display result search
- 959
- 1000
- 1000
- 1000
مسئولیت پیامبر - جلسه پنجم
سخنرانی حجةالاسلام والمسلمین انصاریان با عنوان "رسول خدا و امامان معصوم، حافظان بشر در مدار انسانیت"، جلسه پنجم، سال 1397
از سوره بقره تا جزء آخر قرآن، در بسیاری از سوره ها خداوند متعال از خورشید و ماه بعنوان دو نعمت مفید و به عنوان دو نشانه از نشانه های حکمت، قدرت، رحمت و ربوبیّت خود یاد کرده است. در مجموع سوگندهای قرآن که هم دلیل بر عظمت سوگند خورنده یعنی خداوند است و هم دلیل بر جایگاه عنصری است که به آن سوگند یاد کرده است، خورشید و ماه موردِ سوگند خداوند متعال قرار گرفته اند. یک سری نکاتی هم نسبت به خورشید وجود دارد: مثلاً در سوره « عَمَّ یَتَسَاءَلُونَ» تحت عنوان «وَهّاج» بیان شده. شئون علمی قرآن نه در زمان نزول قرآن برای مردم روشن بود و نه بعد از آن. امام سجاد (ع) می فرماید: «گروه هایی در آینده می آیند که از اسرار علمی قرآن پرده برمی دارند». این کلمه وهاج امروزه شگفتی دانشمندان را برانگیخته که خورشید، میلیون ها سال قبل باید خاموش می شد و ... امّا امروز دانشمندان دریافتند برای پابرجا ماندن، خورشید در درون خودش تولید داخلی دارد و این خیلی اعجاب انگیز است. این همه آیه در مورد خورشید و ماه است و سوگند خداوند به خورشید و ماه خیلی جای سخن دارد. همه این آیاتِ مربوط به خورشید و ماه برای این است که مردم را به مُنعم و خالق و همچنین ربوبیت، نعمت و رحمتش توجه دهند. روایات امام باقر و امام صادق (علیهما السلام) که در مورد خورشید است نیز به آخرین نگاه دانشمندانِ حال حاضر دنیا بسیار نزدیک است.
خورشید آقای منظومه شمسی است. حجم خورشید یک میلیون و دویست هزار برابر زمین است. اگر کوچک تر یا بزرگ تر بود، دیگر تناسبی با سایر کُرات نداشت. و اگر همین خاصیت «مولد بودن برای خودش» را نداشت، امروز هیچ گونه نمی شد کمبودش را جبران کرد. خورشید در منظومه شمسی تربیت کننده، رشد دهنده و کمال دهنده است و اگر حرارت مناسب نداشته باشد، هیچ گیاهی بر روی زمین نمی روید. فاصله زمین با خورشید 150 میلیون کیلومتر است و میلیون ها سال است که در همین فاصله مانده است. خلاصه اینکه خداوند همه کاری کرده است که دیگر هیچ بهانه ای در قیامت نداشته باشیم.
خداوند در سوره آل عمران می فرماید: « وَمَا یَعْلَمُ تَأْوِیلَهُ إِلَّا اللَّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ» یعنی «تأویل قرآن را جز خداوند و راسخون در علم نمی دانند». وقتی که خداوند می فرمایند: شمس و قمر، در ذهن شما خورشید و ماه ظاهری می آید ولی این ها تأویل دارند و کسی باطن این شمس و قمر را نمی داند. منظور از اینکه می فرماید: «آنهایی که علمشان علم راسخ است» کسانی است که نعمت علمِ خداوند در کاخ قلبشان قرار داده شده است. این آیه در قرآن قرار دارد و قابل انکار هم نیست. رسول خدا (ص) می فرماید: «تأویل شمس در قرآن، منِ پیامبر هستم و قمر امامان معصوم هستند. من خورشید هدایت جامعه انسانی تا قیامت هستم. و پس از غروب خورشیدِ وجودِ من از دنیا به سمت آخرت، پروردگار عالم رضایت نداده که جهان را در تاریکی رها کند؛ بلکه قمر را قرار داده است که جهان تا روز قیامت ادامه حیات بدهد.»
از سوره بقره تا جزء آخر قرآن، در بسیاری از سوره ها خداوند متعال از خورشید و ماه بعنوان دو نعمت مفید و به عنوان دو نشانه از نشانه های حکمت، قدرت، رحمت و ربوبیّت خود یاد کرده است. در مجموع سوگندهای قرآن که هم دلیل بر عظمت سوگند خورنده یعنی خداوند است و هم دلیل بر جایگاه عنصری است که به آن سوگند یاد کرده است، خورشید و ماه موردِ سوگند خداوند متعال قرار گرفته اند. یک سری نکاتی هم نسبت به خورشید وجود دارد: مثلاً در سوره « عَمَّ یَتَسَاءَلُونَ» تحت عنوان «وَهّاج» بیان شده. شئون علمی قرآن نه در زمان نزول قرآن برای مردم روشن بود و نه بعد از آن. امام سجاد (ع) می فرماید: «گروه هایی در آینده می آیند که از اسرار علمی قرآن پرده برمی دارند». این کلمه وهاج امروزه شگفتی دانشمندان را برانگیخته که خورشید، میلیون ها سال قبل باید خاموش می شد و ... امّا امروز دانشمندان دریافتند برای پابرجا ماندن، خورشید در درون خودش تولید داخلی دارد و این خیلی اعجاب انگیز است. این همه آیه در مورد خورشید و ماه است و سوگند خداوند به خورشید و ماه خیلی جای سخن دارد. همه این آیاتِ مربوط به خورشید و ماه برای این است که مردم را به مُنعم و خالق و همچنین ربوبیت، نعمت و رحمتش توجه دهند. روایات امام باقر و امام صادق (علیهما السلام) که در مورد خورشید است نیز به آخرین نگاه دانشمندانِ حال حاضر دنیا بسیار نزدیک است.
خورشید آقای منظومه شمسی است. حجم خورشید یک میلیون و دویست هزار برابر زمین است. اگر کوچک تر یا بزرگ تر بود، دیگر تناسبی با سایر کُرات نداشت. و اگر همین خاصیت «مولد بودن برای خودش» را نداشت، امروز هیچ گونه نمی شد کمبودش را جبران کرد. خورشید در منظومه شمسی تربیت کننده، رشد دهنده و کمال دهنده است و اگر حرارت مناسب نداشته باشد، هیچ گیاهی بر روی زمین نمی روید. فاصله زمین با خورشید 150 میلیون کیلومتر است و میلیون ها سال است که در همین فاصله مانده است. خلاصه اینکه خداوند همه کاری کرده است که دیگر هیچ بهانه ای در قیامت نداشته باشیم.
خداوند در سوره آل عمران می فرماید: « وَمَا یَعْلَمُ تَأْوِیلَهُ إِلَّا اللَّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ» یعنی «تأویل قرآن را جز خداوند و راسخون در علم نمی دانند». وقتی که خداوند می فرمایند: شمس و قمر، در ذهن شما خورشید و ماه ظاهری می آید ولی این ها تأویل دارند و کسی باطن این شمس و قمر را نمی داند. منظور از اینکه می فرماید: «آنهایی که علمشان علم راسخ است» کسانی است که نعمت علمِ خداوند در کاخ قلبشان قرار داده شده است. این آیه در قرآن قرار دارد و قابل انکار هم نیست. رسول خدا (ص) می فرماید: «تأویل شمس در قرآن، منِ پیامبر هستم و قمر امامان معصوم هستند. من خورشید هدایت جامعه انسانی تا قیامت هستم. و پس از غروب خورشیدِ وجودِ من از دنیا به سمت آخرت، پروردگار عالم رضایت نداده که جهان را در تاریکی رها کند؛ بلکه قمر را قرار داده است که جهان تا روز قیامت ادامه حیات بدهد.»
تاکنون نظری ثبت نشده است