display result search
- 596
- 1000
- 1000
- 1000
حالات انسان در قرآن، جلسه نهم
سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع "حالات انسان در قرآن"، جلسه نهم، سال 1398
خداوند در قرآن می فرماید: انسان موجودی است بسیار ظلوم و جهول. ظلوم یعنی خیلی ظلم می‌کند و جهول یعنی خیلی نادان است. وقتی می بینیم که خدا این صفات بد را برای انسان برمی‌شمرد باید مراقبت مان بیشتر شود، وقتی مراقبت ما بیشتر شود خدا هم به کمک ما می‌آید و از ما مراقبت می کند. پس ما باید نسبت به حالاتی که در قرآن ذکر شده است، مراقبت داشته باشیم. انسان وقتی وارد تجارت با خدا شود می فهمد که این یک تجارت پرسود است. ظلوم، در لغت به معنای خیلی ظالم است و به معنای این است که دفعات تکرار ظلم انسان زیاد است ولی به معنای خیلی جنایتکار نیست. بعد از ظلوم خداوند می فرماید: انسان جهول است. یعنی خیلی نادان است و این ظلم هایی که می‌کند از سر نادانی است. انسان عاقل و هوشمند چیزی به نام اعتماد به نفس را کنار می‌گذارد. ما در تعابیرمان اعتماد به نفس داریم، ولی در متون دینی چیزی به نام اعتماد به نفس نداریم. منظور از اعتماد به نفس، این است که انسان از یک قوت و قدرت روحی برخوردار باشد که محکم تصمیم بگیرد و محکم عمل کند. این محکم بودن، در روایات هم توصیه شده است. در روایت داریم که «مومن مانند کوه استوار است حتی باد ها هم نمی توانند او را تکان دهند.» آن چیزی که از اعتماد به نفس منظور ماست، قوت و قدرت روحی است. ولی این قدرت و قوت روحی را باید با اعتماد به خدا کسب کنیم، نه با اعتماد به نفس. اعتماد به خود، کار غلطی است چون انسان سرشار از ضعف، ناتوانی، کاستی و نادانی هاست. ما وقتی فهمیدیم ظلوم و جهول هستیم،باید به خدا پناه ببریم. اگر هر لحظه با خدا تعامل کنیم و اعتماد به خدا داشته باشیم روحمان قوی می شود. ما اصلاً برای این آفریده شدیم که به خدا ملحق شویم. این اعتماد به خداها ما را به خدا متصل می‌کند، اگر به خدا متصل نشویم سیستم ما پر از اشتباه و ضعف است.
خداوند در قرآن می فرماید: انسان موجودی است بسیار ظلوم و جهول. ظلوم یعنی خیلی ظلم می‌کند و جهول یعنی خیلی نادان است. وقتی می بینیم که خدا این صفات بد را برای انسان برمی‌شمرد باید مراقبت مان بیشتر شود، وقتی مراقبت ما بیشتر شود خدا هم به کمک ما می‌آید و از ما مراقبت می کند. پس ما باید نسبت به حالاتی که در قرآن ذکر شده است، مراقبت داشته باشیم. انسان وقتی وارد تجارت با خدا شود می فهمد که این یک تجارت پرسود است. ظلوم، در لغت به معنای خیلی ظالم است و به معنای این است که دفعات تکرار ظلم انسان زیاد است ولی به معنای خیلی جنایتکار نیست. بعد از ظلوم خداوند می فرماید: انسان جهول است. یعنی خیلی نادان است و این ظلم هایی که می‌کند از سر نادانی است. انسان عاقل و هوشمند چیزی به نام اعتماد به نفس را کنار می‌گذارد. ما در تعابیرمان اعتماد به نفس داریم، ولی در متون دینی چیزی به نام اعتماد به نفس نداریم. منظور از اعتماد به نفس، این است که انسان از یک قوت و قدرت روحی برخوردار باشد که محکم تصمیم بگیرد و محکم عمل کند. این محکم بودن، در روایات هم توصیه شده است. در روایت داریم که «مومن مانند کوه استوار است حتی باد ها هم نمی توانند او را تکان دهند.» آن چیزی که از اعتماد به نفس منظور ماست، قوت و قدرت روحی است. ولی این قدرت و قوت روحی را باید با اعتماد به خدا کسب کنیم، نه با اعتماد به نفس. اعتماد به خود، کار غلطی است چون انسان سرشار از ضعف، ناتوانی، کاستی و نادانی هاست. ما وقتی فهمیدیم ظلوم و جهول هستیم،باید به خدا پناه ببریم. اگر هر لحظه با خدا تعامل کنیم و اعتماد به خدا داشته باشیم روحمان قوی می شود. ما اصلاً برای این آفریده شدیم که به خدا ملحق شویم. این اعتماد به خداها ما را به خدا متصل می‌کند، اگر به خدا متصل نشویم سیستم ما پر از اشتباه و ضعف است.
تاکنون نظری ثبت نشده است