display result search
- 3306
- 1000
- 1000
- 1000
تقابل اسلام علوی و اسلام اموی - جلسه هشتم
سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین حامد کاشانی با موضوع "تقابل اسلام علوی و اسلام اموی"، جلسه هشتم، هیئت حضرت عبدالله بن الحسن (ع)، سال 1398
*مقدمه*
عنوان بحث «تقابل اسلام علوی و اسلام اموی» است. این بحث ریشه اعتقادی دارد و بایستی پس از فهم، آن را با مسائل روز تطبیق گردد. برای فهم بحث باید به بیان تاریخ اسلام اموی و ویژگی های آن پرداخت.
*تاریخ اسلام اموی و ویژگی های آن*
پس از وفات خاتم الانبیاء(ص) برداشت های اشتباهی از دین توسط حکومت ها ارائه گردید. این حکومت ها با خشونتِ بی حد و حصر و با تحقیر و سرکوب مردم نفاق را در بین ایشان ترویج داده و جامعه را به سمت تلوّن و دورویی سوق دادند و حس نهی از منکر را از مردم گرفتند. اقدام دیگر این حکومت ها استخدام کارگزاران فاسق بود که برای توجیه اعمال خود برداشت های اشتباهی از دین و قانون ارائه می دادند.
اقدام دیگر آن ها تفکیک بین باورها و عقائد با اعمال بود و اجازه نقل روایت هم محدود به روایت های فقهی بود و اجازه نقل روایات اعتقادی داده نمی شد. این حکومت ها برای منحرف کردن حواس مردم به جوّسازی رسانه ای و اتهام زنی راجع به انبیاء – علیهم صلوات الله - می پرداختند تا بتوانند خودشان به اهداف شوم و اعمال شنیع خود برسند و حساسیت جامعه نسبت به مقدّسات و ارکان اعتقادی را تضعیف کنند و از طرفی دیگر قبح اعمال زشت را هم از بین ببرند.
از دیگر اقدامات آن ها پایین آوردن جایگاه «زن» و تحقیر او در جامعه بود. این در حالی است که از نظر اسلام علوی ارزش و عظمت زن های برجسته هیچ گاه کم تر از مردهای برجسته نیست. از نظر اسلام علوی ملاک برتری انسان تقوا است - نه جنسیّت. اگر فرهنگ عمومیِ امّت نسبت به زن بی غیرت و بی ادب نشده بود، برخی بی ادبی ها و جسارت ها در کربلا رخ نمی داد.
حال این جامعه ای که روی والیان و کارگزاران فاسق را به خود دیده بود و حکومت را الهی نمی پنداشت، دیگر سخنان امیرالمومنین (ع) را نمی پذیرفت و او را معاذالله دروغگو می نامید. با تضعیف جایگاه حکومت، طبیعتا چنین جامعه ای دیگر توقع زیادی نیز از والیان خود نداشت.
*مقدمه*
عنوان بحث «تقابل اسلام علوی و اسلام اموی» است. این بحث ریشه اعتقادی دارد و بایستی پس از فهم، آن را با مسائل روز تطبیق گردد. برای فهم بحث باید به بیان تاریخ اسلام اموی و ویژگی های آن پرداخت.
*تاریخ اسلام اموی و ویژگی های آن*
پس از وفات خاتم الانبیاء(ص) برداشت های اشتباهی از دین توسط حکومت ها ارائه گردید. این حکومت ها با خشونتِ بی حد و حصر و با تحقیر و سرکوب مردم نفاق را در بین ایشان ترویج داده و جامعه را به سمت تلوّن و دورویی سوق دادند و حس نهی از منکر را از مردم گرفتند. اقدام دیگر این حکومت ها استخدام کارگزاران فاسق بود که برای توجیه اعمال خود برداشت های اشتباهی از دین و قانون ارائه می دادند.
اقدام دیگر آن ها تفکیک بین باورها و عقائد با اعمال بود و اجازه نقل روایت هم محدود به روایت های فقهی بود و اجازه نقل روایات اعتقادی داده نمی شد. این حکومت ها برای منحرف کردن حواس مردم به جوّسازی رسانه ای و اتهام زنی راجع به انبیاء – علیهم صلوات الله - می پرداختند تا بتوانند خودشان به اهداف شوم و اعمال شنیع خود برسند و حساسیت جامعه نسبت به مقدّسات و ارکان اعتقادی را تضعیف کنند و از طرفی دیگر قبح اعمال زشت را هم از بین ببرند.
از دیگر اقدامات آن ها پایین آوردن جایگاه «زن» و تحقیر او در جامعه بود. این در حالی است که از نظر اسلام علوی ارزش و عظمت زن های برجسته هیچ گاه کم تر از مردهای برجسته نیست. از نظر اسلام علوی ملاک برتری انسان تقوا است - نه جنسیّت. اگر فرهنگ عمومیِ امّت نسبت به زن بی غیرت و بی ادب نشده بود، برخی بی ادبی ها و جسارت ها در کربلا رخ نمی داد.
حال این جامعه ای که روی والیان و کارگزاران فاسق را به خود دیده بود و حکومت را الهی نمی پنداشت، دیگر سخنان امیرالمومنین (ع) را نمی پذیرفت و او را معاذالله دروغگو می نامید. با تضعیف جایگاه حکومت، طبیعتا چنین جامعه ای دیگر توقع زیادی نیز از والیان خود نداشت.
تاکنون نظری ثبت نشده است