display result search
- 930
- 1000
- 1000
- 1000
طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن، جلسه شانزدهم
سخنرانی استاد سید علی حسینی خامنه‌ای با موضوع "طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن"، "رستاخیز اجتماعی نبوت" جلسه شانزدهم، سال 1353
بعضی از نویسندگان بی اعتقاد به پیامبر اسلام و مستشرقین که بعضی هایشان بی‌غرض هستند اما بعضی هایشان مسلم مغرض هستند، در زمینه زندگی پیامبر اکرم می نویسند که پیامبر در طول عمرش قبل از بعثت مطالعه، تفکر و تدبر می‌کرد و این تفکرات بود که او را رسانید به اینکه انقلابی ایجاد کند. این حرف با این وضع ظاهرش غلط و دروغ است، مگر اینکه منظوری دیگر داشته باشند. آن کسی که این حرف را می‌زند اعتقاد به نبوت، بعثت، وحی و ارتباط با عالم غیب در مورد پیامبران، ندارد.
همان تحولی که در روح نبی ایجاد شد باید به شکلی در متن جامعه محقق شود، این همان رستاخیز اجتماعی نبوت است. انقلاب یعنی یک تحول و دگرگونی عمیق بنیادی از ریشه در یک اجتماع در کلمه انقلاب.
در کلمه انقلاب به طور حتم و لزوم زد و خورد نیست، ممکن است دعوا و درگیری پیش بیاید اما کلمه انقلاب حامل معنای دعوا و درگیری نیست. دو نوع بنای ساختمان اجتماعی داریم؛ یک ساختمان اجتماعی که مردم اکثرشان برده و اسیر هستند. نوع دیگر، همه مردم از اسارت قدرت های دیگر آزاد هستند. اجتماع نوع اول که در آن تبعیض است را جباران تاریخ به وجود آورده اند. اجتماع نوع دوم را که اجتماعی آباد و آزاد هست را انبیای عظام الهی در طول تاریخ به وجود می آورند. انبیاء می‌آیند در اجتماع تا اجتماع اول را به اجتماع نوع دوم تبدیل کنند. مردم تصور می‌کنند که انبیاء در یک جامعه ظهور می کنند مانند یک آدم حکیم و فرزانه و دانشمند که در یک گوشه می نشینند تا مردم بیاید و از خرمن دانش آنها استفاده کنند، اما پیامبر اینجور نیست، پیامبر وقتی می آید و در یک اجتماعی مبعوث می شود، دیگر سر از پا نمی شناسد و آرام و قرار ندارد و برای از بین بردن ظلم تبعیض و نابسامانی‌های اجتماعی تلاش می کند، تا جامعه را توحیدی کند. توحید به معنای نفی طبقات است. توحید الهی، به معنای قدرت و حکومت خداست. توحید الهی به معنای این است که همه چیز قانون، سنت، آداب و فرهنگ باید از سوی خدا الهام شود. توحید، یعنی اینکه همه مردم بندگان خدا باشند و بس؛ بنده کس دیگری نباشند. آخر کار نبوت چیست؟ فتح و پیروزی، چون مطابق با فطرت و سرشت انسان و جهان است.
بعضی از نویسندگان بی اعتقاد به پیامبر اسلام و مستشرقین که بعضی هایشان بی‌غرض هستند اما بعضی هایشان مسلم مغرض هستند، در زمینه زندگی پیامبر اکرم می نویسند که پیامبر در طول عمرش قبل از بعثت مطالعه، تفکر و تدبر می‌کرد و این تفکرات بود که او را رسانید به اینکه انقلابی ایجاد کند. این حرف با این وضع ظاهرش غلط و دروغ است، مگر اینکه منظوری دیگر داشته باشند. آن کسی که این حرف را می‌زند اعتقاد به نبوت، بعثت، وحی و ارتباط با عالم غیب در مورد پیامبران، ندارد.
همان تحولی که در روح نبی ایجاد شد باید به شکلی در متن جامعه محقق شود، این همان رستاخیز اجتماعی نبوت است. انقلاب یعنی یک تحول و دگرگونی عمیق بنیادی از ریشه در یک اجتماع در کلمه انقلاب.
در کلمه انقلاب به طور حتم و لزوم زد و خورد نیست، ممکن است دعوا و درگیری پیش بیاید اما کلمه انقلاب حامل معنای دعوا و درگیری نیست. دو نوع بنای ساختمان اجتماعی داریم؛ یک ساختمان اجتماعی که مردم اکثرشان برده و اسیر هستند. نوع دیگر، همه مردم از اسارت قدرت های دیگر آزاد هستند. اجتماع نوع اول که در آن تبعیض است را جباران تاریخ به وجود آورده اند. اجتماع نوع دوم را که اجتماعی آباد و آزاد هست را انبیای عظام الهی در طول تاریخ به وجود می آورند. انبیاء می‌آیند در اجتماع تا اجتماع اول را به اجتماع نوع دوم تبدیل کنند. مردم تصور می‌کنند که انبیاء در یک جامعه ظهور می کنند مانند یک آدم حکیم و فرزانه و دانشمند که در یک گوشه می نشینند تا مردم بیاید و از خرمن دانش آنها استفاده کنند، اما پیامبر اینجور نیست، پیامبر وقتی می آید و در یک اجتماعی مبعوث می شود، دیگر سر از پا نمی شناسد و آرام و قرار ندارد و برای از بین بردن ظلم تبعیض و نابسامانی‌های اجتماعی تلاش می کند، تا جامعه را توحیدی کند. توحید به معنای نفی طبقات است. توحید الهی، به معنای قدرت و حکومت خداست. توحید الهی به معنای این است که همه چیز قانون، سنت، آداب و فرهنگ باید از سوی خدا الهام شود. توحید، یعنی اینکه همه مردم بندگان خدا باشند و بس؛ بنده کس دیگری نباشند. آخر کار نبوت چیست؟ فتح و پیروزی، چون مطابق با فطرت و سرشت انسان و جهان است.
تاکنون نظری ثبت نشده است