display result search
- 460
- 1000
- 1000
- 1000
تبیین برخی سور و آیات قرآنی، جلسه هشتم
سخنرانی آیت الله سید محمدمهدی میرباقری با موضوع "تبیین برخی سور و آیات قرآنی"، "تبیین قری ظاهره برای رسیدن به عصر ظهور"، جلسه هشتم، سال 1398
آیات مربوط به قوم سبا را که در سوره سبا نقل شده ترجمه کردیم و عرض کردیم ظاهر آیه معنایی دارد و لطایف و دقایقی هم در همین معنای ظاهری آیه هست. خدای متعال سرنوشت یک قومی را توضیح می دهد که امکانات و نعمت فراوانی را در اختیار آن ها قرار داده از نهرهای جاری و باغستان های آباد، اما بعد به واسطه کفرانی که نسبت به این نعمت شده، خدای متعال این نعمت را از آنها سلب کرده است.
این معنای ظاهری آیات بود اما عرض کردم که در خود ظاهر آیات هم لطایفی است. یکی از خصوصیاتی که برای سرزمین آن ها ذکر شده این است که «وَ جَعَلْنا بَیْنَهُمْ وَ بَیْنَ الْقُرَى الَّتی بارَکْنا فیها قُرىً ظاهِرَةً» بین مردم سبأ و آن قریه مبارکی که خداوند قرار داده، یک روستاها و قریه های آبادی بود که کاملا دیده می شدند.
خداوند می فرماید: بین آن ها و آن شهر مبارک که گویا یک قریه ای بوده که این ها به طرف آن حرکت می کردند و یک سیر و حرکت معنوی و مقدسی بوده، روستاها و قریه های آبادی قرار داده بودیم، این قریه ها به حدی فاصله اش کم بود که از هر قریه قریه دیگر دیده می شد، لذا سیر بین این سرزمین ها سیر همراه با امنیت بود چه در شب و چه در روز، و هیچ خطری آن ها را تهدید نمی کرد، نه خطرهای طبیعی و نه خطرهای اجتماعی و انسانی. «وَ جَعَلْنا بَیْنَهُمْ وَ بَیْنَ الْقُرَى الَّتی بارَکْنا فیها قُرىً ظاهِرَةً»، سرزمین های کاملا آباد و به هم پیوسته تا به آن مقصد برسند «وَ قَدَّرْنا فیهَا السَّیْرَ سیرُوا فیها لَیالِیَ وَ أَیَّاماً آمِنینَ». در این داستان قوم سبا آیات و نشانه هایی است البته برای آن جمعیت هایی که صبار و شکور هستند، یعنی هم فراوان اهل پایداری در راه خدا هستند و هم نعمت های خدا را شکر می کنند.
انسان اگر از اولی الالباب و اهل ذکر نشد، این عبرت هایی که در آیات سوره مبارکه آل عمران آمده برایش حاصل نمی شود. این عبرت ها عبرت های فوق العاده ای هم است، «رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلًا سُبْحانَکَ فَقِنا عَذابَ النَّار ِ* رَبَّنا إِنَّکَ مَنْ تُدْخِلِ النَّارَ فَقَدْ أَخْزَیْتَهُ وَ ما لِلظَّالِمِینَ مِنْ أَنْصار»(آل عمران/191-192) این درسی است که یک انسان اهل ذکر در سحر از سیر در آیات الهی و از نگاه کردن به آسمان می گیرد. پروردگارا آن کسانی را که تو وارد آتش می کنی را خوار کردی «وَ ما لِلظَّالِمِینَ مِنْ أَنْصار»، آن هایی که ظلم به خودشان کردند و در اثر ظلم مستحق عقوبت شدند و پایانشان شده نار، این ها یاوری ندارند که در عالم آن ها را کمک کند.
اینطور نیست که هر کسی قرآن بخواند بتواند از آن استفاده کند. استفاده از قرآن و استفاده از آیات تکوینی خدای متعال منوط به یک خصوصیاتی است که در آیات ذکر شده است. آن وقت در ذیل داستان قوم سبا خدای متعال می فرماید که این داستان پر از آیات است اما برای کسانی که صبار و شکور هستند نه برای هر کسی. حضرت فرمودند این که خدای متعال می فرماید ما بین مردم سبا و آن سرزمین با برکت، یک قرای ظاهره ای قرار دادیم این مثل است. خب برای چه خدا دارد مثل می زند؟ چه چیز را دارد به چه چیز تمثیل می کند؟ قرای ظاهری مثل برای کیست؟ این سیر مثل برای چیست؟ فرمودند: قرای باطنه ما هستیم و قرای ظاهره حاملان علم ما هستند. سیر مثل برای سیر در وادی علم است.
ما بین امام و آن هایی که رو به امام می آورند و در وادی علم و معارف امام سیر می کنند، یک قرای ظاهره ای قرار دادیم. آن هایی که می خواهند دنبال امام باشند و به معارف امام برسند ما برایشان فقها و حاملین علمی قرار دادیم و وقتی سیر در وادی علم می کنند سیرشان در وادی امن است. اگر خوب سیر کنند به خود امام خواهند رسید و می توانند علم را از سرچشمه اش بگیرند. ولی قبل از آنکه به آن سرچشمه برسند به آن وادی علم ناب و علم پاک برسند، بین خودمان و آن ها قرای ظاهره ای قرار دادیم. این قرای ظاهره حمله علم اند. سیر هم یعنی سیر در معارف ائمه علیهم السلام.
خب پیداست این معنا از آیه را غیر از امام نمی تواند بفهمد. ظاهر آیه این است که ما بین مردم سبا و آن وادی مبارک قریه های ظاهر و آشکاری قرار دادیم که بینشان فاصله نبود و از هر قریه قریه دیگر دیده می شد. لذا می توانستند با امنیت سیر کنند و سفر بی خطر داشته باشند. می فرماید: اگر کسی بخواهد رو به امام بیاورد و از معارف و علم امام برخوردار بشود، واقعا آن تکلیفی که خدا قرار داده نسبت به ائمه علیهم السلام بپذیرد و اقرار به فضلشان کند، ما بین این شخص و امام یک قرای ظاهری ای قرار می دهیم و بعد هم با امنیت می تواند سیر کند، پایان سیرش هم رسیدن به خود امام است و از سرچشمه می تواند بهره مند بشود. این روایت مسیر کسانی هم که دنبال معارف هستند را توضیح می دهد. حضرت غیر از آن مسیر کلی که برای جامعه شیعه معین می کنند که جامعه شیعه برای این که به معارف امام برسند باید به حمله علم رجوع کنند، مسیر سیر انسان را هم توضیح می دهند. قرآن می فرماید: ما بین امام و بین کسانی که طالب معارف اند یک قرای ظاهره ای قرار دادیم که باید از این مسیر سیر کنند و سیرشان هم در وادی ایمن است. خطری آنها را تهدید نمی کند چون آن ها قرای ظاهره ای هستند که بین امام و بین ما قرار داده شده اند.
آیات مربوط به قوم سبا را که در سوره سبا نقل شده ترجمه کردیم و عرض کردیم ظاهر آیه معنایی دارد و لطایف و دقایقی هم در همین معنای ظاهری آیه هست. خدای متعال سرنوشت یک قومی را توضیح می دهد که امکانات و نعمت فراوانی را در اختیار آن ها قرار داده از نهرهای جاری و باغستان های آباد، اما بعد به واسطه کفرانی که نسبت به این نعمت شده، خدای متعال این نعمت را از آنها سلب کرده است.
این معنای ظاهری آیات بود اما عرض کردم که در خود ظاهر آیات هم لطایفی است. یکی از خصوصیاتی که برای سرزمین آن ها ذکر شده این است که «وَ جَعَلْنا بَیْنَهُمْ وَ بَیْنَ الْقُرَى الَّتی بارَکْنا فیها قُرىً ظاهِرَةً» بین مردم سبأ و آن قریه مبارکی که خداوند قرار داده، یک روستاها و قریه های آبادی بود که کاملا دیده می شدند.
خداوند می فرماید: بین آن ها و آن شهر مبارک که گویا یک قریه ای بوده که این ها به طرف آن حرکت می کردند و یک سیر و حرکت معنوی و مقدسی بوده، روستاها و قریه های آبادی قرار داده بودیم، این قریه ها به حدی فاصله اش کم بود که از هر قریه قریه دیگر دیده می شد، لذا سیر بین این سرزمین ها سیر همراه با امنیت بود چه در شب و چه در روز، و هیچ خطری آن ها را تهدید نمی کرد، نه خطرهای طبیعی و نه خطرهای اجتماعی و انسانی. «وَ جَعَلْنا بَیْنَهُمْ وَ بَیْنَ الْقُرَى الَّتی بارَکْنا فیها قُرىً ظاهِرَةً»، سرزمین های کاملا آباد و به هم پیوسته تا به آن مقصد برسند «وَ قَدَّرْنا فیهَا السَّیْرَ سیرُوا فیها لَیالِیَ وَ أَیَّاماً آمِنینَ». در این داستان قوم سبا آیات و نشانه هایی است البته برای آن جمعیت هایی که صبار و شکور هستند، یعنی هم فراوان اهل پایداری در راه خدا هستند و هم نعمت های خدا را شکر می کنند.
انسان اگر از اولی الالباب و اهل ذکر نشد، این عبرت هایی که در آیات سوره مبارکه آل عمران آمده برایش حاصل نمی شود. این عبرت ها عبرت های فوق العاده ای هم است، «رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلًا سُبْحانَکَ فَقِنا عَذابَ النَّار ِ* رَبَّنا إِنَّکَ مَنْ تُدْخِلِ النَّارَ فَقَدْ أَخْزَیْتَهُ وَ ما لِلظَّالِمِینَ مِنْ أَنْصار»(آل عمران/191-192) این درسی است که یک انسان اهل ذکر در سحر از سیر در آیات الهی و از نگاه کردن به آسمان می گیرد. پروردگارا آن کسانی را که تو وارد آتش می کنی را خوار کردی «وَ ما لِلظَّالِمِینَ مِنْ أَنْصار»، آن هایی که ظلم به خودشان کردند و در اثر ظلم مستحق عقوبت شدند و پایانشان شده نار، این ها یاوری ندارند که در عالم آن ها را کمک کند.
اینطور نیست که هر کسی قرآن بخواند بتواند از آن استفاده کند. استفاده از قرآن و استفاده از آیات تکوینی خدای متعال منوط به یک خصوصیاتی است که در آیات ذکر شده است. آن وقت در ذیل داستان قوم سبا خدای متعال می فرماید که این داستان پر از آیات است اما برای کسانی که صبار و شکور هستند نه برای هر کسی. حضرت فرمودند این که خدای متعال می فرماید ما بین مردم سبا و آن سرزمین با برکت، یک قرای ظاهره ای قرار دادیم این مثل است. خب برای چه خدا دارد مثل می زند؟ چه چیز را دارد به چه چیز تمثیل می کند؟ قرای ظاهری مثل برای کیست؟ این سیر مثل برای چیست؟ فرمودند: قرای باطنه ما هستیم و قرای ظاهره حاملان علم ما هستند. سیر مثل برای سیر در وادی علم است.
ما بین امام و آن هایی که رو به امام می آورند و در وادی علم و معارف امام سیر می کنند، یک قرای ظاهره ای قرار دادیم. آن هایی که می خواهند دنبال امام باشند و به معارف امام برسند ما برایشان فقها و حاملین علمی قرار دادیم و وقتی سیر در وادی علم می کنند سیرشان در وادی امن است. اگر خوب سیر کنند به خود امام خواهند رسید و می توانند علم را از سرچشمه اش بگیرند. ولی قبل از آنکه به آن سرچشمه برسند به آن وادی علم ناب و علم پاک برسند، بین خودمان و آن ها قرای ظاهره ای قرار دادیم. این قرای ظاهره حمله علم اند. سیر هم یعنی سیر در معارف ائمه علیهم السلام.
خب پیداست این معنا از آیه را غیر از امام نمی تواند بفهمد. ظاهر آیه این است که ما بین مردم سبا و آن وادی مبارک قریه های ظاهر و آشکاری قرار دادیم که بینشان فاصله نبود و از هر قریه قریه دیگر دیده می شد. لذا می توانستند با امنیت سیر کنند و سفر بی خطر داشته باشند. می فرماید: اگر کسی بخواهد رو به امام بیاورد و از معارف و علم امام برخوردار بشود، واقعا آن تکلیفی که خدا قرار داده نسبت به ائمه علیهم السلام بپذیرد و اقرار به فضلشان کند، ما بین این شخص و امام یک قرای ظاهری ای قرار می دهیم و بعد هم با امنیت می تواند سیر کند، پایان سیرش هم رسیدن به خود امام است و از سرچشمه می تواند بهره مند بشود. این روایت مسیر کسانی هم که دنبال معارف هستند را توضیح می دهد. حضرت غیر از آن مسیر کلی که برای جامعه شیعه معین می کنند که جامعه شیعه برای این که به معارف امام برسند باید به حمله علم رجوع کنند، مسیر سیر انسان را هم توضیح می دهند. قرآن می فرماید: ما بین امام و بین کسانی که طالب معارف اند یک قرای ظاهره ای قرار دادیم که باید از این مسیر سیر کنند و سیرشان هم در وادی ایمن است. خطری آنها را تهدید نمی کند چون آن ها قرای ظاهره ای هستند که بین امام و بین ما قرار داده شده اند.
تاکنون نظری ثبت نشده است