display result search
سخنرانی از حجت الاسلام سید علیرضا تراشیون با موضوع «خانواده خاستگاهی برای رشد و معنویت»، سال 1400
یکی از مهمترین تشکل ها و اجتماعات بشری خانواده است. خانواده می‌تواند خاستگاهی برای رشد و معنویت و به دست آوردن دنیا و آخرت باشد زیرا اگر بتوانیم یک خانواده منسجم و همسو تشکیل دهیم می‌تواند رمزی برای سعادت انسان باشد. در روایات ما آمده است کسی که ازدواج کند نیمی از دین خود را به دست آورده است. اگر یک خانواده بخواهد در جایگاه حقیقی خودش قرار بگیرد باید بر محضر اهل بیت(ع) بنشینیم و بر اساس روایاتی که از اهل بیت(ع) به ما رسیده است آن خانواده را شکل دهیم. امروز متأسفانه معیار ما بری تشکیل خانواده بر اساس هوای نفس است. اگر خانواده بر اساس هواس نفس و خواسته دل بخواهد پیش برود نه فقط پیشروی نمی‌کند بلکه شاید بزرگترین ترمز برای خانواده باشد.
اولین ویژگی مشترک میان زن و مرد در خانواده از نظر اهل بیت(ع) خوش اخلاقی است و برای همین هم در روایات تأکید بر خوش اخلاقی داریم و می‌فرمایند بهای بداخلاقی آتش است. انسان موفق و قوی انسانی است که زندگی خود را بر اساس خوبی‌ها شکل دهد نه بر اساس رفتار دیگران. مالک اشتر اگر مالک اشتر شد نه به خاطر زور بازوی او بلکه به خاطر اخلاق نیکوی او بود و وقتی جسارتی به او می‌شود وارد مسجد می‌شود و برای آن فرد توهین کننده نماز می‌خواند. خوش اخلاقی فی نفسه خوب است و نباید خوش اخلاقی را به رفتار طرف مقابل گره بزنیم. اصل در زندگی مشترک خوب بودن است اگرچه طرف مقابل بدی کند و فقط در برخی موارد برای درمان طرف مقابل می توان از خشم و یا رو برگرداندن استفاده کرد.
ویژگی دوم که برای رشد خانواده تجویز شده معاشرت و خوش مشربی در خانواده است. یکی از آسیب هایی که خانواده را تهدید می‌کند این است که ارتباط کلامی در خانواده کم شود زیرا خانواده موفق خانواده ای است که وقتی کنار هم قرار می گیرند حرف برای زدن دارند و خانواده ای که عشق و محبت در آن نباشد یکی از نشانه هایش این است ک ارتباط کلامی شان کم می‌شود. دلیل اینکه ارتباط کلامی در خانواده‌ها کم شده این است که وقتی به هم می‌رسیم اول مباحث منفی را می‌گوییم در حالی که در روایات داریم که مرد وقتی داخل خانه می‌شود باید ادخال سرور کند و خانواده خود را خوشحال کند.
قرآن می‌فرماید زن و شوهر باید مایه آرامش هم باشند. در معاشرت جملات اول خیلی مهم است بنابراین زن و شوهر در ثانیه های اولی که به هم برخورد می‌کنند باید به هم آرامش بدهند و این مأموریت هر دو طرف است و این غلط است که برخی می گویند تا طرف مقابل آرامش ندهد من نمی‌توانم آرامش بدهم. در رابطه مشترک حق طرف مقابل ما این است که خوبی‌هایش دیده شود. ما برعکس، عمل می‌کنیم و تا بدی طرف مقابل خود را به او نگوییم شب خوابمان نمی‌برد در حالی که امیرالمؤمنین(ع) به مالک فرموند که خوبی‌ها را ببین تا خوبی گسترش یابد.
در گفت‌وگوها اول باید سعی کنیم غیبت نکنیم زیرا در روایت داریم که خداوند در گناه خیری قرار نداده است، دوم در مورد مادر و خانواده همدیگر حرفی نگوییم و مطمئن باشیم اگر از مادر همسر بد گفتیم از چشم او می‌افتیم و سوم به همدیگر هم توهین نکنیم و اگر این موارد را رعایت کنیم باب گفت‌وگوی خیر باز می‌شود و همسر مایه آرامش می‌شود. در رابطه مشترک، حق طرف مقابل ما این است که خوبی‌هایش دیده شود. وقتی به منزل می‌رسیم باید از گفتن نکات منفی پرهیز کنیم و در گفت‌وگوها غیبت نکنیم. در مورد خانواده یکدیگر، حرف بدی نگوییم و به یکدیگر توهین هم نکنیم.
یکی از مهمترین تشکل ها و اجتماعات بشری خانواده است. خانواده می‌تواند خاستگاهی برای رشد و معنویت و به دست آوردن دنیا و آخرت باشد زیرا اگر بتوانیم یک خانواده منسجم و همسو تشکیل دهیم می‌تواند رمزی برای سعادت انسان باشد. در روایات ما آمده است کسی که ازدواج کند نیمی از دین خود را به دست آورده است. اگر یک خانواده بخواهد در جایگاه حقیقی خودش قرار بگیرد باید بر محضر اهل بیت(ع) بنشینیم و بر اساس روایاتی که از اهل بیت(ع) به ما رسیده است آن خانواده را شکل دهیم. امروز متأسفانه معیار ما بری تشکیل خانواده بر اساس هوای نفس است. اگر خانواده بر اساس هواس نفس و خواسته دل بخواهد پیش برود نه فقط پیشروی نمی‌کند بلکه شاید بزرگترین ترمز برای خانواده باشد.
اولین ویژگی مشترک میان زن و مرد در خانواده از نظر اهل بیت(ع) خوش اخلاقی است و برای همین هم در روایات تأکید بر خوش اخلاقی داریم و می‌فرمایند بهای بداخلاقی آتش است. انسان موفق و قوی انسانی است که زندگی خود را بر اساس خوبی‌ها شکل دهد نه بر اساس رفتار دیگران. مالک اشتر اگر مالک اشتر شد نه به خاطر زور بازوی او بلکه به خاطر اخلاق نیکوی او بود و وقتی جسارتی به او می‌شود وارد مسجد می‌شود و برای آن فرد توهین کننده نماز می‌خواند. خوش اخلاقی فی نفسه خوب است و نباید خوش اخلاقی را به رفتار طرف مقابل گره بزنیم. اصل در زندگی مشترک خوب بودن است اگرچه طرف مقابل بدی کند و فقط در برخی موارد برای درمان طرف مقابل می توان از خشم و یا رو برگرداندن استفاده کرد.
ویژگی دوم که برای رشد خانواده تجویز شده معاشرت و خوش مشربی در خانواده است. یکی از آسیب هایی که خانواده را تهدید می‌کند این است که ارتباط کلامی در خانواده کم شود زیرا خانواده موفق خانواده ای است که وقتی کنار هم قرار می گیرند حرف برای زدن دارند و خانواده ای که عشق و محبت در آن نباشد یکی از نشانه هایش این است ک ارتباط کلامی شان کم می‌شود. دلیل اینکه ارتباط کلامی در خانواده‌ها کم شده این است که وقتی به هم می‌رسیم اول مباحث منفی را می‌گوییم در حالی که در روایات داریم که مرد وقتی داخل خانه می‌شود باید ادخال سرور کند و خانواده خود را خوشحال کند.
قرآن می‌فرماید زن و شوهر باید مایه آرامش هم باشند. در معاشرت جملات اول خیلی مهم است بنابراین زن و شوهر در ثانیه های اولی که به هم برخورد می‌کنند باید به هم آرامش بدهند و این مأموریت هر دو طرف است و این غلط است که برخی می گویند تا طرف مقابل آرامش ندهد من نمی‌توانم آرامش بدهم. در رابطه مشترک حق طرف مقابل ما این است که خوبی‌هایش دیده شود. ما برعکس، عمل می‌کنیم و تا بدی طرف مقابل خود را به او نگوییم شب خوابمان نمی‌برد در حالی که امیرالمؤمنین(ع) به مالک فرموند که خوبی‌ها را ببین تا خوبی گسترش یابد.
در گفت‌وگوها اول باید سعی کنیم غیبت نکنیم زیرا در روایت داریم که خداوند در گناه خیری قرار نداده است، دوم در مورد مادر و خانواده همدیگر حرفی نگوییم و مطمئن باشیم اگر از مادر همسر بد گفتیم از چشم او می‌افتیم و سوم به همدیگر هم توهین نکنیم و اگر این موارد را رعایت کنیم باب گفت‌وگوی خیر باز می‌شود و همسر مایه آرامش می‌شود. در رابطه مشترک، حق طرف مقابل ما این است که خوبی‌هایش دیده شود. وقتی به منزل می‌رسیم باید از گفتن نکات منفی پرهیز کنیم و در گفت‌وگوها غیبت نکنیم. در مورد خانواده یکدیگر، حرف بدی نگوییم و به یکدیگر توهین هم نکنیم.
تاکنون نظری ثبت نشده است