display result search
- 1002
- 1000
- 1000
- 1000
اربعین حسینی؛ حسینی بودن، حسینی ماندن
سخنرانی از حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع «اربعین حسینی، حسینی بودن، حسینی ماندن»، سال 1395
طبیعتاً سفر اربعین یک سفر تاریخی نیست. یک سفر به زمان حال و حتی آینده است. هرکسی طبیعتاً در این سفر حضور پیدا کند، این را حس می‌کند. کسانی که در این سفر زیارتی اباعبدالله الحسین حضور پیدا می‌کنند، با تاریخ صرفاً مواجه نمی‌شوند. با یک پدیده پویا و دارای حیات و به روز مواجه می‌شوند.
انسان قلباً و روحاً مترغب می‌شود. حالت انتظاری برای یک آینده بزرگ در او ایجاد می‌شود. دعا می‌کنم همه این تجربه را پیدا کنند. چون هرکسی اربعین را درک کرده است، نتوانسته خوب توصیف کند. ولی عجیب هم هست هرکسی به رفیق خودش می‌گوید: عجب سفری بود، همین کل معانی را منتقل می‌کند. یا همین تصاویری که از تلویزیون نشان می‌دهد، اثر خودش را می‌گذارد.
واقعاً در سفر اربعین آن آیه‌ی قرآن «وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُون» شهید را مرده نپندارید که آنها زنده هستند. سیدالشهداء زنده‌تر از همه شهیدان هستند. اینها را واقعاً آدم احساس می‌کند و به محضرشان می‌رسد. در روایت هم هست که فرمودند: هرکس پس از شهادت ائمه، ائمه را زیارت کند انگار در زمان حیاتشان آنها را زیارت کرده است. به ویژه باز اباعبدالله الحسین(ع) که آثار ویژه‌ای را به جای می‌گذارد.
اربعین چون یک جمعیتی هست و یک میعادگاه زمانی خاص است، جمعیت در نورانی‌تر شدن این سفر خیلی اثر دارد. خصوصاً این سنت پیاده روی، خصوصاً آن زمان قرارداده شده توسط امام حسن عسگری(ع) واقعاً نور زیارت اباعبدالله الحسین را مضاعف می‌کند. بهترین کار این است که آدم برای کسانی که این تجربه را پیدا نکردند دعا کند. حتی کسانی که نمی‌توانند عیبی ندارد غصه بخورند. آن غصه آنها را نورانی می‌کند. این حسرت آزار دهنده نیست. حسرتی است که در نهایت به انسان آرامش می‌دهد و بعد زمینه توفیق هم با این حسرت پیدا کند. یک راهی باز شود و انسان موفق به رفتن به این سفر شود.
طبیعتاً سفر اربعین یک سفر تاریخی نیست. یک سفر به زمان حال و حتی آینده است. هرکسی طبیعتاً در این سفر حضور پیدا کند، این را حس می‌کند. کسانی که در این سفر زیارتی اباعبدالله الحسین حضور پیدا می‌کنند، با تاریخ صرفاً مواجه نمی‌شوند. با یک پدیده پویا و دارای حیات و به روز مواجه می‌شوند.
انسان قلباً و روحاً مترغب می‌شود. حالت انتظاری برای یک آینده بزرگ در او ایجاد می‌شود. دعا می‌کنم همه این تجربه را پیدا کنند. چون هرکسی اربعین را درک کرده است، نتوانسته خوب توصیف کند. ولی عجیب هم هست هرکسی به رفیق خودش می‌گوید: عجب سفری بود، همین کل معانی را منتقل می‌کند. یا همین تصاویری که از تلویزیون نشان می‌دهد، اثر خودش را می‌گذارد.
واقعاً در سفر اربعین آن آیه‌ی قرآن «وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُون» شهید را مرده نپندارید که آنها زنده هستند. سیدالشهداء زنده‌تر از همه شهیدان هستند. اینها را واقعاً آدم احساس می‌کند و به محضرشان می‌رسد. در روایت هم هست که فرمودند: هرکس پس از شهادت ائمه، ائمه را زیارت کند انگار در زمان حیاتشان آنها را زیارت کرده است. به ویژه باز اباعبدالله الحسین(ع) که آثار ویژه‌ای را به جای می‌گذارد.
اربعین چون یک جمعیتی هست و یک میعادگاه زمانی خاص است، جمعیت در نورانی‌تر شدن این سفر خیلی اثر دارد. خصوصاً این سنت پیاده روی، خصوصاً آن زمان قرارداده شده توسط امام حسن عسگری(ع) واقعاً نور زیارت اباعبدالله الحسین را مضاعف می‌کند. بهترین کار این است که آدم برای کسانی که این تجربه را پیدا نکردند دعا کند. حتی کسانی که نمی‌توانند عیبی ندارد غصه بخورند. آن غصه آنها را نورانی می‌کند. این حسرت آزار دهنده نیست. حسرتی است که در نهایت به انسان آرامش می‌دهد و بعد زمینه توفیق هم با این حسرت پیدا کند. یک راهی باز شود و انسان موفق به رفتن به این سفر شود.
تاکنون نظری ثبت نشده است