display result search
- 920
- 1000
- 1000
- 1000
درنگی در علت اهمیت "اربعین تاریخی"، جلسه دوم
سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین حامد کاشانی با موضوع «درنگی در علت اهمیت "اربعین تاریخی"»، جلسه دوم، سال 1400
وقتی حکومت امیرالمونین غصب شد بعضی از امور به ظاهر اسلامی به شدت رونق گرفت. دین از لحاظ کمیت خیلی رشد کرد، جمعیت مسلمانان صدها برابر شد، تلاوت قرآن زیاد شد، جمعیت حاجیان زیاد شد و... مقدس را جلو مقدس قرار دادند. قرآن را به نیزه کردند. آن که جلو علی گذاشتند قرآن نبود. نفاقی که از قبل داشتند، بعد از پیامبر سر خود را بیرون آوردند و بر ملا شدند. دینداری ظاهری خیلی رایج بود. مانند این بود مکرر سیلی به صورت کسی بزنی و مکرر بگویی خیلی مخلصم. این جز مسخره کردن چیز دیگری نیست و حرمتی را قائل نبودند برای قرآن. اگر کسی این کار را بکند قرآن را مهجور و هذیان دانسته است.
شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها باعث شد پرده ای از چهره نفاق کنار برود. پرده نفاق آنقدر غلیظ بود که به اندازه لازم و کافی کنار نرفت. از طرفی عده ای یا با پول خریداری شده بودند یا به جهات اعتقادی یا حسادت یا کینه یا نفع مادی و فکری، هر چه بود رشوه گرفتند. کسی هم که رشوه می گیرد چشم خود را روی حق می بندد و این، کار را برای کسی که می خواهد حق را بر ملا کند خیلی سخت می کند. کسی که جاهل است اگر خبری به او بدهی می فهد مثل پیرمردی که حضرت زین العابدین در شام با او صحبت کرد یا کسی که به امام حسن دشنام می داد و رفتار مهربانانه امام حسن را دید و به عذرخواهی افتاد. فهمید، چون نمی دانستند اما وقتی سیدالشهدا در کربلا صحبت می کرد، هلهله می کردند. نه اینکه خنگ و نفهم باشند، نمی خواهند که بشنوند. پول و سهم خود را گرفته و قرار است که نفهمد. در اینجا باید پرده نفاق دریده شود و این است که دو طرف با هم جنگیدند و این پنجاه سال بر اهلبیت علیهم السلام خیلی سخت گذشت. آنها سعی کردند اهلبیت را حذف کنند و عملا هم حذف کردند. در آن پنجاه سال تتقریبا کسی با اهلبیت کاری نداشت. یا اهلبیت را دشمن می دانستند یا اینکه کسی آنها را امام نمی دانست.
وقتی حکومت امیرالمونین غصب شد بعضی از امور به ظاهر اسلامی به شدت رونق گرفت. دین از لحاظ کمیت خیلی رشد کرد، جمعیت مسلمانان صدها برابر شد، تلاوت قرآن زیاد شد، جمعیت حاجیان زیاد شد و... مقدس را جلو مقدس قرار دادند. قرآن را به نیزه کردند. آن که جلو علی گذاشتند قرآن نبود. نفاقی که از قبل داشتند، بعد از پیامبر سر خود را بیرون آوردند و بر ملا شدند. دینداری ظاهری خیلی رایج بود. مانند این بود مکرر سیلی به صورت کسی بزنی و مکرر بگویی خیلی مخلصم. این جز مسخره کردن چیز دیگری نیست و حرمتی را قائل نبودند برای قرآن. اگر کسی این کار را بکند قرآن را مهجور و هذیان دانسته است.
شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها باعث شد پرده ای از چهره نفاق کنار برود. پرده نفاق آنقدر غلیظ بود که به اندازه لازم و کافی کنار نرفت. از طرفی عده ای یا با پول خریداری شده بودند یا به جهات اعتقادی یا حسادت یا کینه یا نفع مادی و فکری، هر چه بود رشوه گرفتند. کسی هم که رشوه می گیرد چشم خود را روی حق می بندد و این، کار را برای کسی که می خواهد حق را بر ملا کند خیلی سخت می کند. کسی که جاهل است اگر خبری به او بدهی می فهد مثل پیرمردی که حضرت زین العابدین در شام با او صحبت کرد یا کسی که به امام حسن دشنام می داد و رفتار مهربانانه امام حسن را دید و به عذرخواهی افتاد. فهمید، چون نمی دانستند اما وقتی سیدالشهدا در کربلا صحبت می کرد، هلهله می کردند. نه اینکه خنگ و نفهم باشند، نمی خواهند که بشنوند. پول و سهم خود را گرفته و قرار است که نفهمد. در اینجا باید پرده نفاق دریده شود و این است که دو طرف با هم جنگیدند و این پنجاه سال بر اهلبیت علیهم السلام خیلی سخت گذشت. آنها سعی کردند اهلبیت را حذف کنند و عملا هم حذف کردند. در آن پنجاه سال تتقریبا کسی با اهلبیت کاری نداشت. یا اهلبیت را دشمن می دانستند یا اینکه کسی آنها را امام نمی دانست.
تاکنون نظری ثبت نشده است