ دعاء الملک لا یردّ. یک وقتی این داستان را خدمت آیت الله مصباح عرض کردم ،ایشان خیلی از این جمله لذت بردند. فرمودند این را برایم بنویس! دعا، یک وقت دعای خودش شخص است، یک وقت دعای دیگران است در حق انسان، خصوصا اگر دعاء اولیاء باشد، دعاء ائمه باشد.
با اینکه خداوند همه حوائج من را می داند، حتی بهتر از خودمان هم می داند. من آنقدر حوائج و نیاز دارم که خودم هم از آن خبر ندارم! پس چرا می گویند دعا کنید؟! بعضی هم می گویند ما خیلی دعا نمی کنیم، خدا خودش می داند! بله، خدا خودش می داند اما خودش هم دستور داده است که «قُلْ مَا یَعْبَأُ بِکْمْ رَبِّی لَوْلَا دُعَاؤُکمُ»، اصلا اگر این دعا کردن شما نبود، خدا به شما توجهی نمیکرد .
تاکنون نظری ثبت نشده است