display result search
- 1062
- 1000
- 1000
- 1000
شرح فرازهایی از مناجات شعبانیه، جلسه اول
سخنرانی حجت الاسلام محمد رضایی تهرانی با موضوع "شرح فرازهایی از مناجات شعبانیه"، جلسه اول، سال 1400
خداوند دو حرم برای پذیرایی خاص از بندگان خود قرار داده است؛ حرم مکانی و حرم زمانی. حرم مکانی مکه است و حرم زمانی هم ماه مبارک رمضان است. مکه مکانی است که خداوند در آن مهمانی خاص برای بندگان خود بپا کرده است و کسانی که می خواهند وارد شوند باید شرایط و ضوابطی را رعایت کنند تا بتوانند در این مکان حضور یابند. رمضان هم ماه مهمانی خداست که خداوند از سر لطفش بدون هیچ شرطی می‌توان وارد آن شد و این مهمانی برای همه بندگان خدا رقم خورده است. خداوند برای بهره وری بیشتر ما قبل از مهمانی به ما آماده باش داده است. اگر انسان با آمادگی وارد ماه رمضان شود بهتر بهره می برد. ماه رجب و ماه شعبان مانند میقات برای ماه رمضان هستند و ما باید از این دو ماه برای کسب آمادگی برای ورود به ماه رمضان استفاده کنیم. همه ما بر این نکته واقف هستیم که خط سیر رسیدن به توحید، نبوت است و خط سیر رسیدن به نبوت، ولایت است. توحید قلعه و دژ تسخیر نشدنی الهی است که هر کسی درون آن وارد شود از عذاب الهی در امان است. شرط رسیدن به قلعه توحید، ولایت است. ماه رجب، ماه ولایت است و ماه شعبان، ماه رسالت است و ماه رمضان، ماه شهر الله اکبر است. شعبان می تواند پرش بلند انسان به سمت توحید را رقم بزند. مناجات شعبانیه از استثنایی ترین مناجاتی است که تمام ائمه آن را می‌خواندند و جایگاه ویژه‌ای دارد. در ابتدای مناجات شعبانیه می‌خوانیم: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اسْمَعْ دُعَائِی إِذَا دَعَوْتُکَ وَ اسْمَعْ نِدَائِی» اینها مدخل ورود به این مناجات است. در تعالیم دینی به ما آموخته اند که حلقه واسطه فیض را ببینیم و قدرشناس باشیم. پیامبر و آلش نیاز به ما ندارند ولی ما نیازمند آنها هستیم. ما هستیم که با اتصال به نبی و امام، به خدا می رسیم. جایگاه پیامبر و امام در نظام تکوین، حلقه واسط فیض و مخلوقات است. در حدیثی از پیامبر داریم که ایشان می فرمایند: «هر کسی بر من یک صلوات بفرستد، من بر او ده صلوات میفرستم.» باید نسبت به پیامبر ادب داشته باشیم و در مقابل اوامرش تسلیم باشیم. مناجات شعبانیه با صلوات شروع می شود و ما باید بفهمیم واسطه فیض چه کسی است و جز لطف و کرامت از آنها انتظاری نداریم. توجه بر محمد و آل محمد وسیله ای برای رفتن بر سر در خانه خداست.
خداوند دو حرم برای پذیرایی خاص از بندگان خود قرار داده است؛ حرم مکانی و حرم زمانی. حرم مکانی مکه است و حرم زمانی هم ماه مبارک رمضان است. مکه مکانی است که خداوند در آن مهمانی خاص برای بندگان خود بپا کرده است و کسانی که می خواهند وارد شوند باید شرایط و ضوابطی را رعایت کنند تا بتوانند در این مکان حضور یابند. رمضان هم ماه مهمانی خداست که خداوند از سر لطفش بدون هیچ شرطی می‌توان وارد آن شد و این مهمانی برای همه بندگان خدا رقم خورده است. خداوند برای بهره وری بیشتر ما قبل از مهمانی به ما آماده باش داده است. اگر انسان با آمادگی وارد ماه رمضان شود بهتر بهره می برد. ماه رجب و ماه شعبان مانند میقات برای ماه رمضان هستند و ما باید از این دو ماه برای کسب آمادگی برای ورود به ماه رمضان استفاده کنیم. همه ما بر این نکته واقف هستیم که خط سیر رسیدن به توحید، نبوت است و خط سیر رسیدن به نبوت، ولایت است. توحید قلعه و دژ تسخیر نشدنی الهی است که هر کسی درون آن وارد شود از عذاب الهی در امان است. شرط رسیدن به قلعه توحید، ولایت است. ماه رجب، ماه ولایت است و ماه شعبان، ماه رسالت است و ماه رمضان، ماه شهر الله اکبر است. شعبان می تواند پرش بلند انسان به سمت توحید را رقم بزند. مناجات شعبانیه از استثنایی ترین مناجاتی است که تمام ائمه آن را می‌خواندند و جایگاه ویژه‌ای دارد. در ابتدای مناجات شعبانیه می‌خوانیم: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اسْمَعْ دُعَائِی إِذَا دَعَوْتُکَ وَ اسْمَعْ نِدَائِی» اینها مدخل ورود به این مناجات است. در تعالیم دینی به ما آموخته اند که حلقه واسطه فیض را ببینیم و قدرشناس باشیم. پیامبر و آلش نیاز به ما ندارند ولی ما نیازمند آنها هستیم. ما هستیم که با اتصال به نبی و امام، به خدا می رسیم. جایگاه پیامبر و امام در نظام تکوین، حلقه واسط فیض و مخلوقات است. در حدیثی از پیامبر داریم که ایشان می فرمایند: «هر کسی بر من یک صلوات بفرستد، من بر او ده صلوات میفرستم.» باید نسبت به پیامبر ادب داشته باشیم و در مقابل اوامرش تسلیم باشیم. مناجات شعبانیه با صلوات شروع می شود و ما باید بفهمیم واسطه فیض چه کسی است و جز لطف و کرامت از آنها انتظاری نداریم. توجه بر محمد و آل محمد وسیله ای برای رفتن بر سر در خانه خداست.
تاکنون نظری ثبت نشده است