display result search
- 267
- 1000
- 1000
- 1000
شرح دعای عرفه، جلسه یازدهم
سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین کاظم صدیقی با موضوع «شرح دعای عرفه»، جلسه یازدهم، سال 1392
“یَا مَنْ أَقَالَ عَثْرَتِی وَ نَفَّسَ کُرْبَتِی وَ أَجَابَ دَعْوَتِی وَ سَتَرَ عَوْرَتِی وَ ذُنُوبِی وَغفر بَلَّغَنِی طَلِبَتِی وَ نَصَرَنِی عَلَى عَدُوِّی”
چند نکته در این فراز از دعا وجود دارد، که در جلسه ی پیش به عرض شما نرسید و در این جلسه خدمتتان تقدیم می کنم. خداوند متعال هم “ستار العیوب“ است و هم “غفار الذنوب“. خداوند عیب و ننگ بنده اش را می پوشاند. اگر بنا بود، هرکس آنطور که هست نشان داده شود، خیلی اوضاع بد می شد. اما “کم من قبیح سترت”
غفار بودن خداوند بالاتر از ستار بودنش است. خدای غفار نه تنها گناه را محو می کند و اثر آن را در زندگی از بین می برد، بلکه در روایت داریم که خداوند نسبت به ملائکه نیز انسا می کند؛ به این معنی که آن گناه را از ذهن آنها محو می کند تا آنها هم نسبت به ما خاطره ی بدی نداشته باشند. “ ما یَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلاَّ لَدَیْهِ رَقیبٌ عَتید “ هیچ سخنى در فضاى دهان نمىآورد مگر آنکه در همانجا مراقبى آماده است.
نکته ی آخر این است که خداوند متعال بعد از توبه ناراحتی وجدانی را از انسان می گیرد. انسان وقتی خوب شد، دیگر بدی ها یش را به یاد نمی آورد؛ در حالی که وقتی بد است، همیشه نگران این است که نکند کسی بدی هایم را به رخ بکشد و مشت من را باز کند؛ اما غفاریت خدا آبرو داری خدا است.حق تعالی به انسان اجازه نمی دهد که بنده اش در پیش او و ملائک حالت انفعالی و شرمندگی داشته باشد. خدا غفار الذنوب است.
“یَا مَنْ أَقَالَ عَثْرَتِی وَ نَفَّسَ کُرْبَتِی وَ أَجَابَ دَعْوَتِی وَ سَتَرَ عَوْرَتِی وَ ذُنُوبِی وَغفر بَلَّغَنِی طَلِبَتِی وَ نَصَرَنِی عَلَى عَدُوِّی”
چند نکته در این فراز از دعا وجود دارد، که در جلسه ی پیش به عرض شما نرسید و در این جلسه خدمتتان تقدیم می کنم. خداوند متعال هم “ستار العیوب“ است و هم “غفار الذنوب“. خداوند عیب و ننگ بنده اش را می پوشاند. اگر بنا بود، هرکس آنطور که هست نشان داده شود، خیلی اوضاع بد می شد. اما “کم من قبیح سترت”
غفار بودن خداوند بالاتر از ستار بودنش است. خدای غفار نه تنها گناه را محو می کند و اثر آن را در زندگی از بین می برد، بلکه در روایت داریم که خداوند نسبت به ملائکه نیز انسا می کند؛ به این معنی که آن گناه را از ذهن آنها محو می کند تا آنها هم نسبت به ما خاطره ی بدی نداشته باشند. “ ما یَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلاَّ لَدَیْهِ رَقیبٌ عَتید “ هیچ سخنى در فضاى دهان نمىآورد مگر آنکه در همانجا مراقبى آماده است.
نکته ی آخر این است که خداوند متعال بعد از توبه ناراحتی وجدانی را از انسان می گیرد. انسان وقتی خوب شد، دیگر بدی ها یش را به یاد نمی آورد؛ در حالی که وقتی بد است، همیشه نگران این است که نکند کسی بدی هایم را به رخ بکشد و مشت من را باز کند؛ اما غفاریت خدا آبرو داری خدا است.حق تعالی به انسان اجازه نمی دهد که بنده اش در پیش او و ملائک حالت انفعالی و شرمندگی داشته باشد. خدا غفار الذنوب است.
تاکنون نظری ثبت نشده است