display result search
- 546
- 1000
- 1000
- 1000
ضیافت الهی، جلسه ششم
سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین کاظم صدیقی با موضوع «ضیافت الهی»، جلسه ششم، سال 1401
روزه در میان عبادات جایگاه ویژه دارد، روزه رفع فاصله بین عاشق و معشوق است، روزه جهش حرکت قربی و حبّی به سوی جانان است، روزه خانه‌تکانی دل و جان سالک است، روزه غلبه‌ی بر کشش‌های طبیعی و حیوانی است، روزه حضور در جبهه جنگ با نفس أمّاره است، روزه جهاد اکبر است، روزه آب کردنِ بُتِ نفس است، روزه خلع سلاح شیطان است، روزه مسلّح کردنِ نفس لوّامه برای رسیدن به نفس مطمئنّه است، روزه سیر باطنی است، روزه اشتداد نور است، روزه اخلاص تمام عیارِ در عبودیت حضرت حق جلّ و اعلی است. رمز آن هم این است که روزه یک دوره آموزش ویژه و فوق برنامه است، روزه مراقبت کامل است.
هر عبادتی سه مرحله دارد. یک مرحله‌ی مُلکی است، مرحله‌ی این عالمی است، قابل رؤیت است، قابل ارائه است، نماز قیامی دارد که همه می‌بینند انسان بلند شد، تکبیرهالاحرام دارد، هم صدای انسان بلند می‌شود و الله اکبر می‌گوید و هم دست خود را بالا می‌برد، ذکر دارد، قیام دارد، رکوع دارد، سجود دارد. آن چیزی که شما در نمازگزار می‌بینید، آن نمازِ مُلکیِ نمازگزار است، اما پسِ پرده‌ی این مُلک ملکوت است و فوق ملکوت هم مرحله‌ی فناء است. ما خبر نداریم باطنِ تکبیره الاحرام، حقیقتِ برزخیِ آن چگونه است.
روزه یک حالتِ مُلکی دارد که هر مکلّفی با هر درجه‌ای از علم و معرفت و طهارت نفس و آشنایی با احکام شرع و حکمت و فلسفه‌ی عبادات، توان روزه را در عالم مُلک دارند و آن این است که از اول طلوع فجر تا غروب سرخی آفتاب حق ندارد غذا بخورد یا آب بیاشامد، آن نُه چیزی که روزه را باطل می‌کند و فقهای بزرگوار ما فتوای خود را در رساله‌ها نوشته‌اند، هر آدمی که مسلمان است این نُه چیز را می‌فهمد، می‌فهمد نخوردن یعنی چه، نیاشامیدن یعنی چه، اما در مرحله بالاتر آن برزخ روزه است، ترک گناهان است، آن به مُلکِ روزه ارتباط ندارد، «إِذَا صُمْتَ فَلْیَصُمْ سَمْعُکَ وَ بَصَرُکَ وَ لِسَانُکَ وَ لَحْمُکَ وَ دَمُکَ وَ جِلْدُکَ وَ شَعْرُکَ وَ بَشَرَتُکَ»، وقتی روزه می‌گیری مواظب باش که چشم تو روزه باشد، موهای تو روزه باشد، پوست بدن تو روزه باشد.
این یک مراقبه است، یک سلوک الی الله است، یک سیر معنوی به سوی حضرت حق جلّ و اعلی است.
لذا این ترک گناه عالمی دارد که ما باطن آن را نمی‌دانیم، اهل الله می‌دانند.
روزه در میان عبادات جایگاه ویژه دارد، روزه رفع فاصله بین عاشق و معشوق است، روزه جهش حرکت قربی و حبّی به سوی جانان است، روزه خانه‌تکانی دل و جان سالک است، روزه غلبه‌ی بر کشش‌های طبیعی و حیوانی است، روزه حضور در جبهه جنگ با نفس أمّاره است، روزه جهاد اکبر است، روزه آب کردنِ بُتِ نفس است، روزه خلع سلاح شیطان است، روزه مسلّح کردنِ نفس لوّامه برای رسیدن به نفس مطمئنّه است، روزه سیر باطنی است، روزه اشتداد نور است، روزه اخلاص تمام عیارِ در عبودیت حضرت حق جلّ و اعلی است. رمز آن هم این است که روزه یک دوره آموزش ویژه و فوق برنامه است، روزه مراقبت کامل است.
هر عبادتی سه مرحله دارد. یک مرحله‌ی مُلکی است، مرحله‌ی این عالمی است، قابل رؤیت است، قابل ارائه است، نماز قیامی دارد که همه می‌بینند انسان بلند شد، تکبیرهالاحرام دارد، هم صدای انسان بلند می‌شود و الله اکبر می‌گوید و هم دست خود را بالا می‌برد، ذکر دارد، قیام دارد، رکوع دارد، سجود دارد. آن چیزی که شما در نمازگزار می‌بینید، آن نمازِ مُلکیِ نمازگزار است، اما پسِ پرده‌ی این مُلک ملکوت است و فوق ملکوت هم مرحله‌ی فناء است. ما خبر نداریم باطنِ تکبیره الاحرام، حقیقتِ برزخیِ آن چگونه است.
روزه یک حالتِ مُلکی دارد که هر مکلّفی با هر درجه‌ای از علم و معرفت و طهارت نفس و آشنایی با احکام شرع و حکمت و فلسفه‌ی عبادات، توان روزه را در عالم مُلک دارند و آن این است که از اول طلوع فجر تا غروب سرخی آفتاب حق ندارد غذا بخورد یا آب بیاشامد، آن نُه چیزی که روزه را باطل می‌کند و فقهای بزرگوار ما فتوای خود را در رساله‌ها نوشته‌اند، هر آدمی که مسلمان است این نُه چیز را می‌فهمد، می‌فهمد نخوردن یعنی چه، نیاشامیدن یعنی چه، اما در مرحله بالاتر آن برزخ روزه است، ترک گناهان است، آن به مُلکِ روزه ارتباط ندارد، «إِذَا صُمْتَ فَلْیَصُمْ سَمْعُکَ وَ بَصَرُکَ وَ لِسَانُکَ وَ لَحْمُکَ وَ دَمُکَ وَ جِلْدُکَ وَ شَعْرُکَ وَ بَشَرَتُکَ»، وقتی روزه می‌گیری مواظب باش که چشم تو روزه باشد، موهای تو روزه باشد، پوست بدن تو روزه باشد.
این یک مراقبه است، یک سلوک الی الله است، یک سیر معنوی به سوی حضرت حق جلّ و اعلی است.
لذا این ترک گناه عالمی دارد که ما باطن آن را نمی‌دانیم، اهل الله می‌دانند.
تاکنون نظری ثبت نشده است