display result search
سخنرانی حجت الاسلام سید علیرضا تراشیون با موضوع «عوامل کاهنده تربیت فرزندان»، سال 1402
رسانه سرعت تربیت را کاهش می‌دهد. هر عاملی که دسترسی ما را به فرزندان کاهش دهد، سنگی است در میان راه تربیت والدین؛ در همه دنیای به این نتیجه رسیده‌اند که بایستی برای فرزندانمان رژیم رسانه‌ای تعریف نموده، آن‌ها را بی محبا در فضای رسانه رها نسازیم.
صبح از بهترین ساعت زندگی و زمان طلایی عمر برای رشد انسان است. نباید بهترین زمان رشد و تربیت را در فضای رسانه تلف کنیم؛ کارشناسان حوزه تربیت بر این باورند که رژیم رسانه‌ای انسان نباید بیش از 100 تا 120 دقیقه در روز باشد؛ استفاده بیش از 2 ساعت از رسانه، شتاب تربیتی فرزندان را کاهش داده، آسیب‌هایی را ایجاد خواهد نمود.
انسان وقتی درگیر رسانه می‌شود ایدئولوژی و افکارش تحت تأثیر قرارگرفته، تغییر می‌یابد. محتوایی که از بستر رسانه به فرزندان انتقال پیدا می‌کند، علاقه ایشان را تحت تأثیر قرار داده، انگیزه آن‌ها را برای بندگی خدا، ظهور و بروز حیا و عفت، حجاب و یا حتی یادگیری علم و دانش تغییر می‌دهد.
دوستان ناباب دومین مانع مهم تربیتی است. در حوزه تربیت دوستان از جایگاه مؤثری برخوردارند و انسان‌ها بر مرام و منش هم‌نشینان خود تربیت می‌شوند. اگر پاک‌ترین وراثت در کنار دوست ناباب قرار گیرد، آن وراثت پاک تحت‌الشعاع قرارگرفته، دوست ناباب فرد را در وادی تباهی قرار خواهد داد.
رهاسازی فرزندان از دیگر موانع تربیت است. فرزندانمان را باید بر پایه محبت اهل‌بیت علیهم الاسلام تربیت نماییم. بیشترین شتاب رشد و تکامل انسان در دو دهه نخست زندگی رقم می‌خورد، رهاسازی فرزندان آسیب‌های جبران‌ناپذیری را در تقویت تربیت دینی آن‌ها ایجاد خواهد نمود.
تربیت پدرانه پسران و مادرانه دختران بسیار مهم است. دشمنان در تلاش‌اند تا دختران ما را از ویژگی‌ها و ظرافت‌های زنانه و پسران را از تجلی‌های مردانه خارج سازند. در دوران فراغت تابستان، نباید دختران و پسران خود را رها نموده، تربیت ایشان را به محیط‌های ناسالم واگذار نماییم. پدر و مادر باید بر تمام محیط‌های تربیتی فرزندانشان اشراف داشته باشند.
مقوله بیکاری به‌عنوان عامل دیگر کاهنده تربیت مطرح است. بیکاری مادر تمام بیماری‌هاست؛ در هر شهر و محله‌ای بیکاری بیشتر باشد، آسیب‌های اجتماعی نیز بیشتر خواهد بود؛ چراکه بیکاری سرآغازی بر امراض روحی، اخلاقی و رفتاری است.
رسانه سرعت تربیت را کاهش می‌دهد. هر عاملی که دسترسی ما را به فرزندان کاهش دهد، سنگی است در میان راه تربیت والدین؛ در همه دنیای به این نتیجه رسیده‌اند که بایستی برای فرزندانمان رژیم رسانه‌ای تعریف نموده، آن‌ها را بی محبا در فضای رسانه رها نسازیم.
صبح از بهترین ساعت زندگی و زمان طلایی عمر برای رشد انسان است. نباید بهترین زمان رشد و تربیت را در فضای رسانه تلف کنیم؛ کارشناسان حوزه تربیت بر این باورند که رژیم رسانه‌ای انسان نباید بیش از 100 تا 120 دقیقه در روز باشد؛ استفاده بیش از 2 ساعت از رسانه، شتاب تربیتی فرزندان را کاهش داده، آسیب‌هایی را ایجاد خواهد نمود.
انسان وقتی درگیر رسانه می‌شود ایدئولوژی و افکارش تحت تأثیر قرارگرفته، تغییر می‌یابد. محتوایی که از بستر رسانه به فرزندان انتقال پیدا می‌کند، علاقه ایشان را تحت تأثیر قرار داده، انگیزه آن‌ها را برای بندگی خدا، ظهور و بروز حیا و عفت، حجاب و یا حتی یادگیری علم و دانش تغییر می‌دهد.
دوستان ناباب دومین مانع مهم تربیتی است. در حوزه تربیت دوستان از جایگاه مؤثری برخوردارند و انسان‌ها بر مرام و منش هم‌نشینان خود تربیت می‌شوند. اگر پاک‌ترین وراثت در کنار دوست ناباب قرار گیرد، آن وراثت پاک تحت‌الشعاع قرارگرفته، دوست ناباب فرد را در وادی تباهی قرار خواهد داد.
رهاسازی فرزندان از دیگر موانع تربیت است. فرزندانمان را باید بر پایه محبت اهل‌بیت علیهم الاسلام تربیت نماییم. بیشترین شتاب رشد و تکامل انسان در دو دهه نخست زندگی رقم می‌خورد، رهاسازی فرزندان آسیب‌های جبران‌ناپذیری را در تقویت تربیت دینی آن‌ها ایجاد خواهد نمود.
تربیت پدرانه پسران و مادرانه دختران بسیار مهم است. دشمنان در تلاش‌اند تا دختران ما را از ویژگی‌ها و ظرافت‌های زنانه و پسران را از تجلی‌های مردانه خارج سازند. در دوران فراغت تابستان، نباید دختران و پسران خود را رها نموده، تربیت ایشان را به محیط‌های ناسالم واگذار نماییم. پدر و مادر باید بر تمام محیط‌های تربیتی فرزندانشان اشراف داشته باشند.
مقوله بیکاری به‌عنوان عامل دیگر کاهنده تربیت مطرح است. بیکاری مادر تمام بیماری‌هاست؛ در هر شهر و محله‌ای بیکاری بیشتر باشد، آسیب‌های اجتماعی نیز بیشتر خواهد بود؛ چراکه بیکاری سرآغازی بر امراض روحی، اخلاقی و رفتاری است.
تاکنون نظری ثبت نشده است