display result search
سخنرانی استاد شجاعی با موضوع "مهندسی فکر"، بخش چهارم، سال 1399
انسان یک موجود متحرک به سمت آخرت است که سه مرحله حیات دارد: 1.مرحله قبل از دنیا 2. مرحله دنیا 3.مرحله پس از دنیا. در مرحله بعد از دنیا 4 مرحله درحیات ابدی داریم:1. وفات 2. زندگی برزخی 3. قیامت 4. حیات ابدی.
در مرحله قیامت پنجاه سوال درباره ی کیفیت زندگی دنیایی از ما خواهد شد، این سوال ها نه کتبی است نه شفاهی بلکه وجودی و تکوینی است و جواب سوال ها باید در نهاد ما وجود داشته باشد.
رابطه دنیا و آخرت مانند رابطه رحم مادر است با دنیا، جنین در رحم مادر خودش را برای سوالات وجودی و تکوینی دنیا آماده می کند، آن چیزی که دنیا از جنین می طلبد دست و پا و قلب و اندام هاست؛ درخواست آخرت هم از ما قلب سلیم است.
قرآن می فرماید: «قیامت روزی است که نه مال سود می دهد و نه فرزندان، مگر آنکس که با قلبی سالم به نزد خدا بیاید.» اساسا مرگی برای انسان وجود ندارد، مراحل حیات انسان آنقدر شگفت انگیز است که ما هم اکنون درحال طی کردن دوران جنینی خود در رحم دنیا هستیم و حیات اصلی ما هنوز آغاز نشده است.
قرآن می فرماید: «زندگی دنیا جز بازی و سرگرمی نیست»
جواب های آخرت حفظ کردنی و یادگرفتنی نیست بلکه جواب ها ساختنی است، انسان باید برای خودش عوامل خوشبختی دنیا و آخرت را بسازد. هدف زندگی ما تنها آخرت نیست، آموزش دین و فرستادن انبیاء برای این است که ما دنیای شاد و آرامی داشته باشیم؛ بنابراین اگر کسی به پیام دین توجه کند خوشبختی دنیا و آخرت را بدست می آورد.
پس ما اگر بخواهیم هم خوشبختی دنیا وهم آخرت را بدست بیاوریم باید یک قلب سالم داشته باشیم. قلب سالم قلبی است که برای ما در دنیا تولید نشاط و آرامش کند و از عصبانیت ها و اضطراب ها به دور باشد، چنین قلبی آخرت شاد و آرامی را هم خواهد ساخت. انسان برای اینکه قلب سالم داشته باشد، نیازش در مرحله اول فکر کردن است زیرا فکر کردن موجب آمادگی انسان برای حیات دنیا و آخرت می شود، لذا تمام کسانی که در دنیا شکست می خورند و سر از جهنم در می آورند انسان های بی فکر هستند.
قرآن می فرماید: «دوزخیان می گویند اگر ما در دنیا سخن انبیا را می شنیدیم و تفکر می کردیم از دوزخیان نبودیم» شنیدن انسان را به فکر وا می دارد، برای اینکه انسان در تفکر راه بیفتد باید مدتی بشنود، بخواند و مطالعه کند. فکرکردن انسان را ارتقاء می دهد و چراغ راه تاریکی هاست.
امام صادق (ص) می فرمایند: «کلید تمام بدی ها در دو چیز است: بی حوصلگی و تنبلی.» انسان هایی که فرصت بیشتری برای فکر کردن می گذارند و از تنبلی و بی حوصلگی دوری می کنند دنیا و آخرت بهتری خواهند داشت. حضرت علی (ع) می فرمایند: «کسی که چشم و فکر خودش را بیدار نگه می دارد، به اوج خواسته های خودش می رسد.»
انسان یک موجود متحرک به سمت آخرت است که سه مرحله حیات دارد: 1.مرحله قبل از دنیا 2. مرحله دنیا 3.مرحله پس از دنیا. در مرحله بعد از دنیا 4 مرحله درحیات ابدی داریم:1. وفات 2. زندگی برزخی 3. قیامت 4. حیات ابدی.
در مرحله قیامت پنجاه سوال درباره ی کیفیت زندگی دنیایی از ما خواهد شد، این سوال ها نه کتبی است نه شفاهی بلکه وجودی و تکوینی است و جواب سوال ها باید در نهاد ما وجود داشته باشد.
رابطه دنیا و آخرت مانند رابطه رحم مادر است با دنیا، جنین در رحم مادر خودش را برای سوالات وجودی و تکوینی دنیا آماده می کند، آن چیزی که دنیا از جنین می طلبد دست و پا و قلب و اندام هاست؛ درخواست آخرت هم از ما قلب سلیم است.
قرآن می فرماید: «قیامت روزی است که نه مال سود می دهد و نه فرزندان، مگر آنکس که با قلبی سالم به نزد خدا بیاید.» اساسا مرگی برای انسان وجود ندارد، مراحل حیات انسان آنقدر شگفت انگیز است که ما هم اکنون درحال طی کردن دوران جنینی خود در رحم دنیا هستیم و حیات اصلی ما هنوز آغاز نشده است.
قرآن می فرماید: «زندگی دنیا جز بازی و سرگرمی نیست»
جواب های آخرت حفظ کردنی و یادگرفتنی نیست بلکه جواب ها ساختنی است، انسان باید برای خودش عوامل خوشبختی دنیا و آخرت را بسازد. هدف زندگی ما تنها آخرت نیست، آموزش دین و فرستادن انبیاء برای این است که ما دنیای شاد و آرامی داشته باشیم؛ بنابراین اگر کسی به پیام دین توجه کند خوشبختی دنیا و آخرت را بدست می آورد.
پس ما اگر بخواهیم هم خوشبختی دنیا وهم آخرت را بدست بیاوریم باید یک قلب سالم داشته باشیم. قلب سالم قلبی است که برای ما در دنیا تولید نشاط و آرامش کند و از عصبانیت ها و اضطراب ها به دور باشد، چنین قلبی آخرت شاد و آرامی را هم خواهد ساخت. انسان برای اینکه قلب سالم داشته باشد، نیازش در مرحله اول فکر کردن است زیرا فکر کردن موجب آمادگی انسان برای حیات دنیا و آخرت می شود، لذا تمام کسانی که در دنیا شکست می خورند و سر از جهنم در می آورند انسان های بی فکر هستند.
قرآن می فرماید: «دوزخیان می گویند اگر ما در دنیا سخن انبیا را می شنیدیم و تفکر می کردیم از دوزخیان نبودیم» شنیدن انسان را به فکر وا می دارد، برای اینکه انسان در تفکر راه بیفتد باید مدتی بشنود، بخواند و مطالعه کند. فکرکردن انسان را ارتقاء می دهد و چراغ راه تاریکی هاست.
امام صادق (ص) می فرمایند: «کلید تمام بدی ها در دو چیز است: بی حوصلگی و تنبلی.» انسان هایی که فرصت بیشتری برای فکر کردن می گذارند و از تنبلی و بی حوصلگی دوری می کنند دنیا و آخرت بهتری خواهند داشت. حضرت علی (ع) می فرمایند: «کسی که چشم و فکر خودش را بیدار نگه می دارد، به اوج خواسته های خودش می رسد.»
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان