display result search
- 511
- 1000
- 1000
- 1000
تقویت اخلاق توحیدی در انسان، جلسه ششم
سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین سید احمد فقیهی با موضوع «تقویت اخلاق توحیدی در انسان»، جلسه ششم، سال 1402
مطلبی بیان شد با عنوان اخلاق توحیدی. یعنی اخلاقی که اساس و پایه ی آن توحید، اعتقاد به خدا، معرفت خداوند و آشنایی با خداوند است. یکی از روش هایی که خداوند بر اساس اخلاق توحیدی در قرآن بیان کرده، این است که به مردم بفهماند تمام عالم هستی، ملک خدا است، و در اختیار خدا است، و به مردم میفرماید: «یَا أَیُّهَا النَّاسُ أَنْتمُ الْفُقَرَاءُ إلَى اللَّهِ وَ اللَّهُ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ»
خداوند برای بیان این مطلب به مردم فارغ از مباحث فلسفی و عرفانی پیچیده، در اولین قدم می فرماید: آنچه که در این عالم باید واقع شود ،باید با اجازه خدا باشد. این اجازه را مردم خوب میفهمند ،«وَ مَا کَانَ لِنَفْسٍ أَنْ تَمُوتَ إِلَّا باِذْنِ اللَّهِ»
اجازه خیلی بحث فلسفی و عرفانی پیچیده ای نیست. یک قدری ذهن آدم آشنا می شود که عجب، هر کاری در این عالم باید انجام شود باید با اجازه خدا باشد .«وَ الْبَلَدُ الطَّیُّبُ یخَرجُ نَبَاتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ». وقتی در زمین کشت می کنند محصول می دهد، اما ما بخواهیم بگوییم این محصول یک وجودی دارد که وابسته به وجود خدا است، با به قول فلاسفه وجود ربطی و عین الربط دارد!
گویا خداوند در این عالم یک کاره ای هست. ما به قدری خودمان را در این عالم می بینیم که انسان خیال می کند همه کاره عالم او است. خداوند یک قدم بالاتر برای توحید و اصلاح ساختار وجودی ما می فرماید: نه، غیر از اجازه مشیت خدا هم باید باشد. او باید بخواهد.
قدری جلوتر، غیر از مشیت، اراده خدا مطرح می شود و بعد از اراده، تقدیر خداوند .«وَ إِنْ مِنْ شَیْءٍ إلَّا عنْدَنَا خَزَائِنُهُ»
خداوند می فرماید هر چه را در این عالم دست بگذارید، خزائنش نزد خدا است، مرکزیت آن نزد خدا است، حالا خزائن آن نزد ما است، به چه کسی می دهیم ،چقدر می دهیم، چه وقتی می دهیم، به چه مناسبتی می دهیم، چطوری می دهیم، همه اینها دیگر تقدیر خدا است.
مطلبی بیان شد با عنوان اخلاق توحیدی. یعنی اخلاقی که اساس و پایه ی آن توحید، اعتقاد به خدا، معرفت خداوند و آشنایی با خداوند است. یکی از روش هایی که خداوند بر اساس اخلاق توحیدی در قرآن بیان کرده، این است که به مردم بفهماند تمام عالم هستی، ملک خدا است، و در اختیار خدا است، و به مردم میفرماید: «یَا أَیُّهَا النَّاسُ أَنْتمُ الْفُقَرَاءُ إلَى اللَّهِ وَ اللَّهُ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ»
خداوند برای بیان این مطلب به مردم فارغ از مباحث فلسفی و عرفانی پیچیده، در اولین قدم می فرماید: آنچه که در این عالم باید واقع شود ،باید با اجازه خدا باشد. این اجازه را مردم خوب میفهمند ،«وَ مَا کَانَ لِنَفْسٍ أَنْ تَمُوتَ إِلَّا باِذْنِ اللَّهِ»
اجازه خیلی بحث فلسفی و عرفانی پیچیده ای نیست. یک قدری ذهن آدم آشنا می شود که عجب، هر کاری در این عالم باید انجام شود باید با اجازه خدا باشد .«وَ الْبَلَدُ الطَّیُّبُ یخَرجُ نَبَاتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ». وقتی در زمین کشت می کنند محصول می دهد، اما ما بخواهیم بگوییم این محصول یک وجودی دارد که وابسته به وجود خدا است، با به قول فلاسفه وجود ربطی و عین الربط دارد!
گویا خداوند در این عالم یک کاره ای هست. ما به قدری خودمان را در این عالم می بینیم که انسان خیال می کند همه کاره عالم او است. خداوند یک قدم بالاتر برای توحید و اصلاح ساختار وجودی ما می فرماید: نه، غیر از اجازه مشیت خدا هم باید باشد. او باید بخواهد.
قدری جلوتر، غیر از مشیت، اراده خدا مطرح می شود و بعد از اراده، تقدیر خداوند .«وَ إِنْ مِنْ شَیْءٍ إلَّا عنْدَنَا خَزَائِنُهُ»
خداوند می فرماید هر چه را در این عالم دست بگذارید، خزائنش نزد خدا است، مرکزیت آن نزد خدا است، حالا خزائن آن نزد ما است، به چه کسی می دهیم ،چقدر می دهیم، چه وقتی می دهیم، به چه مناسبتی می دهیم، چطوری می دهیم، همه اینها دیگر تقدیر خدا است.
تاکنون نظری ثبت نشده است