display result search
- 739
- 1000
- 1000
- 1000
خانواده و تربیت مهدوی - جلسه هشتم
سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین حیدری کاشانی با عنوان " خانواده و تربیت مهدوی "، جلسه هشتم، سال 1397
فرمان خداوند برای رسیدن به خیرات این جهان و آن جهان دو فرمان است: یکی اهل تقوا و پروا از خدای رحمان باشید و دیگری معیّت با صادقین است که منظور ائمه و پیامبران الهی هستند. چرا گفته میشود صادقین؟ چون اینها در دو بُعد « صادقین» را نشان دادند یکی در بندگیِ خداوند صادقانه عمل کردند و دیگری هدایت و دستگیری صادقانه از بندگان خدا کردند.
امام حسین (ع) خون پاکش را فدا کرد تا بندگان خدا را از ضلالت و گمراهی نجات دهد. این معیت با امام معصوم (ع) چند نکته دارد. یک تعبیری در دعای ندبه وجود دارد که می گوید: «خدایا نعمتت را برما تمام کن به اینکه امام مارا پیشوای ما قرار بده تا ما پا جای پای او بگذاریم تا همراه او در تمام درجات بهشتی وارد شویم» ؛ یعنی در معیت امام معصوم ما می توانیم به این مقام برسیم.
قطاری به سوی خدا می رفت و ائمه و پیامبران دعوت کننده به سمت آن بودند ، اندک شماری از مردم سوارشدند و در ایستگاه بهشت همه پیاده شدند غافل از اینکه مقصد خودِ خداست. بهشت سه مرتبه دارد: بهشت اعمال، بهشت اخلاق و بهشت ذات. درهمین درجه اول یعنی بهشت اعمال خیلی ها پیاده شدند و از آیات و روایات بر می آید خیلی ها در همین درجات پایین بهشت می مانند چون اهل سبقت گرفتن نسبت به نیکی ها نبودند. اصحاب یمین در همین درجه پایین می مانند ولی یک غبطه ای در دلشان نسبت به «السابقون السابقون» نیزهست. « وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ، أُولئِک الْمُقَرَّبُونَ». السابقون به درجات بالای بهشت می روند. اگر در دنیا موفق شویم اخلاق خدایی را در وجودمان نهادینه کنیم به درجات بهشت اخلاق می رسیم. اگر تمام عزم و جدیت ما همراهی ما با امام باشد، با شفاعتِ امامت و ولایت به درجات بالای بهشت می رسیم. ولی مقصد جنت لقاء الله است. ورودی بهشتِ ذات، جنت الحسین است. احدی به ورودی درگاه لقاءالله نمی رسد مگر اینکه به جنت الحسین برسد. اگر عشق به ابی عبدالله در دل باشد، انسان با شهود قلبی به همه درجات بالای جنت می رسد.
فرمان خداوند برای رسیدن به خیرات این جهان و آن جهان دو فرمان است: یکی اهل تقوا و پروا از خدای رحمان باشید و دیگری معیّت با صادقین است که منظور ائمه و پیامبران الهی هستند. چرا گفته میشود صادقین؟ چون اینها در دو بُعد « صادقین» را نشان دادند یکی در بندگیِ خداوند صادقانه عمل کردند و دیگری هدایت و دستگیری صادقانه از بندگان خدا کردند.
امام حسین (ع) خون پاکش را فدا کرد تا بندگان خدا را از ضلالت و گمراهی نجات دهد. این معیت با امام معصوم (ع) چند نکته دارد. یک تعبیری در دعای ندبه وجود دارد که می گوید: «خدایا نعمتت را برما تمام کن به اینکه امام مارا پیشوای ما قرار بده تا ما پا جای پای او بگذاریم تا همراه او در تمام درجات بهشتی وارد شویم» ؛ یعنی در معیت امام معصوم ما می توانیم به این مقام برسیم.
قطاری به سوی خدا می رفت و ائمه و پیامبران دعوت کننده به سمت آن بودند ، اندک شماری از مردم سوارشدند و در ایستگاه بهشت همه پیاده شدند غافل از اینکه مقصد خودِ خداست. بهشت سه مرتبه دارد: بهشت اعمال، بهشت اخلاق و بهشت ذات. درهمین درجه اول یعنی بهشت اعمال خیلی ها پیاده شدند و از آیات و روایات بر می آید خیلی ها در همین درجات پایین بهشت می مانند چون اهل سبقت گرفتن نسبت به نیکی ها نبودند. اصحاب یمین در همین درجه پایین می مانند ولی یک غبطه ای در دلشان نسبت به «السابقون السابقون» نیزهست. « وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ، أُولئِک الْمُقَرَّبُونَ». السابقون به درجات بالای بهشت می روند. اگر در دنیا موفق شویم اخلاق خدایی را در وجودمان نهادینه کنیم به درجات بهشت اخلاق می رسیم. اگر تمام عزم و جدیت ما همراهی ما با امام باشد، با شفاعتِ امامت و ولایت به درجات بالای بهشت می رسیم. ولی مقصد جنت لقاء الله است. ورودی بهشتِ ذات، جنت الحسین است. احدی به ورودی درگاه لقاءالله نمی رسد مگر اینکه به جنت الحسین برسد. اگر عشق به ابی عبدالله در دل باشد، انسان با شهود قلبی به همه درجات بالای جنت می رسد.
تاکنون نظری ثبت نشده است