display result search
- 838
- 1000
- 1000
- 1000
مقدماتی بر فهم ما از عقائد اسلامی، جلسه نهم
سخنرانی از حجت الاسلام والمسلمین حامد کاشانی با موضوع «مقدماتی بر فهم ما از عقائد اسلامی»، جلسه نهم، سال 1400
آنچه به عنوان آموزه های نبوی و اسلامی است اگر موانع هم نداشته باشد، به این راحتی نبود که بیاید و در ذهن مردم بنشیند و تبدیل به باور شود چه برسد که موانع مختلف هم سد راه آن باشد مانند رفتار و سیره خلفای بعد از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم که اینها مسیر را به سمتی دیگری بردند که تلقی از اسلام را عوض کرد.
این طور نیست که فقط عده ای تحت تاثیر فکر جریان سقیفه قرار گرفتند. آنهایی که بعضی را امام و مقتدا می دانستند و می خواستند به سیره و سنت آنها عمل کنند که هیچ، آنها آن راه را انتخاب کرده بودند ولی شیعیان هم به شدت تحت تاثیر قرار گرفتند. حکومت به شدت در رفتار فردی و اجتماعی و باورها تاثیر دارد.
در چنین فضایی مردم فکر می کردند حاکم و امام فقط مسئولیت سیاسی دارد و می پنداشتند که امام وقتی کار سیاسی دارد او را همراهی کنیم. فهم آنها از امامت یعنی حاکمیت سیاسی بود لذا امام را طرد کردند. ولی واضح است که امام حتما حاکم و صاحب حکومت هست ولی فقط توقع رفتار حکومتی و سیاسی از امام داشتن غلط است.
از امام سجاد علیه السلام تا ولایت عهدی امام رضا علیه السلام عده ای گیج هستند که چرا ائمه کار درجه دو و سه کرده اند. ائمه ما دنبال تشکیل حکومت بودند ولی این را به عنوان کار فوری نمی دیدند. یک درخت میوه برای اینکه به ثمر برسد نیاز به یک مقدمات ضروری مانند بذر خوب، آبیاری و مواظبت خوب و... دارد. قطعا حکومت اسلامی آرمان همه ائمه ما بوده است اما در مقدمات ضروری آن متوقف بوده اند.
ما گرفتار انحصارسازی هستیم. دلیل انحصارسازی را باید از دین گرفت که یعنی فقط این و مابقی نه. لذا توقع داشتند که حضرات معصومین دائما رفتار سیاسی عینی ظاهری کنشی داشته باشند و به این علت دائما اعتراض داشتند که چرا قیام نمی کنید و فلان و فلان شمشیر زن دارید و... . اینها یعنی اینکه همه چیز فراهم است و شما چرا قیام نمی کنید؟ چون کار اصلی امام را قیام می دیدند و چون امام را در آن سطح امامت نمی شناختند.
آنچه به عنوان آموزه های نبوی و اسلامی است اگر موانع هم نداشته باشد، به این راحتی نبود که بیاید و در ذهن مردم بنشیند و تبدیل به باور شود چه برسد که موانع مختلف هم سد راه آن باشد مانند رفتار و سیره خلفای بعد از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم که اینها مسیر را به سمتی دیگری بردند که تلقی از اسلام را عوض کرد.
این طور نیست که فقط عده ای تحت تاثیر فکر جریان سقیفه قرار گرفتند. آنهایی که بعضی را امام و مقتدا می دانستند و می خواستند به سیره و سنت آنها عمل کنند که هیچ، آنها آن راه را انتخاب کرده بودند ولی شیعیان هم به شدت تحت تاثیر قرار گرفتند. حکومت به شدت در رفتار فردی و اجتماعی و باورها تاثیر دارد.
در چنین فضایی مردم فکر می کردند حاکم و امام فقط مسئولیت سیاسی دارد و می پنداشتند که امام وقتی کار سیاسی دارد او را همراهی کنیم. فهم آنها از امامت یعنی حاکمیت سیاسی بود لذا امام را طرد کردند. ولی واضح است که امام حتما حاکم و صاحب حکومت هست ولی فقط توقع رفتار حکومتی و سیاسی از امام داشتن غلط است.
از امام سجاد علیه السلام تا ولایت عهدی امام رضا علیه السلام عده ای گیج هستند که چرا ائمه کار درجه دو و سه کرده اند. ائمه ما دنبال تشکیل حکومت بودند ولی این را به عنوان کار فوری نمی دیدند. یک درخت میوه برای اینکه به ثمر برسد نیاز به یک مقدمات ضروری مانند بذر خوب، آبیاری و مواظبت خوب و... دارد. قطعا حکومت اسلامی آرمان همه ائمه ما بوده است اما در مقدمات ضروری آن متوقف بوده اند.
ما گرفتار انحصارسازی هستیم. دلیل انحصارسازی را باید از دین گرفت که یعنی فقط این و مابقی نه. لذا توقع داشتند که حضرات معصومین دائما رفتار سیاسی عینی ظاهری کنشی داشته باشند و به این علت دائما اعتراض داشتند که چرا قیام نمی کنید و فلان و فلان شمشیر زن دارید و... . اینها یعنی اینکه همه چیز فراهم است و شما چرا قیام نمی کنید؟ چون کار اصلی امام را قیام می دیدند و چون امام را در آن سطح امامت نمی شناختند.
کاربر مهمان