display result search
- 988
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر سوره ی حجرات، جلسه سیزدهم
سخنرانی آیت الله سید محمدمهدی میرباقری با موضوع "تفسیر سوره ی حجرات"، جلسه سیزدهم، سال 1399
عرض ما در آیه شش و هفت سوره مبارکه حجرات بود و در باب نباء فاسق از این بحث می کردیم که این فاسق کیست و خبری که می آورد چه خبری است؟ در مقابل خبر رسول و این خبری که در جان امیرالمومنین که صاحب تقوای قلب و غض صوت است نشسته، اینها یک خبری می آورند؛ این خبر چیست؟ فاسق کیست و با این خبر چه می خواهد بکند؟ در مورد همه اینها گفتگو شد و بحث بر سر این بود که ما در مقابل این خبر چه باید بکنیم؟
دستور این است که باید تبین کنید و کاری بکنید که این فضا برایتان واضح بشود. معنای این حرف آن است که این خبر شما را در تاریکی و ابهام می برد. این تبینی هم که ما می کنیم یک طرفش سرمایه های درونی خود ماست ولی این کافی نیست. مهم این است که خدای متعال برای ما یک خورشید و نوری نازل کرده، مشکات و چراغدانی در عالم قرار داده و یک ذکر و شاهدی فرستاده که همه عالم را شهود می کند.
اگر این رسول با مأموریت نیامده بود و اگر صاحب خبر نبود، تبین در مقابل این خبر برای شما ممکن نبود. چون آنقدر طرح شیطان و شیاطین انسی ای که با حضرت مقابل می کنند پیچیده است که تمام عابدها و فیلسوف ها در آن طرح ظلمانی غرق می شوند. فقط کسانی نجات پیدا می کنند که فضا برایشان روشن می شود و آنها کسانی هستند که به وجود مقدس نبی اکرم و آن کسانی که حامل نباء نبی اکرم هستند یعنی اهل بیت، گره می خورند. اما سوال این است که سرمایه حرکت ما با رسول گرامی اسلام چیست؟ حضرت خورشیدی است که نازل شده و نوری است که تابیده و کلامشان هم علم و نور است. ما چه طور می توانیم به این دعوت گره بخوریم؟ اگر در ما سرمایه ای نبود که دعوت و نبأ نبی اکرم کار نمی کرد، اگر خدای متعال این سرمایه را به ما داده بود اما این نباء نمی آمد، باز هم ما رشد نمی کردیم. کما این که اگر بخواهد بذری شکوفا شود، باید بر آن باران ببارد و خورشید بتابد، اگر نتابد که این شکوفا نمی شود. ولی اگر این استعداد هم نباشد با تابش خورشید شکوفایی حاصل نمی شود. یعنی یک ردپایی باید در درون انسان باشد.
پس اگر نبود که شما آن ایمانی که حضرت به او دعوت می کنند را دوست دارید و در فطرت خودتان به مرحله حب الایمان رسیدید که چیزی بیش از فطرت است، و اگر نبود که این کراهت را خدای متعال نسبت به محتوا و حاصل نباء فاسق در دل شما گذاشته است، شما برای نجات از آن خبر راهی نداشتید. ولی خدای متعال این سرمایه را به شما داده است و یک نفرتی نسبت به نباء فاسق و بلکه خود فاسق، و یک علاقه ای نسبت به نباء و خبر رسول گرامی اسلام که ایمان است، بلکه نسبت به خود حضرت و نسبت به اوصیائش که صاحب خبرند، در دل شما گذاشته است.
یکی از نکاتی که در این سوره روی او سرمایه گذاری شده این است که خداوند از آن امکاناتی و سرمایه هایی که می تواند ما را در این نزاع به وجود مقدس نبی اکرم گره بزند به طوری که ما بتوانیم با حضرت راه برویم و معیت با ایشان داشته باشیم، بحث کرده است. همچنین در این سوره از آن لغزشگاه ها و موانعی که موجب می شود ما نتوانیم با حضرت راه برویم بلکه ما را از دعوت حضرت جدا می کند و در صف مشرکین و منافقین می برد صحبت شده است.
اگر کسی تبین نکرد و دنبال خبر فاسق راه افتاد، در فضای جهالت و ابهام و تاریکی می رود و از برخورد عاقلانه دور می شود. بعد هم در میدان درگیری کشیده می شود که پایانش یک ندامت بعد از فرصت سوزی است. انسان اگر دنبال فاسق حرکت کرد، ناچاراً می خواهد نبی اکرم را هم در طرح خودش بیاورد، پس اگر نبی اکرم با ما مدارا کرد تا فرصت برسد، ما به رنج می افتیم و اصلاً همه رنج های الآن جامعه مومنین و بشریت هم ناشی از همین است. اما اگر کسی این سرمایه ای که خدا در درون به انسان داده که حب به ایمان و نفرت از دشمنان است را به وجود مقدس نبی اکرم گره زد، از این فضای تاریک نجات پیدا می کند. پس حضرت بگونه ای فضا را برای او روشن کرده و ترازو به او می دهند که دیگر قلب خودش می شود ترازو و فرقان پیدا می کند.
عرض ما در آیه شش و هفت سوره مبارکه حجرات بود و در باب نباء فاسق از این بحث می کردیم که این فاسق کیست و خبری که می آورد چه خبری است؟ در مقابل خبر رسول و این خبری که در جان امیرالمومنین که صاحب تقوای قلب و غض صوت است نشسته، اینها یک خبری می آورند؛ این خبر چیست؟ فاسق کیست و با این خبر چه می خواهد بکند؟ در مورد همه اینها گفتگو شد و بحث بر سر این بود که ما در مقابل این خبر چه باید بکنیم؟
دستور این است که باید تبین کنید و کاری بکنید که این فضا برایتان واضح بشود. معنای این حرف آن است که این خبر شما را در تاریکی و ابهام می برد. این تبینی هم که ما می کنیم یک طرفش سرمایه های درونی خود ماست ولی این کافی نیست. مهم این است که خدای متعال برای ما یک خورشید و نوری نازل کرده، مشکات و چراغدانی در عالم قرار داده و یک ذکر و شاهدی فرستاده که همه عالم را شهود می کند.
اگر این رسول با مأموریت نیامده بود و اگر صاحب خبر نبود، تبین در مقابل این خبر برای شما ممکن نبود. چون آنقدر طرح شیطان و شیاطین انسی ای که با حضرت مقابل می کنند پیچیده است که تمام عابدها و فیلسوف ها در آن طرح ظلمانی غرق می شوند. فقط کسانی نجات پیدا می کنند که فضا برایشان روشن می شود و آنها کسانی هستند که به وجود مقدس نبی اکرم و آن کسانی که حامل نباء نبی اکرم هستند یعنی اهل بیت، گره می خورند. اما سوال این است که سرمایه حرکت ما با رسول گرامی اسلام چیست؟ حضرت خورشیدی است که نازل شده و نوری است که تابیده و کلامشان هم علم و نور است. ما چه طور می توانیم به این دعوت گره بخوریم؟ اگر در ما سرمایه ای نبود که دعوت و نبأ نبی اکرم کار نمی کرد، اگر خدای متعال این سرمایه را به ما داده بود اما این نباء نمی آمد، باز هم ما رشد نمی کردیم. کما این که اگر بخواهد بذری شکوفا شود، باید بر آن باران ببارد و خورشید بتابد، اگر نتابد که این شکوفا نمی شود. ولی اگر این استعداد هم نباشد با تابش خورشید شکوفایی حاصل نمی شود. یعنی یک ردپایی باید در درون انسان باشد.
پس اگر نبود که شما آن ایمانی که حضرت به او دعوت می کنند را دوست دارید و در فطرت خودتان به مرحله حب الایمان رسیدید که چیزی بیش از فطرت است، و اگر نبود که این کراهت را خدای متعال نسبت به محتوا و حاصل نباء فاسق در دل شما گذاشته است، شما برای نجات از آن خبر راهی نداشتید. ولی خدای متعال این سرمایه را به شما داده است و یک نفرتی نسبت به نباء فاسق و بلکه خود فاسق، و یک علاقه ای نسبت به نباء و خبر رسول گرامی اسلام که ایمان است، بلکه نسبت به خود حضرت و نسبت به اوصیائش که صاحب خبرند، در دل شما گذاشته است.
یکی از نکاتی که در این سوره روی او سرمایه گذاری شده این است که خداوند از آن امکاناتی و سرمایه هایی که می تواند ما را در این نزاع به وجود مقدس نبی اکرم گره بزند به طوری که ما بتوانیم با حضرت راه برویم و معیت با ایشان داشته باشیم، بحث کرده است. همچنین در این سوره از آن لغزشگاه ها و موانعی که موجب می شود ما نتوانیم با حضرت راه برویم بلکه ما را از دعوت حضرت جدا می کند و در صف مشرکین و منافقین می برد صحبت شده است.
اگر کسی تبین نکرد و دنبال خبر فاسق راه افتاد، در فضای جهالت و ابهام و تاریکی می رود و از برخورد عاقلانه دور می شود. بعد هم در میدان درگیری کشیده می شود که پایانش یک ندامت بعد از فرصت سوزی است. انسان اگر دنبال فاسق حرکت کرد، ناچاراً می خواهد نبی اکرم را هم در طرح خودش بیاورد، پس اگر نبی اکرم با ما مدارا کرد تا فرصت برسد، ما به رنج می افتیم و اصلاً همه رنج های الآن جامعه مومنین و بشریت هم ناشی از همین است. اما اگر کسی این سرمایه ای که خدا در درون به انسان داده که حب به ایمان و نفرت از دشمنان است را به وجود مقدس نبی اکرم گره زد، از این فضای تاریک نجات پیدا می کند. پس حضرت بگونه ای فضا را برای او روشن کرده و ترازو به او می دهند که دیگر قلب خودش می شود ترازو و فرقان پیدا می کند.
تاکنون نظری ثبت نشده است