- 1225
- 1000
- 1000
- 1000
ضرورت تحول در ادبیات و روش تعلیم و تبلیغ دین، جلسه سوم
سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع "ضرورت تحول در ادبیات و روش تعلیم و تبلیغ دین"، جلسه سوم، فاطمیه، سال 1400
در حال حاضر ما در تبلیغات ضعیف هستیم و جهاد تبلیغ، در دوره اکنون حائز اهمیت است. باید ضرورت آسیب شناسی تبلیغ دینی را بدانیم. باید با رسالت پیامبر (ص) در مورد تبیین آشنا شویم. تبیین به معنای روشن کردن است و باعث تفکر می شود. در قرآن هم آمده است که زبان قوم در دورههای مختلف نبوت، متفاوت بوده است و پیامبر با زبان آن دوره با مردم سخن گفته اند. مسأله امروز دنیا، اومانیسم و اصالت دادن به انسان است. امروز راه حرف زدن با دنیا از طریق توجه کردن به انسان است. در زمان پیامبر، ادبیات خیلی میان اعراب رایج بود و پیامبر اکرم (ص) قرآن را آوردند و ماندگار شدند و در میان مردم جا افتادند. در بسیاری از آیات قرآن، دین به استعدادها و ارزش های وجودی انسان بها داده است. انسان، در آیات قرآن جایگاه ویژهای دارد. اگر کارکردهای دستورات دینی تبیین شود، معلوم می شود که عمل به دین به نفع خود انسان است. کسانی که کار خوب می کنند در همین دنیا پاداش می گیرند. اگر کسی تزکیه کند، برای خودش تکیه کرده و خودش سود میبرد. تبیین فایده گرایانه دین در همین دنیاست. سوالی که اینجا مطرح است این است که چرا توجه به دنیا بیشتر است ولی در قرآن توجه به آخرت بیشتر است؟ در زمان ما توجه دادن به نتایج اخروی پذیرش بالایی ندارد، اما اگر نتایج دنیوی دین درست تبیین شود، توجه مردم به آخرت بیشتر میشود. روش توجه به آثار دنیوی، منافاتی با آیات آخرت گرایی ندارد. آثار تربیتی توجه به آخرت، نتایج دنیای ملموس دارد. توجه به قیامت و دوراندیشی دارای آثار شخصیتی، در وجود انسان است. معاد، مقوله کاملاً انسانی و انسان شناسانه است. نقد تفکر های منحرف و پاسخگویی به شبهات اصالت ندارد. قرآن حرف انحرافی را بکم می داند. ما دانش لازم برای توضیح انسان شناسانه معارف دین را نداریم. امروزه به دلیل حاکمیت دینی، مواجه تعارضی با علما پیش آمده و زمان مراجعه گذشته است. اگر انسان شناسی را لازم نداریم، باید الگو را نشان بدهیم و آن را معرفی کنیم. طلاب و روحانیون خوب و مردمی در جامعه موثر هستند.
در حال حاضر ما در تبلیغات ضعیف هستیم و جهاد تبلیغ، در دوره اکنون حائز اهمیت است. باید ضرورت آسیب شناسی تبلیغ دینی را بدانیم. باید با رسالت پیامبر (ص) در مورد تبیین آشنا شویم. تبیین به معنای روشن کردن است و باعث تفکر می شود. در قرآن هم آمده است که زبان قوم در دورههای مختلف نبوت، متفاوت بوده است و پیامبر با زبان آن دوره با مردم سخن گفته اند. مسأله امروز دنیا، اومانیسم و اصالت دادن به انسان است. امروز راه حرف زدن با دنیا از طریق توجه کردن به انسان است. در زمان پیامبر، ادبیات خیلی میان اعراب رایج بود و پیامبر اکرم (ص) قرآن را آوردند و ماندگار شدند و در میان مردم جا افتادند. در بسیاری از آیات قرآن، دین به استعدادها و ارزش های وجودی انسان بها داده است. انسان، در آیات قرآن جایگاه ویژهای دارد. اگر کارکردهای دستورات دینی تبیین شود، معلوم می شود که عمل به دین به نفع خود انسان است. کسانی که کار خوب می کنند در همین دنیا پاداش می گیرند. اگر کسی تزکیه کند، برای خودش تکیه کرده و خودش سود میبرد. تبیین فایده گرایانه دین در همین دنیاست. سوالی که اینجا مطرح است این است که چرا توجه به دنیا بیشتر است ولی در قرآن توجه به آخرت بیشتر است؟ در زمان ما توجه دادن به نتایج اخروی پذیرش بالایی ندارد، اما اگر نتایج دنیوی دین درست تبیین شود، توجه مردم به آخرت بیشتر میشود. روش توجه به آثار دنیوی، منافاتی با آیات آخرت گرایی ندارد. آثار تربیتی توجه به آخرت، نتایج دنیای ملموس دارد. توجه به قیامت و دوراندیشی دارای آثار شخصیتی، در وجود انسان است. معاد، مقوله کاملاً انسانی و انسان شناسانه است. نقد تفکر های منحرف و پاسخگویی به شبهات اصالت ندارد. قرآن حرف انحرافی را بکم می داند. ما دانش لازم برای توضیح انسان شناسانه معارف دین را نداریم. امروزه به دلیل حاکمیت دینی، مواجه تعارضی با علما پیش آمده و زمان مراجعه گذشته است. اگر انسان شناسی را لازم نداریم، باید الگو را نشان بدهیم و آن را معرفی کنیم. طلاب و روحانیون خوب و مردمی در جامعه موثر هستند.
تاکنون نظری ثبت نشده است