display result search
- 842
- 1000
- 1000
- 1000
آثار گریه عالم بر سیدالشهداء، جلسه دهم
سخنرانی آیت الله سید محمدمهدی میرباقری با موضوع "آثار گریه عالم بر سیدالشهداء"، جلسه دهم، سال 1400
یکی از آیاتی که با واقعه عاشورا تطبیق شده است، آیات مربوط به اصحاب کهف است که سر مبارک سید الشهداء (ع) در دروازه کوفه این آیه را تلاوت می فرمودند «أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْکَهْفِ وَ الرَّقیمِ کانُوا مِنْ آیاتِنا عَجَباً»(کهف/9) آیا شما گمان کرده اید که داستان اصحاب کهف از آیات عجیب ماست؟ این امر یک سنت است که ما برای همه کسانی که در راه خدا قدم می گذارند قرار دادیم و همه کسانی که راه حق را طی می کنند یک پناهگاه و کهفی دارند. لذا کهفی که خدای متعال، برای پیروان نبی اکرم قرار داده است، وجود مقدس سید الشهداست.
خدای متعال در آیات اول سوره کهف به پیامبر گرامی اسلام می فرماید: «شما به خاطر این که این ها ایمان نمی آورند به قدری تأسف می خورید که نزدیک است خودتان را هلاک کنید. سنت ما این است که زمین را تزیین می کنیم. ما زینت هایی را در عالم ارض قرار دادیم و این عالم ارض را با همه جلوه ها و زینت هایش بستر ابتلاء و امتحان قرار دادیم و بعد هم قرار است که این بساط جمع بشود. «إِنَّا لَجاعِلُونَ ما عَلَیْها صَعیداً جُرُزاً» )کهف/8) این طور نیست که این امکاناتی که به دست اهل دنیا داده ایم، تا ابد برای این ها باقی بماند.» پس ما در زمین زینت هایی قرار داده ایم تا بستر امتحان باشد. حالا یک عده ای به این امکانات دنیا دل می بندند و پی آن می روند و ما هم این امکانات را بهشان می دهیم «مَنْ کانَ یُریدُ حَرْثَ الدُّنْیا نُؤْتِهِ مِنْها»(شوری/20) اگر کسی اراده اش در حد دنیا باشد و دنیا را بخواهد، ما از دنیا به او می دهیم و محرومش نمی کنیم، ولی دیگر نصیبی در آخرت ندارند و بهره اش فقط در حد دنیاست. البته یک عده دیگری هم هستند که از بهترین ها می شوند «لِنَبْلُوَهُمْ أَیُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً»(کهف/7) یک عده ای در دنیا سقوط می کنند و یک عده هم در همین بستر دنیا، از تعلقات خود عبور می کنند و به حضرت حق می رسند. این بستر دنیا برای رشد لازم است. اگر کسی بخواهد در راه خدا قدم بگذارد و به سمت او حرکت بکند، برای او کهف و پناهگاهی قرار می دهیم تا بتواند خودش را در دل این دنیا و جلوه های دنیا حفظ بکند و این راه را طی کند. داستان اصحاب کهف هم همین است. این که خدای متعال می پرسد گمان می کنید که اصحاب کهف و رقیم از آیات عجیبه ما هستند شاید معنایش این باشد که این یک سنت الهی است و اصحاب کهف فقط یک مصداقی از این سنت هستند.
قدم اول، عبور از جلوه های دنیاست. ما برای این قیام و به پا خاستن در راه خدای متعال باید از خیلی از تعلقات بگذریم. این ها از این تعلقات عبور کردند و ما هم برایشان یک کهفی قرار دادیم. «فَأْوُوا إِلَى الْکَهْفِ»(کهف/16) خدای متعال به آن ها فرمود به کهف پناه ببرید. «یَنْشُرْ لَکُمْ رَبُّکُمْ مِنْ رَحْمَتِهِ» خدای متعال رحمت خودش را بر شما گسترش می دهد «وَ یُهَیِّئْ لَکُمْ مِنْ أَمْرِکُمْ مِرفَقاً» و امور شما را به سوی رفق سوق می دهد و مشکلاتتان را حل می کند. شما از سر سفره آن ها برخیزید و به کهف بروید، مشکلتان حل می شود. البته این کار و این قطع تعلق خیلی سخت است. ما باید از دستگاه شیطان جدا بشویم. «أَنَّمَا الْحَیاةُ الدُّنْیا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ زینَةٌ وَ تَفاخُرٌ بَیْنَکُمْ وَ تَکاثُرٌ فِی الْأَمْوالِ وَ الْأَوْلادِ»(حدید/20) شیطان نقشه های فراوانی برای ما دارد و ما را به لعب و لهو و زینت و تفاخر و تکاثر می کشاند؛ ما باید از این نقشه ها جدا بشویم و وقتی هم جدا شدیم باید به یک پناهگاهی رو بیاوریم و مواظب باشیم دیگر با آن ها آمیخته نشویم. اگر آمیخته با اهل دنیا بشوید، شما را به دین خودشان برمی گردانند. پس وقتی مؤمن وارد کهف شد، باید جوری راه برود که دست آن ها به او نرسد.
در زمان امام حسین هم در امت نبی اکرم یک اتفاقاتی افتاده بود و یک جریانی پیدا شده بود و مسیر دین را تغییر داده و تبدیل به دنیا پرستی کرده بود؛ بنی امیه یک امپراتوری مادی راه انداخته بود. اولین کاری که باید مؤمنین می کردند این بود که از این فضا فاصله بگیرند و خودشان را نجات بدهند و بعد به سمت کهف و پناهگاه حرکت کنند؛ وقتی هم وارد این کهف شدند، باید مواظب باشند که جوری با این ها مراوده نکنند که دستشان به ایشان برسد. سید الشهداء علیه السلام در مقابل این هجوم و جریان نفاقی که در دنیای اسلام شکل گرفت و به بنی امیه و یزید رسید، کهف امت اسلام هستند. یزید به اسم خلافت الهی، ماجرای عاشورا را رقم زد و بعد از دیدن سر مطهر سید الشهداء و خاندان اسیر ایشان، حرف آخر خودش را زد و گفت که همه حرف هایی که نبی اکرم فرمودند دروغ بود و ایشان با حکومت بازی می کردند و حالا هم حکومت دست به دست شده و قدرت به ما رسیده است. بعد هم اجدادش را صدا زد و گفت ای کاش بودید و می دیدید که من چطور انتقام بدر را گرفتم. یک همچین جریانی در امت اسلامی راه افتاده و حضرت در مقابل این جریان قیام کرده و کهف امت شده اند. حقیقتا سید الشهداء پناه امت است. واقعا اگر ایشان به میدان نمی آمدند، ما از این فتنه سنگین، جان سالم به در نمی بردیم. این سید الشهداء هستند که کهف شده اند و حلقه اول کسانی هم که از دستگاه شیطنت شیطان و بنی امیه جدا شدند و به این کهف پناه آورده اند، همین اصحاب خاص حضرت هستند. حالا شما ببینید سید الشهداء پناهگاه خوبی بودند یا نه؟ کهفی که خدای متعال برای اصحاب کهف قرار داد مستحکم تر است یا کهفی که خدای متعال برای شهدا و اسرای کربلا قرار داد؟ ما هم همین طور هستیم و در پناه سید الشهداء قرار داریم. اگر هر کدام از ما یک قدم برداریم، می توانیم وارد این کهف بشویم. «إِذْ قامُوا فَقالُوا رَبُّنا رَبُّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ» ما باید از سر سفره دنیا بلند شویم و به سید الشهداء روی بیاوریم تا ایشان ما را به سلامت از این جلوه های دنیا عبور بدهند.
یکی از آیاتی که با واقعه عاشورا تطبیق شده است، آیات مربوط به اصحاب کهف است که سر مبارک سید الشهداء (ع) در دروازه کوفه این آیه را تلاوت می فرمودند «أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْکَهْفِ وَ الرَّقیمِ کانُوا مِنْ آیاتِنا عَجَباً»(کهف/9) آیا شما گمان کرده اید که داستان اصحاب کهف از آیات عجیب ماست؟ این امر یک سنت است که ما برای همه کسانی که در راه خدا قدم می گذارند قرار دادیم و همه کسانی که راه حق را طی می کنند یک پناهگاه و کهفی دارند. لذا کهفی که خدای متعال، برای پیروان نبی اکرم قرار داده است، وجود مقدس سید الشهداست.
خدای متعال در آیات اول سوره کهف به پیامبر گرامی اسلام می فرماید: «شما به خاطر این که این ها ایمان نمی آورند به قدری تأسف می خورید که نزدیک است خودتان را هلاک کنید. سنت ما این است که زمین را تزیین می کنیم. ما زینت هایی را در عالم ارض قرار دادیم و این عالم ارض را با همه جلوه ها و زینت هایش بستر ابتلاء و امتحان قرار دادیم و بعد هم قرار است که این بساط جمع بشود. «إِنَّا لَجاعِلُونَ ما عَلَیْها صَعیداً جُرُزاً» )کهف/8) این طور نیست که این امکاناتی که به دست اهل دنیا داده ایم، تا ابد برای این ها باقی بماند.» پس ما در زمین زینت هایی قرار داده ایم تا بستر امتحان باشد. حالا یک عده ای به این امکانات دنیا دل می بندند و پی آن می روند و ما هم این امکانات را بهشان می دهیم «مَنْ کانَ یُریدُ حَرْثَ الدُّنْیا نُؤْتِهِ مِنْها»(شوری/20) اگر کسی اراده اش در حد دنیا باشد و دنیا را بخواهد، ما از دنیا به او می دهیم و محرومش نمی کنیم، ولی دیگر نصیبی در آخرت ندارند و بهره اش فقط در حد دنیاست. البته یک عده دیگری هم هستند که از بهترین ها می شوند «لِنَبْلُوَهُمْ أَیُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً»(کهف/7) یک عده ای در دنیا سقوط می کنند و یک عده هم در همین بستر دنیا، از تعلقات خود عبور می کنند و به حضرت حق می رسند. این بستر دنیا برای رشد لازم است. اگر کسی بخواهد در راه خدا قدم بگذارد و به سمت او حرکت بکند، برای او کهف و پناهگاهی قرار می دهیم تا بتواند خودش را در دل این دنیا و جلوه های دنیا حفظ بکند و این راه را طی کند. داستان اصحاب کهف هم همین است. این که خدای متعال می پرسد گمان می کنید که اصحاب کهف و رقیم از آیات عجیبه ما هستند شاید معنایش این باشد که این یک سنت الهی است و اصحاب کهف فقط یک مصداقی از این سنت هستند.
قدم اول، عبور از جلوه های دنیاست. ما برای این قیام و به پا خاستن در راه خدای متعال باید از خیلی از تعلقات بگذریم. این ها از این تعلقات عبور کردند و ما هم برایشان یک کهفی قرار دادیم. «فَأْوُوا إِلَى الْکَهْفِ»(کهف/16) خدای متعال به آن ها فرمود به کهف پناه ببرید. «یَنْشُرْ لَکُمْ رَبُّکُمْ مِنْ رَحْمَتِهِ» خدای متعال رحمت خودش را بر شما گسترش می دهد «وَ یُهَیِّئْ لَکُمْ مِنْ أَمْرِکُمْ مِرفَقاً» و امور شما را به سوی رفق سوق می دهد و مشکلاتتان را حل می کند. شما از سر سفره آن ها برخیزید و به کهف بروید، مشکلتان حل می شود. البته این کار و این قطع تعلق خیلی سخت است. ما باید از دستگاه شیطان جدا بشویم. «أَنَّمَا الْحَیاةُ الدُّنْیا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ زینَةٌ وَ تَفاخُرٌ بَیْنَکُمْ وَ تَکاثُرٌ فِی الْأَمْوالِ وَ الْأَوْلادِ»(حدید/20) شیطان نقشه های فراوانی برای ما دارد و ما را به لعب و لهو و زینت و تفاخر و تکاثر می کشاند؛ ما باید از این نقشه ها جدا بشویم و وقتی هم جدا شدیم باید به یک پناهگاهی رو بیاوریم و مواظب باشیم دیگر با آن ها آمیخته نشویم. اگر آمیخته با اهل دنیا بشوید، شما را به دین خودشان برمی گردانند. پس وقتی مؤمن وارد کهف شد، باید جوری راه برود که دست آن ها به او نرسد.
در زمان امام حسین هم در امت نبی اکرم یک اتفاقاتی افتاده بود و یک جریانی پیدا شده بود و مسیر دین را تغییر داده و تبدیل به دنیا پرستی کرده بود؛ بنی امیه یک امپراتوری مادی راه انداخته بود. اولین کاری که باید مؤمنین می کردند این بود که از این فضا فاصله بگیرند و خودشان را نجات بدهند و بعد به سمت کهف و پناهگاه حرکت کنند؛ وقتی هم وارد این کهف شدند، باید مواظب باشند که جوری با این ها مراوده نکنند که دستشان به ایشان برسد. سید الشهداء علیه السلام در مقابل این هجوم و جریان نفاقی که در دنیای اسلام شکل گرفت و به بنی امیه و یزید رسید، کهف امت اسلام هستند. یزید به اسم خلافت الهی، ماجرای عاشورا را رقم زد و بعد از دیدن سر مطهر سید الشهداء و خاندان اسیر ایشان، حرف آخر خودش را زد و گفت که همه حرف هایی که نبی اکرم فرمودند دروغ بود و ایشان با حکومت بازی می کردند و حالا هم حکومت دست به دست شده و قدرت به ما رسیده است. بعد هم اجدادش را صدا زد و گفت ای کاش بودید و می دیدید که من چطور انتقام بدر را گرفتم. یک همچین جریانی در امت اسلامی راه افتاده و حضرت در مقابل این جریان قیام کرده و کهف امت شده اند. حقیقتا سید الشهداء پناه امت است. واقعا اگر ایشان به میدان نمی آمدند، ما از این فتنه سنگین، جان سالم به در نمی بردیم. این سید الشهداء هستند که کهف شده اند و حلقه اول کسانی هم که از دستگاه شیطنت شیطان و بنی امیه جدا شدند و به این کهف پناه آورده اند، همین اصحاب خاص حضرت هستند. حالا شما ببینید سید الشهداء پناهگاه خوبی بودند یا نه؟ کهفی که خدای متعال برای اصحاب کهف قرار داد مستحکم تر است یا کهفی که خدای متعال برای شهدا و اسرای کربلا قرار داد؟ ما هم همین طور هستیم و در پناه سید الشهداء قرار داریم. اگر هر کدام از ما یک قدم برداریم، می توانیم وارد این کهف بشویم. «إِذْ قامُوا فَقالُوا رَبُّنا رَبُّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ» ما باید از سر سفره دنیا بلند شویم و به سید الشهداء روی بیاوریم تا ایشان ما را به سلامت از این جلوه های دنیا عبور بدهند.
کاربر مهمان