display result search
- 979
- 1000
- 1000
- 1000
رازهای عاشورا؛ راه سلوک، رمز ظهور، جلسه سوم
سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع "رازهای عاشورا؛ راه سلوک، رمز ظهور"، جلسه سوم، سال 1391
نیاز ما به مباحث فطری مهمتر از مباحث اخلاقی است. باید به جای پرداختن به خُلقیات و ملکات نفسانی به گرایش‌های فطری و معارف فطری بپردازیم و فطرت خود را شکوفا کنیم. البته در این مسیر ملکات خوبی نیز کسب کرده و ملکات بدی نیز ریزش خواهد کرد، اما مسأله اصلی شکوفا کردن فطرت است نه اخلاق.
تمام تلاش فرهنگی غرب برای محجوب نگه داشتن فطرت و القای خواسته‌های کاذب به انسان‌هاست و تمام تلاش فرهنگی ما برای شکوفا و مکشوف کردن فطرت است. فلسفۀ ارسال انبیاء الهی این است که به انسان‌ها کمک کنند تا میثاق فطری انسان‌ها را به آنها یادآوری کرده و فطرت خود را شکوفا نمایند. همۀ خوبی‌ها یک گوهر دارند. شکوفاییِ اولیه را با اباعبدالله الحسین (ع) و با کشش فطری و محبتی که به اباعبدالله (ع) داریم می توانیم ایجاد کنیم. تشخیص اولویت‌ها مسألۀ روز جامعۀ ماست. در عرصۀ سیاست مسأله بر سرِ تشخیص اولویت هاست.
یک جامعۀ دینی در مسیر رشد خود به جایی می رسد که درگیری های داخل جامعه و اختلاف نظرها برای رشد، بر سرِ تشخیص اولویت‌ها خواهد بود نه بر سرِ اصول. در مسیر رشد یک انسان نیز وضع به همین منوال است. برای عبور دادن جهانِ تشنۀ امروز از این بحرانِ عطشی که دارد، نامِ اباعبدالله (ع) و رازهای قیامِ عاشورا به خوبی مؤثر خواهد بود به حدی که می توان گفت پیامی قابل فهم تر و مؤثرتر از پیام اباعبدالله (ع) وجود ندارد. طرح موضوع اباعبدالله (ع) برای جامعۀ ما یا برای جوامع دیگر از منظرِ فطرت تفاوتی ندارد و برای هردو مؤثر خواهد بود. فطرت فقط برای براهین اثبات وجود خدا نیست بلکه انسان در مسیر حرکتش هرلحظه نیازمند مراجعه به فطرت است.
تمام تلاش فرهنگی غرب برای محجوب نگه داشتن فطرت و القای خواسته های کاذب به انسان هاست. ارزش علم و عمل به شکوفا کردن فطرت است. با کشش فطری و محبتی که به اباعبدالله (ع) داریم می توانیم شکوفایی اولیۀ فطرت را ایجاد کنیم. این یک فرصت استثنایی و الهی است که خداوند بخشی از فطرتِ ما را با حرارت قتل حسین (ع) شکوفا کرده است. وقتی قلب انسان از اباعبدالله (ع) آتش بگیرد، این آتش می تواند راه را برای سوختن انسان در قرب پروردگار هموار کند. اباعبدالله الحسین (ع) فطرت ما را باز می کند و ما را با خودمان آشنا می کند. اباعبدالله (ع) شکوفایی فطرت را به ما هدیه می دهد چون امام حسین (ع) یک محبت فطری است که برای ما شکوفا شده است.
نیاز ما به مباحث فطری مهمتر از مباحث اخلاقی است. باید به جای پرداختن به خُلقیات و ملکات نفسانی به گرایش‌های فطری و معارف فطری بپردازیم و فطرت خود را شکوفا کنیم. البته در این مسیر ملکات خوبی نیز کسب کرده و ملکات بدی نیز ریزش خواهد کرد، اما مسأله اصلی شکوفا کردن فطرت است نه اخلاق.
تمام تلاش فرهنگی غرب برای محجوب نگه داشتن فطرت و القای خواسته‌های کاذب به انسان‌هاست و تمام تلاش فرهنگی ما برای شکوفا و مکشوف کردن فطرت است. فلسفۀ ارسال انبیاء الهی این است که به انسان‌ها کمک کنند تا میثاق فطری انسان‌ها را به آنها یادآوری کرده و فطرت خود را شکوفا نمایند. همۀ خوبی‌ها یک گوهر دارند. شکوفاییِ اولیه را با اباعبدالله الحسین (ع) و با کشش فطری و محبتی که به اباعبدالله (ع) داریم می توانیم ایجاد کنیم. تشخیص اولویت‌ها مسألۀ روز جامعۀ ماست. در عرصۀ سیاست مسأله بر سرِ تشخیص اولویت هاست.
یک جامعۀ دینی در مسیر رشد خود به جایی می رسد که درگیری های داخل جامعه و اختلاف نظرها برای رشد، بر سرِ تشخیص اولویت‌ها خواهد بود نه بر سرِ اصول. در مسیر رشد یک انسان نیز وضع به همین منوال است. برای عبور دادن جهانِ تشنۀ امروز از این بحرانِ عطشی که دارد، نامِ اباعبدالله (ع) و رازهای قیامِ عاشورا به خوبی مؤثر خواهد بود به حدی که می توان گفت پیامی قابل فهم تر و مؤثرتر از پیام اباعبدالله (ع) وجود ندارد. طرح موضوع اباعبدالله (ع) برای جامعۀ ما یا برای جوامع دیگر از منظرِ فطرت تفاوتی ندارد و برای هردو مؤثر خواهد بود. فطرت فقط برای براهین اثبات وجود خدا نیست بلکه انسان در مسیر حرکتش هرلحظه نیازمند مراجعه به فطرت است.
تمام تلاش فرهنگی غرب برای محجوب نگه داشتن فطرت و القای خواسته های کاذب به انسان هاست. ارزش علم و عمل به شکوفا کردن فطرت است. با کشش فطری و محبتی که به اباعبدالله (ع) داریم می توانیم شکوفایی اولیۀ فطرت را ایجاد کنیم. این یک فرصت استثنایی و الهی است که خداوند بخشی از فطرتِ ما را با حرارت قتل حسین (ع) شکوفا کرده است. وقتی قلب انسان از اباعبدالله (ع) آتش بگیرد، این آتش می تواند راه را برای سوختن انسان در قرب پروردگار هموار کند. اباعبدالله الحسین (ع) فطرت ما را باز می کند و ما را با خودمان آشنا می کند. اباعبدالله (ع) شکوفایی فطرت را به ما هدیه می دهد چون امام حسین (ع) یک محبت فطری است که برای ما شکوفا شده است.
تاکنون نظری ثبت نشده است