display result search
- 674
- 1000
- 1000
- 1000
تاریخ بعثت و عصر ظهور، جلسه چهل و چهارم
سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع «تاریخ بعثت و عصر ظهور»، جلسه چهل و چهارم، سال 1401
یک رازی وجود دارد که کمتر کسی از آن حرف می‌زند و معمولاً در سر و صداها گم می‌شود. البته این راز در آیات متعدد قرآن به‌صورت‌های مختلف توضیح داده شده است؛ این راز موجب می‌شود مرعوبین در مقابل مغرورین و مستکبرین کوتاه بیایند، آدم‌ها ظلم را بپذیرند، آدم‌ها آزادی را نخواهند و آدم‌ها نخواهند هزینۀ آزادی را بدهند. همه می‌دانند که ولایت اولیاء خدا سرشار از کرامت و آزادی است، ولی آدم‌ها از آن صرف‌نظر می‌کنند چون نمی‌خواهند دردسر درگیری با طاغوت را بپذیرند. ما باید این مسئله را در خودمان حل کنیم.
اگر ماه رمضان می‌خواهد اثر معنوی روی ما بگذارد باید این مسئله را درست کند که ما در مقابل طاغوت، سرکش و عصیانگر بشویم، باجرأت و شجاع بشویم، از کسی که می‌خواهد بر ما سلطه پیدا بکند متنفّر بشویم؛ یک ذره در دل خودمان نسبت به طاغوت و ظالم و ستمگر، محبت احساس نکنیم به‌طوری که حتی اگر این طاغوت‌ها خودشان را بزک کردند هم دل‌مان نرود.
یک رازی اینجا وجود دارد که آدم‌ها در خودشان پنهان می‌کنند. معنویت و توبه یعنی این راز را در خودت پیدا کنی و حلّ کنی. استغفار یعنی از این حسّ پنهان در درون خودت پاک بشوی. تقرّب به خدا یعنی از ناخداها دور بشوی و آنها را ناخدا ندانی. کسانی در حدّ سیاستمداران برجسته در کشور ما هستند که طواغیت را در حدّ یک ناخدا قبول دارند.
این حضرت امام(ره) بود که می‌فرمود آمریکا هیچ غلطی نمی‌تواند بکند. بعضی از اطرافیان امام این حرف را باور نداشتند و می‌گفتند البته آمریکا یک غلط‌هایی می‌تواند بکند! هنوز بعضی‌ها این را باور دارند. اگر ما دین را طوری معرفی کردیم که حقیقت دین این‌طور فهمیده نشود که «باید کوتاه آمدن در مقابل طاغوت را از دل بیرون کرد» حتماً اشتباه کرده‌ایم. حقیقت دین ما این است: «أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اجْتَنِبُوا الطَّاغُوت»
ما می‌خواهیم ببینیم چطور می‌توانیم ساختار امر به معروف و نهی از منکر، مسئولیت اجتماعی، آزادی و نصرت امام را فراهم کنیم؟ انسان‌ها در دل و روان خود برخی مشکلات را دارند. ما باید اول با استفاده از تهذیب نفس در ماه رمضان، و با عبادات و نمازهای‌مان این پاکی را در دل‌مان پدید بیاوریم. خداوند متعال یک پیام عمومی دارد و عمومی بودن این پیام، نشان می‌دهد که همۀ انسان‌ها به نحوی درگیر این پیام هستند. وقتی یک حکیم، حرفی می‌زند، یعنی مخاطبش درگیر آن مطلب است و به آن مطلب نیاز دارد. خداوند متعال در قرآن می‌فرماید: همۀ پیامبران یک پیام عمومی از جانب خدا به انسان‌ها داده‌اند و آن پیام عمومی این است که بندگی خدا را بکنید و از طاغوت اجتناب کنید «أَنِ اعْبُدُواْ اللهَ وَ اجْتَنِبُواْ الطَّاغُوتَ»
من و شما و همه و همه، مخاطب این پیام عمومی هستیم؛ هر کدام از ما باید برویم در خودمان بگردیم و ببینیم این پیام می‌خواهد با ما چه‌کار بکند؟! هیچ‌کدام از ما مشکلی با قسمت اول این پیام یعنی «بندگی خدا» نداریم. چون می‌دانیم اگر عبد او بشویم او ما را «آقا» بار می‌آورد، با ما درست برخورد می‌کند، ما را در پناه خودش قرار می‌دهد، اصلاً همۀ ما خدا را دوست داریم. مگر می‌شود کسی به سادگی دشمن خدا یا دشمن بندگی خدا بشود؟ مشکل در «اجتناب از طاغوت» است. اجتناب از طاغوت یعنی چه؟ این یک بیماری است که ته دل همه هست و باید این را بکَنی و برطرف کنی. بیاییم تأمل کنیم؛ ممکن است طاغوت تهِ دل همۀ ما باشد. چرا می‌گویم ممکن است؟ برای اینکه ممکن است بعضی از ما قبلاً طاغوت را از دل خود کنده باشیم. اما الآن کسانی هستند که طاغوت را از دل خود نکنده‌اند.
یک رازی وجود دارد که کمتر کسی از آن حرف می‌زند و معمولاً در سر و صداها گم می‌شود. البته این راز در آیات متعدد قرآن به‌صورت‌های مختلف توضیح داده شده است؛ این راز موجب می‌شود مرعوبین در مقابل مغرورین و مستکبرین کوتاه بیایند، آدم‌ها ظلم را بپذیرند، آدم‌ها آزادی را نخواهند و آدم‌ها نخواهند هزینۀ آزادی را بدهند. همه می‌دانند که ولایت اولیاء خدا سرشار از کرامت و آزادی است، ولی آدم‌ها از آن صرف‌نظر می‌کنند چون نمی‌خواهند دردسر درگیری با طاغوت را بپذیرند. ما باید این مسئله را در خودمان حل کنیم.
اگر ماه رمضان می‌خواهد اثر معنوی روی ما بگذارد باید این مسئله را درست کند که ما در مقابل طاغوت، سرکش و عصیانگر بشویم، باجرأت و شجاع بشویم، از کسی که می‌خواهد بر ما سلطه پیدا بکند متنفّر بشویم؛ یک ذره در دل خودمان نسبت به طاغوت و ظالم و ستمگر، محبت احساس نکنیم به‌طوری که حتی اگر این طاغوت‌ها خودشان را بزک کردند هم دل‌مان نرود.
یک رازی اینجا وجود دارد که آدم‌ها در خودشان پنهان می‌کنند. معنویت و توبه یعنی این راز را در خودت پیدا کنی و حلّ کنی. استغفار یعنی از این حسّ پنهان در درون خودت پاک بشوی. تقرّب به خدا یعنی از ناخداها دور بشوی و آنها را ناخدا ندانی. کسانی در حدّ سیاستمداران برجسته در کشور ما هستند که طواغیت را در حدّ یک ناخدا قبول دارند.
این حضرت امام(ره) بود که می‌فرمود آمریکا هیچ غلطی نمی‌تواند بکند. بعضی از اطرافیان امام این حرف را باور نداشتند و می‌گفتند البته آمریکا یک غلط‌هایی می‌تواند بکند! هنوز بعضی‌ها این را باور دارند. اگر ما دین را طوری معرفی کردیم که حقیقت دین این‌طور فهمیده نشود که «باید کوتاه آمدن در مقابل طاغوت را از دل بیرون کرد» حتماً اشتباه کرده‌ایم. حقیقت دین ما این است: «أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اجْتَنِبُوا الطَّاغُوت»
ما می‌خواهیم ببینیم چطور می‌توانیم ساختار امر به معروف و نهی از منکر، مسئولیت اجتماعی، آزادی و نصرت امام را فراهم کنیم؟ انسان‌ها در دل و روان خود برخی مشکلات را دارند. ما باید اول با استفاده از تهذیب نفس در ماه رمضان، و با عبادات و نمازهای‌مان این پاکی را در دل‌مان پدید بیاوریم. خداوند متعال یک پیام عمومی دارد و عمومی بودن این پیام، نشان می‌دهد که همۀ انسان‌ها به نحوی درگیر این پیام هستند. وقتی یک حکیم، حرفی می‌زند، یعنی مخاطبش درگیر آن مطلب است و به آن مطلب نیاز دارد. خداوند متعال در قرآن می‌فرماید: همۀ پیامبران یک پیام عمومی از جانب خدا به انسان‌ها داده‌اند و آن پیام عمومی این است که بندگی خدا را بکنید و از طاغوت اجتناب کنید «أَنِ اعْبُدُواْ اللهَ وَ اجْتَنِبُواْ الطَّاغُوتَ»
من و شما و همه و همه، مخاطب این پیام عمومی هستیم؛ هر کدام از ما باید برویم در خودمان بگردیم و ببینیم این پیام می‌خواهد با ما چه‌کار بکند؟! هیچ‌کدام از ما مشکلی با قسمت اول این پیام یعنی «بندگی خدا» نداریم. چون می‌دانیم اگر عبد او بشویم او ما را «آقا» بار می‌آورد، با ما درست برخورد می‌کند، ما را در پناه خودش قرار می‌دهد، اصلاً همۀ ما خدا را دوست داریم. مگر می‌شود کسی به سادگی دشمن خدا یا دشمن بندگی خدا بشود؟ مشکل در «اجتناب از طاغوت» است. اجتناب از طاغوت یعنی چه؟ این یک بیماری است که ته دل همه هست و باید این را بکَنی و برطرف کنی. بیاییم تأمل کنیم؛ ممکن است طاغوت تهِ دل همۀ ما باشد. چرا می‌گویم ممکن است؟ برای اینکه ممکن است بعضی از ما قبلاً طاغوت را از دل خود کنده باشیم. اما الآن کسانی هستند که طاغوت را از دل خود نکنده‌اند.
تاکنون نظری ثبت نشده است