display result search
- 415
- 1000
- 1000
- 1000
تولی و تبری، جلسه یازدهم
سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین حامد کاشانی با موضوع «تولی و تبری»، جلسه یازدهم، سال 1395
آن چیزی که دره‌ی بین باور، علم، استدلال و ارتکاب به عمل است، آن چیزی که بین این دو است، حبّ و بغض ما است. حبّ و بغض ما است که باعث می‌شود که انسان عکس العمل نشان بدهد، قدرت ایجاد می‌کند.
حبّ و بغض باید فی الله باشد. حبّ و بغض نسبت به ما، نسبت به همدیگر واجب است نه فقط برای امیر المؤمنین و فرزندان ایشان، بیزاری از دشمنان خدا یا کسانی که متجاهر به یک گناه هستند یعنی علناً به یک گناهی مبادرت می‌کنند و به آن گناه شناخته می‌شوند. از آن گرفته تا خدایی ناکرده دشمنان خود اهل بیت (علیهم السّلام) انسان باید از این‌ها هم بیزار باشد.
یکی از موارد اعلام انزجار، اعلام بیزاری، عدم ابراز محبّت به دشمنان خدا بود، در سوره‌ی ممتحنه است. خدا می‌فرماید: مؤمنین نترسید از این‌که قدرت کفّار زیاد است، نامه‌ی محرمانه بنویسید، قربان صدقه بروید «تُسِرُّونَ إِلَیْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ»، «تُلْقُونَ إِلَیْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ» پیام دوستی نفرستید. عرض کردیم این برای کسانی نیست که می‌خواهند خیانت بکنند، جامعه‌ی اسلامی را نابود بکنند، چون خطاب «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا» است. کسی که زمان پیامبر مثلاً می‌خواهد اسلام را به کفّار لو بدهد، این که دیگر «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا» نیست، این کافر است. خطاب این آیه ما هستیم. ما که ایمان آوردیم ولی دل ما محکم نیست. می‌بینی با یک کشور در حال ستیز هستی یا در حال رقابت هستی؛ بعد می‌گویی: نکند شکست بخورم، یک پیغام محبّت‌آمیز برای دشمنان خدا بفرستی. خدا از این هم نهی کرده است. معلوم است از این نهی کرده است به طریق اولی از آن اصلی که بروی لو بدهی و بخواهی خراب بکند از آن دیگر خیلی نهی کرده است این کوچکترین کار است.
حاطب بن ابی بلتعه یکی از اصحاب بود که در جنگ بدر شرکت کرده بود ولی وقتی احساس کرد این دفعه جمعیت کفّار زیاد است، او این نامه را فرستاده بود. عرض کردم نقل‌ها مختلف است، یک نقل این است که این با یک کبوتری فرستاد بوده است، کبوتر برگشت آورد در مسجد و خلاصه امضای این را دیدند و این خیلی ضایع شد و عذرخواهی کرد و آیات نازل شد؛ این برای ما است. حق نداریم ابراز محبّت بکنیم.
بعد هم یک نکته‌ای فرمود، فرمود: خیال نکنید اگر در برابر دشمنان خدا کوتاه بیایید، آن‌ها به یک قدم یا دو قدم یا سه قدم راضی می‌شوند «وَدُّوا لَوْ تَکْفُرُونَ». جایی دیگر هم داریم «وَ لَنْ تَرْضى» این یهودی و نصارا، دشمنان هرگز از تو راضی نمی‌شوند «حَتَّى تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ» تا به دین آن‌ها درنیایی تو را رها نمی‌کنند.
آن چیزی که دره‌ی بین باور، علم، استدلال و ارتکاب به عمل است، آن چیزی که بین این دو است، حبّ و بغض ما است. حبّ و بغض ما است که باعث می‌شود که انسان عکس العمل نشان بدهد، قدرت ایجاد می‌کند.
حبّ و بغض باید فی الله باشد. حبّ و بغض نسبت به ما، نسبت به همدیگر واجب است نه فقط برای امیر المؤمنین و فرزندان ایشان، بیزاری از دشمنان خدا یا کسانی که متجاهر به یک گناه هستند یعنی علناً به یک گناهی مبادرت می‌کنند و به آن گناه شناخته می‌شوند. از آن گرفته تا خدایی ناکرده دشمنان خود اهل بیت (علیهم السّلام) انسان باید از این‌ها هم بیزار باشد.
یکی از موارد اعلام انزجار، اعلام بیزاری، عدم ابراز محبّت به دشمنان خدا بود، در سوره‌ی ممتحنه است. خدا می‌فرماید: مؤمنین نترسید از این‌که قدرت کفّار زیاد است، نامه‌ی محرمانه بنویسید، قربان صدقه بروید «تُسِرُّونَ إِلَیْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ»، «تُلْقُونَ إِلَیْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ» پیام دوستی نفرستید. عرض کردیم این برای کسانی نیست که می‌خواهند خیانت بکنند، جامعه‌ی اسلامی را نابود بکنند، چون خطاب «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا» است. کسی که زمان پیامبر مثلاً می‌خواهد اسلام را به کفّار لو بدهد، این که دیگر «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا» نیست، این کافر است. خطاب این آیه ما هستیم. ما که ایمان آوردیم ولی دل ما محکم نیست. می‌بینی با یک کشور در حال ستیز هستی یا در حال رقابت هستی؛ بعد می‌گویی: نکند شکست بخورم، یک پیغام محبّت‌آمیز برای دشمنان خدا بفرستی. خدا از این هم نهی کرده است. معلوم است از این نهی کرده است به طریق اولی از آن اصلی که بروی لو بدهی و بخواهی خراب بکند از آن دیگر خیلی نهی کرده است این کوچکترین کار است.
حاطب بن ابی بلتعه یکی از اصحاب بود که در جنگ بدر شرکت کرده بود ولی وقتی احساس کرد این دفعه جمعیت کفّار زیاد است، او این نامه را فرستاده بود. عرض کردم نقل‌ها مختلف است، یک نقل این است که این با یک کبوتری فرستاد بوده است، کبوتر برگشت آورد در مسجد و خلاصه امضای این را دیدند و این خیلی ضایع شد و عذرخواهی کرد و آیات نازل شد؛ این برای ما است. حق نداریم ابراز محبّت بکنیم.
بعد هم یک نکته‌ای فرمود، فرمود: خیال نکنید اگر در برابر دشمنان خدا کوتاه بیایید، آن‌ها به یک قدم یا دو قدم یا سه قدم راضی می‌شوند «وَدُّوا لَوْ تَکْفُرُونَ». جایی دیگر هم داریم «وَ لَنْ تَرْضى» این یهودی و نصارا، دشمنان هرگز از تو راضی نمی‌شوند «حَتَّى تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ» تا به دین آن‌ها درنیایی تو را رها نمی‌کنند.
کاربر مهمان