سخنرانی حجت الاسلام محمد سعیدی آریا با موضوع «انفاق از رمزهای ارتقای ایمان»، سال 1402
«أصلُ الإیمانِ حُسْنُ التَّسلیمِ لأمرِ اللّه» اصل و اساس ایمان بهترین تسلیم در مقابل امر الهی است. بر اساس سنت الهی حزب خدا و حزب شیطان همواره در تقابل هم قرار دارند و غلبه با حزبالله است.
شیطان و نفس دائماً انسان را به سمت بدیها سوق میدهند. اهلبیت علیهمالسلام در تبیین ایمان به کمال ایمان و یقین اشاره و بهخوبی مؤلفههای تقویت و ضعف ایمان را موردتوجه قرار دادهاند.
ایمان قوی رهاییبخش انسان در دوراهی گناه است. مضجع شریف اهلبیت علیهمالسلام، مکانی مقدس برای آمادگی کسب معرفت الله است.
معرفت به قلب و شناخت نسبت به خداوند متعال معرفت به تمام صفات الهی است؛ اگر خداوند را بهدرستی باور داشته باشیم، هیچگاه گرفتار گناه و اسباب گناه نخواهیم شد.
اقرار لسانی، ذکر شهادتین و اعتقاد بدان اقل ایمان است. لسان نخستین گام در ظرفیتیابی نفس برای کسب معارف است. سرآغاز بیشتر مباحث انسان با لسان و زبان رقم میخورد؛ مسئله زبان مسئله مهمی است و ممانت از گناهانی که با لسان رقم میخورد، تنها بخشی از آنهاست.
ایمان صرفاً مقولهای اعتقادی و تنها منحصر در ذهن نیست. ایمان همراه با عمل بوده، اگر تجلی بیرونی نداشته نباشد، همچون لقلقه لسان اثرات سطحی خواهد داشت، رعایت حلال و حرام و تغییر خواستهای نفسانی در مقابل خواست الهی و پرهیز از خطاها به خاطر خدا و اخلاص در عمل از مهمترین مؤلفههای مقوم ایمان است.
بر اساس روایات اسلامی، کسانی که اعمال خود را در دنیا تنها به خاطر خدا انجام داده، همواره بر خلوص در نیت و عمل توجه دارند، در قیامت از جایگاه ویژه و برتری برخوردار خواهند بود.
ناامید کردن امید کسی که به غیر خدا امید بسته از سنتهای الهی است. فقط برای خدا بودن و نیت را پاک و خالص کردن، در تقویت ایمان بسیار مهم است؛ ایمان عفت نسبت به حرام را در انسان متجلی میسازد.
اگر انسان در محیطهای مستعد گناه قرار گیرد، ناخودآگاه به سمت گناه کشیده خواهد شد. نباید با اهل دنیا نشست و بر خواست کرد؛ چراکه نشست و بر خواست با اهل دنیا و مرور مداوم سختیها و دشواریهای ذات دنیا و تمرکز بر طمع و خواستهای نفسانی، در دل انسان دلهره ایجاد و آرامش را از انسان میگیرد.
طمع آدمی انتها ندارد و انسان را به وادی تباهی میکشاند. آرامش قلب هیچ ربطی به داشتهها و نداشتههای دنیا ندارد، رفع طمع از برجستهترین پیشنیازهای سیر در تقویت ایمان است.
«أصلُ الإیمانِ حُسْنُ التَّسلیمِ لأمرِ اللّه» اصل و اساس ایمان بهترین تسلیم در مقابل امر الهی است. بر اساس سنت الهی حزب خدا و حزب شیطان همواره در تقابل هم قرار دارند و غلبه با حزبالله است.
شیطان و نفس دائماً انسان را به سمت بدیها سوق میدهند. اهلبیت علیهمالسلام در تبیین ایمان به کمال ایمان و یقین اشاره و بهخوبی مؤلفههای تقویت و ضعف ایمان را موردتوجه قرار دادهاند.
ایمان قوی رهاییبخش انسان در دوراهی گناه است. مضجع شریف اهلبیت علیهمالسلام، مکانی مقدس برای آمادگی کسب معرفت الله است.
معرفت به قلب و شناخت نسبت به خداوند متعال معرفت به تمام صفات الهی است؛ اگر خداوند را بهدرستی باور داشته باشیم، هیچگاه گرفتار گناه و اسباب گناه نخواهیم شد.
اقرار لسانی، ذکر شهادتین و اعتقاد بدان اقل ایمان است. لسان نخستین گام در ظرفیتیابی نفس برای کسب معارف است. سرآغاز بیشتر مباحث انسان با لسان و زبان رقم میخورد؛ مسئله زبان مسئله مهمی است و ممانت از گناهانی که با لسان رقم میخورد، تنها بخشی از آنهاست.
ایمان صرفاً مقولهای اعتقادی و تنها منحصر در ذهن نیست. ایمان همراه با عمل بوده، اگر تجلی بیرونی نداشته نباشد، همچون لقلقه لسان اثرات سطحی خواهد داشت، رعایت حلال و حرام و تغییر خواستهای نفسانی در مقابل خواست الهی و پرهیز از خطاها به خاطر خدا و اخلاص در عمل از مهمترین مؤلفههای مقوم ایمان است.
بر اساس روایات اسلامی، کسانی که اعمال خود را در دنیا تنها به خاطر خدا انجام داده، همواره بر خلوص در نیت و عمل توجه دارند، در قیامت از جایگاه ویژه و برتری برخوردار خواهند بود.
ناامید کردن امید کسی که به غیر خدا امید بسته از سنتهای الهی است. فقط برای خدا بودن و نیت را پاک و خالص کردن، در تقویت ایمان بسیار مهم است؛ ایمان عفت نسبت به حرام را در انسان متجلی میسازد.
اگر انسان در محیطهای مستعد گناه قرار گیرد، ناخودآگاه به سمت گناه کشیده خواهد شد. نباید با اهل دنیا نشست و بر خواست کرد؛ چراکه نشست و بر خواست با اهل دنیا و مرور مداوم سختیها و دشواریهای ذات دنیا و تمرکز بر طمع و خواستهای نفسانی، در دل انسان دلهره ایجاد و آرامش را از انسان میگیرد.
طمع آدمی انتها ندارد و انسان را به وادی تباهی میکشاند. آرامش قلب هیچ ربطی به داشتهها و نداشتههای دنیا ندارد، رفع طمع از برجستهترین پیشنیازهای سیر در تقویت ایمان است.
تاکنون نظری ثبت نشده است