display result search
- 648
- 1000
- 1000
- 1000
صراط مستقیم صراط بندگان محبوب، جلسه اول
سخنرانی آیت الله حسین انصاریان با موضوع «صراط مستقیم صراط بندگان محبوب»، جلسه اول، سال 1401
مسئلهٔ اول، توحید بود. علت تمام فساد امت‌ها، داشتن معبودهای باطل و گوناگون بود. اینها بت‌پرستی، شخص‌پرستی، مال‌پرستی، دنیاپرستی و شهوت‌پرستی می‌کردند. همهٔ این پرستش‌ها عامل فساد در فکر، اخلاق و عمل بود. امت‌ها راحت نبودند، گرفتار بودند، مشکلات زیادی داشتند و خوشی واقعی در زندگی نداشتند. انبیای الهی مردم را به توحید، یعنی یکتاپرستی دعوت کردند و به مردم هم ثابت کردند که این بت‌هایی که شما می‌پرستید، نه‌تنها سودی برای زندگی شما ندارد، بلکه زیان همه‌جانبه و خسران مطلق دارد. همهٔ این معبودهای شما باطل هستند و ریشه، قدرت و ارزش ندارند. معبود حق یکی است که همهٔ ارزش‌ها از او و نزد اوست. اتصال به این معبود هم اتصال به همهٔ خیرات، خوبی‌ها و ارزش‌هاست. این اتصال، هم دنیا و هم آخرت شما را آباد می‌کند.
این یک محور دعوت انبیا بود. محور دوم دعوتشان، چنان‌که در آیات مربوط به پیغمبران ذکر شده، دعوت به عبادت معبود حق بود، نه فقط قبول‌داشتن و باورداشتن. این‌که خدا را باور داشته باشند، ولی او را عبادت نکنند و بندهٔ او نباشند، کار کامل و جامعی نبود؛ هم دعوت می‌کردند که معبود حق را قبول کنید و مؤمن به او بشوید، هم از خواسته‌های او اطاعت کنید و عبادتش کنید.
اما محور سومی که انبیا به آن دعوت می‌کردند، تقوا بود. معنای واقعی تقوا، «خودنگهداری» در مقابل خطراتی است که متوجه دین، مال، اخلاق، دنیا و آخرت انسان است. این خطرات از زمان شروع زندگی بوده، الآن هم هست و فردا هم خواهد بود.
هر 124هزار پیغمبر مردم را به تقوا دعوت کردند؛ یعنی خودتان را در برابر خطراتی که متوجه دین شماست، متوجه مال شماست که مال را تبدیل به مال حرام می‌کند، همچنین متوجه باطنتان است (مثل حسد، کینه، حرص و بخل)، حفظ کنید و نگه دارید.
وقتی انسان به این شکل به پروردگار مؤمن شد که همهٔ بت‌ها را در زندگی دفع و طرد کرد و بتی نماند و فقط یک معبود در زندگی جلوه داشت، آن‌هم وجود مقدس پروردگار مهربان عالم؛ ارادهٔ او هم بر این است که هر خیری در دنیا و آخرت هست، به انسان برسد. این ارادهٔ حق است! این‌که پیغمبر(ص) اوایل بعثتشان در مکه به مردم فرمودند: «إِنِّی قَدْ جِئْتُکُمْ بِخَیْرِ الدُّنْیَا وَ الآخِرَةِ» من خیر دنیا و آخرت را برای شما آوردم. این خیر دنیا و آخرت را از کجا آورده بود؟ از پیشگاه خدا آورده بود. این یعنی اگر شما با او پیوند داشته باشید، محبت، عشق، لطف و ارادهٔ او بر این است که کل خیر دنیا و آخرت را به شما برساند.
مسئلهٔ اول، توحید بود. علت تمام فساد امت‌ها، داشتن معبودهای باطل و گوناگون بود. اینها بت‌پرستی، شخص‌پرستی، مال‌پرستی، دنیاپرستی و شهوت‌پرستی می‌کردند. همهٔ این پرستش‌ها عامل فساد در فکر، اخلاق و عمل بود. امت‌ها راحت نبودند، گرفتار بودند، مشکلات زیادی داشتند و خوشی واقعی در زندگی نداشتند. انبیای الهی مردم را به توحید، یعنی یکتاپرستی دعوت کردند و به مردم هم ثابت کردند که این بت‌هایی که شما می‌پرستید، نه‌تنها سودی برای زندگی شما ندارد، بلکه زیان همه‌جانبه و خسران مطلق دارد. همهٔ این معبودهای شما باطل هستند و ریشه، قدرت و ارزش ندارند. معبود حق یکی است که همهٔ ارزش‌ها از او و نزد اوست. اتصال به این معبود هم اتصال به همهٔ خیرات، خوبی‌ها و ارزش‌هاست. این اتصال، هم دنیا و هم آخرت شما را آباد می‌کند.
این یک محور دعوت انبیا بود. محور دوم دعوتشان، چنان‌که در آیات مربوط به پیغمبران ذکر شده، دعوت به عبادت معبود حق بود، نه فقط قبول‌داشتن و باورداشتن. این‌که خدا را باور داشته باشند، ولی او را عبادت نکنند و بندهٔ او نباشند، کار کامل و جامعی نبود؛ هم دعوت می‌کردند که معبود حق را قبول کنید و مؤمن به او بشوید، هم از خواسته‌های او اطاعت کنید و عبادتش کنید.
اما محور سومی که انبیا به آن دعوت می‌کردند، تقوا بود. معنای واقعی تقوا، «خودنگهداری» در مقابل خطراتی است که متوجه دین، مال، اخلاق، دنیا و آخرت انسان است. این خطرات از زمان شروع زندگی بوده، الآن هم هست و فردا هم خواهد بود.
هر 124هزار پیغمبر مردم را به تقوا دعوت کردند؛ یعنی خودتان را در برابر خطراتی که متوجه دین شماست، متوجه مال شماست که مال را تبدیل به مال حرام می‌کند، همچنین متوجه باطنتان است (مثل حسد، کینه، حرص و بخل)، حفظ کنید و نگه دارید.
وقتی انسان به این شکل به پروردگار مؤمن شد که همهٔ بت‌ها را در زندگی دفع و طرد کرد و بتی نماند و فقط یک معبود در زندگی جلوه داشت، آن‌هم وجود مقدس پروردگار مهربان عالم؛ ارادهٔ او هم بر این است که هر خیری در دنیا و آخرت هست، به انسان برسد. این ارادهٔ حق است! این‌که پیغمبر(ص) اوایل بعثتشان در مکه به مردم فرمودند: «إِنِّی قَدْ جِئْتُکُمْ بِخَیْرِ الدُّنْیَا وَ الآخِرَةِ» من خیر دنیا و آخرت را برای شما آوردم. این خیر دنیا و آخرت را از کجا آورده بود؟ از پیشگاه خدا آورده بود. این یعنی اگر شما با او پیوند داشته باشید، محبت، عشق، لطف و ارادهٔ او بر این است که کل خیر دنیا و آخرت را به شما برساند.
تاکنون نظری ثبت نشده است