display result search
- 1404
- 1000
- 1000
- 1000
هدف از خلقت انسان
سخنرانی حجت الاسلام سید رضا طباطبایی با موضوع "هدف از خلقت انسان"، سال 1400
خدا انسان را خلق کرده است، تا انسان متنعم باشد و حالش خوش باشد و خدا انسان را خلق کرده تا بهترین حال را به انسان بدهد، به خاطر همین به انسان دل و ظرف عشق داده است. انسانی که منطقی باشد و به حرف عقلش گوش کند، این ظرف دل معنا پیدا می کند و استعداد عشق در او شکوفا می شود. انسان مانند گیاهان نیاز به آب و هوا دارد و انسان تشنه و گرسنه در هنگام نیاز حالش خوش نیست ولی وقتی که تغذیه می کند، حالش خوب می شود. انسان به حکمت، علم و دانش نیاز دارد و یک ظرف دیگر انسان، ظرف دل است. این دو ظرف یعنی نیاز به علم و دانش و ظرف دل، فقط در مومنین شکوفا می شود. این خود انسان است که تعیین می کند که حالش خوب باشد یا بد باشد. خدای این عالم خود فیض، لطف، زیبایی، مهربانی و کرم است. اگر کسی خدا را از طریق قرآن بشناسد، مهر خدا دردلش می‌نشیند، اما اگر خدا را از طریق آموزه‌های غلط بشناسد مهر خدا دردلش نمی‌نشیند. خدای عالم خود زیبایی است ولی اگر کسی با خدا در بیفتد بدجوری زمین می خورد. خدای عالم خود حق است و خود زیبایی و مهر است لذا کسانی که با خدا مدارا می کنند، حال خوشی دارند و همیشه فیوضات الهی را مشاهده می کنند. حضرت زینب (س) وقتی وارد مجلس یزید شدند، خطبه خواندند و چه خطبه ای هم خواندند. در این خطبه سه آیه از قرآن را خواندند و در دو آیه اول شخصیت یزید را بررسی کردند و فرمودند: «عاقبت کسانی که بدی می کنند، نه فقط خدا را گم را گم می کنند، بلکه تمسخر هم می کنند. خدا خوبی و زیبایی محض است ولی انسانهای بد ذات از مهلتی که خدا به او داده هم سوء استفاده می کنند و گناهی بر گناهانشان می افزایند.» دنیا همین است، هر چقدر خوب باشیم خوب است و هرچقدر بد باشیم بد میبینیم.
خدا انسان را خلق کرده است، تا انسان متنعم باشد و حالش خوش باشد و خدا انسان را خلق کرده تا بهترین حال را به انسان بدهد، به خاطر همین به انسان دل و ظرف عشق داده است. انسانی که منطقی باشد و به حرف عقلش گوش کند، این ظرف دل معنا پیدا می کند و استعداد عشق در او شکوفا می شود. انسان مانند گیاهان نیاز به آب و هوا دارد و انسان تشنه و گرسنه در هنگام نیاز حالش خوش نیست ولی وقتی که تغذیه می کند، حالش خوب می شود. انسان به حکمت، علم و دانش نیاز دارد و یک ظرف دیگر انسان، ظرف دل است. این دو ظرف یعنی نیاز به علم و دانش و ظرف دل، فقط در مومنین شکوفا می شود. این خود انسان است که تعیین می کند که حالش خوب باشد یا بد باشد. خدای این عالم خود فیض، لطف، زیبایی، مهربانی و کرم است. اگر کسی خدا را از طریق قرآن بشناسد، مهر خدا دردلش می‌نشیند، اما اگر خدا را از طریق آموزه‌های غلط بشناسد مهر خدا دردلش نمی‌نشیند. خدای عالم خود زیبایی است ولی اگر کسی با خدا در بیفتد بدجوری زمین می خورد. خدای عالم خود حق است و خود زیبایی و مهر است لذا کسانی که با خدا مدارا می کنند، حال خوشی دارند و همیشه فیوضات الهی را مشاهده می کنند. حضرت زینب (س) وقتی وارد مجلس یزید شدند، خطبه خواندند و چه خطبه ای هم خواندند. در این خطبه سه آیه از قرآن را خواندند و در دو آیه اول شخصیت یزید را بررسی کردند و فرمودند: «عاقبت کسانی که بدی می کنند، نه فقط خدا را گم را گم می کنند، بلکه تمسخر هم می کنند. خدا خوبی و زیبایی محض است ولی انسانهای بد ذات از مهلتی که خدا به او داده هم سوء استفاده می کنند و گناهی بر گناهانشان می افزایند.» دنیا همین است، هر چقدر خوب باشیم خوب است و هرچقدر بد باشیم بد میبینیم.
تاکنون نظری ثبت نشده است