display result search
- 1046
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر سوره ی حجرات، جلسه هشتم
سخنرانی آیت الله سید محمدمهدی میرباقری با موضوع "تفسیر سوره ی حجرات"، جلسه هشتم، سال 1399
در سوره مبارکه حجرات آیه چهارم می فرماید اینهایی که شما را از ورای حجرات و بیرون حجره ها صدا می زنند اکثرشان تعقل نمی کنند. اگر صبر می کردند تا شما به سمت اینها بیرون بیایید برای آنها بهتر بود و خدای متعال بخشنده و اهل محبت است.
اینکه دو صفت غفور و رحیم اینجا آمده، گویا دارد از یک جرم و خطایی صحبت می کند، ما هم می خواهیم ببینیم که این جرم و خطا چیست؟ یک عده ای هجرت کردند و همه چیزشان را رها کردند، مثل مهاجرینی که از مکه به مدینه آمدند، این هجرت ظاهری است. یک عده ای هم هجرت باطنی کردند، یعنی همه تعلقاتشان را رها کردند. به تعبیر دیگر وقتی این پیامبر را شناخته و فهمیدند او مبعوث شده و صاحب خبر است، بارشان را برداشتند و آمدند تا باخبر بشوند و با خبر و طرح او در عالم زندگی کنند. یک عده دیگری هستند که هجرت نکردند و اهل حجره نشینی نیستند، یعنی نیامدند تا دور و بر حضرت حجره نشین بشوند که اینها اعرابی اند. پیامبر که آمدند اینها وارد محیط اسلام شدند، چون یک سر و صدایی از اسلام شنیدند، ولی نیامدند که دور حضرت هجرت کنند و از ایشان دین را بگیرند. اینها زندگی شان را دارند می کنند و گاهی به سمت پیامبر راه می افتند، البته بعضی هایشان می خواهند دیر بیایند و زود هم بروند. قرآن می فرماید: «چون تو نیامدی تا حجره نشین بشوی، اسرار حجره را به تو نمی گویند، حتی به آن کسی که اهل نجواست می گویند که تو نمی توانی تحمل کنی، بنابراین خیال نکن که با صدا بلند کردن و فریاد زدن و عجله کردن، به چیزی می رسی، اسرار را که اینطوری به کسی نمی دهند.» حالا حجره نشین نشدی اما لااقل صبور باش. اگر نمی خواهی تا بیایی و جزو این دسته بشوی که ریاضت کشیده اند، مثل امیرالمومنین یا مثل سلمان ها و ابوذرها، لااقل صبوری کن تا حضرت مصلحت بدانند و از آن خلوتشان که بیرون آمدند، به سوی شما بیایند و چیزی عطا کنند.
خدای متعال بعد از این که می فرماید: «لا تقدموا، لا ترفعوا و لا تجهروا»، می فرماید دو دسته هستند، یک دسته غض صوت دارند که ثمره اش تسلیم قلب است و اینها به اجر عظیم و مغفرت می رسند. یک عده دیگری هم سر و صدا می کنند و حجره نشین نیستند، آنها می خواهند با سر و صدا کردن و مطالبه گری از پیامبر به زور چیزی بگیرند و بروند. می فرماید: این راهش نیست، بلکه اگر اینها صبر می کرد و بیرون از حجره می ایستادند، چیزی گیرشان می آمد.
این پیامبر از عالم بالا آمده است و حتی جبرئیل هم نمی تواند همراه او برود، با این حال می آید و می نشیند پیش بیابانی، او هم به پیامبر می گوید که برای من قصه بگو حضرت شروع می کنند به قصه گفتن و او هم روی دامن حضرت خوابش می برد. بعد حضرت پیشانیشان را می گیرند آن طرف که عرق صورتشان مقابل آفتاب روی صورتش نچکد حالا مقابل این پیامبر آیا باید شتاب و سر و صدا کرد؟
مقابل خبر رسول خدا که نبی است صدایتان را بلند نکنید و مقابل خبر او غض صوت کنید تا این خبر به جانتان بنشیند. تقوای قلب داشته باشید و ببینید چه کسی صاحب تقوای قلب است، پس بروید و خبر را از او بگیرید. البته یک فاسقی در امت است که سر و صدایی به پا می کند. اینجا چند سوال است، یکی این که این فاسقی که خبر می آورد چه کسی است؟ دوم این که خبرش چیست؟
خبر نبی اکرم سراسر توحید است، ایشان می خواهد عالم را پر از بانگ توحید کند. این اذانی که حضرت دارند از اول تا آخر توحید و دعوت به خداست. حضرت وقتی راجع به اذان بحث می کردند، فرمودند: «اذان با الله اکبر شروع می شود و با لا اله الا الله تمام می شود، برای این که هم اولش الله باشد و هم آخرش.» پس اذان حضرت و آن صدایی که در عالم بلند می شود «حی علیه الصلاه، حی علی الفلاح، حی علی خیر العمل» و ما را سر این سفره دعوت می کند، اول و آخر و وسط آن الله است، پس خبر حضرت معلوم است. نبأ دنیاست، نبأ شیطنت و نبأ نفس است. حضرت می خواهند ما خدا را بپرستیم اما آن فاسق می خواهد ما خود او یا طاغوت را بپرستیم. پس دو تا پرستش است، یکی «عَبَدَ الله» و یکی «عَبَدَ الطَّاغُوت». نباء حضرت و اذان ایشان اول و آخرش خداست، با الله اکبر شروع می شود و با لا اله الا الله تمام می شود، اما خبر آن فاسق از اولی که گوش می کنید تا آخرش دنیاست و بوی خدا نمی هد، حتی نسیمی از توحید خدا هم در آن نیست.
این فاسق را قرآن با خصوصیاتی معرفی می کند. می فرماید: «این فاسق عهدهایی که با خدای متعال محکم کرده بود، مثل عهد توحید و ولایت را نقض می کند و از دایره عهد بیرون می آید، بعد هم می خواهد تمام آن رشته های محبت را قطع کرده و رشته های دیگری جایش بگذارد.» به تعبیر دیگر فاسق می خواهد جای دین خدا یک دین دیگری بیاورد.
در سوره مبارکه حجرات آیه چهارم می فرماید اینهایی که شما را از ورای حجرات و بیرون حجره ها صدا می زنند اکثرشان تعقل نمی کنند. اگر صبر می کردند تا شما به سمت اینها بیرون بیایید برای آنها بهتر بود و خدای متعال بخشنده و اهل محبت است.
اینکه دو صفت غفور و رحیم اینجا آمده، گویا دارد از یک جرم و خطایی صحبت می کند، ما هم می خواهیم ببینیم که این جرم و خطا چیست؟ یک عده ای هجرت کردند و همه چیزشان را رها کردند، مثل مهاجرینی که از مکه به مدینه آمدند، این هجرت ظاهری است. یک عده ای هم هجرت باطنی کردند، یعنی همه تعلقاتشان را رها کردند. به تعبیر دیگر وقتی این پیامبر را شناخته و فهمیدند او مبعوث شده و صاحب خبر است، بارشان را برداشتند و آمدند تا باخبر بشوند و با خبر و طرح او در عالم زندگی کنند. یک عده دیگری هستند که هجرت نکردند و اهل حجره نشینی نیستند، یعنی نیامدند تا دور و بر حضرت حجره نشین بشوند که اینها اعرابی اند. پیامبر که آمدند اینها وارد محیط اسلام شدند، چون یک سر و صدایی از اسلام شنیدند، ولی نیامدند که دور حضرت هجرت کنند و از ایشان دین را بگیرند. اینها زندگی شان را دارند می کنند و گاهی به سمت پیامبر راه می افتند، البته بعضی هایشان می خواهند دیر بیایند و زود هم بروند. قرآن می فرماید: «چون تو نیامدی تا حجره نشین بشوی، اسرار حجره را به تو نمی گویند، حتی به آن کسی که اهل نجواست می گویند که تو نمی توانی تحمل کنی، بنابراین خیال نکن که با صدا بلند کردن و فریاد زدن و عجله کردن، به چیزی می رسی، اسرار را که اینطوری به کسی نمی دهند.» حالا حجره نشین نشدی اما لااقل صبور باش. اگر نمی خواهی تا بیایی و جزو این دسته بشوی که ریاضت کشیده اند، مثل امیرالمومنین یا مثل سلمان ها و ابوذرها، لااقل صبوری کن تا حضرت مصلحت بدانند و از آن خلوتشان که بیرون آمدند، به سوی شما بیایند و چیزی عطا کنند.
خدای متعال بعد از این که می فرماید: «لا تقدموا، لا ترفعوا و لا تجهروا»، می فرماید دو دسته هستند، یک دسته غض صوت دارند که ثمره اش تسلیم قلب است و اینها به اجر عظیم و مغفرت می رسند. یک عده دیگری هم سر و صدا می کنند و حجره نشین نیستند، آنها می خواهند با سر و صدا کردن و مطالبه گری از پیامبر به زور چیزی بگیرند و بروند. می فرماید: این راهش نیست، بلکه اگر اینها صبر می کرد و بیرون از حجره می ایستادند، چیزی گیرشان می آمد.
این پیامبر از عالم بالا آمده است و حتی جبرئیل هم نمی تواند همراه او برود، با این حال می آید و می نشیند پیش بیابانی، او هم به پیامبر می گوید که برای من قصه بگو حضرت شروع می کنند به قصه گفتن و او هم روی دامن حضرت خوابش می برد. بعد حضرت پیشانیشان را می گیرند آن طرف که عرق صورتشان مقابل آفتاب روی صورتش نچکد حالا مقابل این پیامبر آیا باید شتاب و سر و صدا کرد؟
مقابل خبر رسول خدا که نبی است صدایتان را بلند نکنید و مقابل خبر او غض صوت کنید تا این خبر به جانتان بنشیند. تقوای قلب داشته باشید و ببینید چه کسی صاحب تقوای قلب است، پس بروید و خبر را از او بگیرید. البته یک فاسقی در امت است که سر و صدایی به پا می کند. اینجا چند سوال است، یکی این که این فاسقی که خبر می آورد چه کسی است؟ دوم این که خبرش چیست؟
خبر نبی اکرم سراسر توحید است، ایشان می خواهد عالم را پر از بانگ توحید کند. این اذانی که حضرت دارند از اول تا آخر توحید و دعوت به خداست. حضرت وقتی راجع به اذان بحث می کردند، فرمودند: «اذان با الله اکبر شروع می شود و با لا اله الا الله تمام می شود، برای این که هم اولش الله باشد و هم آخرش.» پس اذان حضرت و آن صدایی که در عالم بلند می شود «حی علیه الصلاه، حی علی الفلاح، حی علی خیر العمل» و ما را سر این سفره دعوت می کند، اول و آخر و وسط آن الله است، پس خبر حضرت معلوم است. نبأ دنیاست، نبأ شیطنت و نبأ نفس است. حضرت می خواهند ما خدا را بپرستیم اما آن فاسق می خواهد ما خود او یا طاغوت را بپرستیم. پس دو تا پرستش است، یکی «عَبَدَ الله» و یکی «عَبَدَ الطَّاغُوت». نباء حضرت و اذان ایشان اول و آخرش خداست، با الله اکبر شروع می شود و با لا اله الا الله تمام می شود، اما خبر آن فاسق از اولی که گوش می کنید تا آخرش دنیاست و بوی خدا نمی هد، حتی نسیمی از توحید خدا هم در آن نیست.
این فاسق را قرآن با خصوصیاتی معرفی می کند. می فرماید: «این فاسق عهدهایی که با خدای متعال محکم کرده بود، مثل عهد توحید و ولایت را نقض می کند و از دایره عهد بیرون می آید، بعد هم می خواهد تمام آن رشته های محبت را قطع کرده و رشته های دیگری جایش بگذارد.» به تعبیر دیگر فاسق می خواهد جای دین خدا یک دین دیگری بیاورد.
تاکنون نظری ثبت نشده است