display result search
سخنرانی حجت الاسلام سعید شحیطاط با موضوع " نهضت معرفتی در ادعیه اهل بیت علیهم السلام"، سال 1404
نگاه ما به ادعیه و زیارات قدری از نگاه ائمه اطهار دور هست، گاهی ما ادعیه و زیارات را صرف یک گفتگوی ساده می بینیم، گاهی صرف یک حرف های ذوقی و دلی می بینیم. حال اینکه ائمه اطهار علیهم السلام با دعا با زیارت نامه در بسیاری از مواقع مفاهیمی را به شاگردانشان و حتی به نسل های بعدی منتقل کردند. امام صادق علیه السلام دعای ندبه را به ما آموخته اند. چقدر طول کشیده تا دوره غیبت و انتظار ایجاد شود تا ما دعای ندبه امام صادق علیه السلام را بخوانیم. بسیاری از ادعیه هایی که از ائمه به ما رسیده یک جنبه تعلیمی و رشدی برای جامعه داشته و یک فعالیت فرهنگی جدی بوده که به آن پرداخته شده است. امام سجاد به پانزده رویکرد با خدا گفتگو کرده است، این نعمت را سایز مذاهب و ادیان ندارند. کدام بزرگی اینطور برای همه حالات مختلف آدمی با خدا گفتگو کرده؟ چه جملات و عبارات بلندی در این ادعیه مناجات به کار برده اند و اینها خیلی می تواند برای من و شما راهگشا باشد. زیارت عاشورا، زیارت جامعه کبیره و سایر زیارت نامه ببینیم چه مفاهیمی در آنهاست. گاهی نگاه ما به ادعیه و زیارات صرف بخشیده شدن و آمرزش هست، این نگاه نگاه درستی هست، اما صرف بخشیده شدن نگاه کم و نگاه ناقصی هست. در همین دعای کمیلی که ما عرضه می کنیم و از گناهان خودمان می گوییم، از کاستی هایمان می گوییم و غفران خدا را می خواهیم، اما گویی که دعای کمیل دارد ما را رشد می دهد. اواخر دعای کمیل جور دیگه ای با خدا حرف می زنیم. در سیر دعای کمیل قرار هست ما هم گناهانمان بخشیده شود و هم به آن مقامات بندگی برسیم. دوام در اتصال به اینکه به در خانه خدا باشیم و جای دیگر نرویم مسئله فراتر از بخشش گناه می شود. بخشش گناه هم خیلی خوب است اما مومن در این حد نمی ماند. همیشه باید حالت تضرع و تمنای بخشش گناه در ما باشد. امیرالمومنین در طول دعای کمیل اواخرش دیگر با یک لحن دیگری با خدا حرف می زند گویی که بنده دیگر مسئله پاک شدن از گناه را پشت سر گذاشته است و حالا می خواهد رشد و ترقی و تعالی داشته باشد. در جات بهشت بهشت متفاوت است و صرف بهشت رفتن هدف نیست اینکه در چه مرتبه ای از بهشت باشیم هم خیلی مهم است. امام صادق علیه السلام در کامل الزیارات فرمودند: یک عده ای هستن در دنیا زیاد از حسین بن علی گفتگو می کنند، اهل روضه و ذکر و مجالس امام حسین علیه السلام هستند، اینها به ورودی بهشت می رسند به اینها گفته می شود وارد شوید در بهشت اما اینها می گویند در کدام قسمت بهشت از حسین بی علی گفتگو می شود؟ بعد امام صادق علیه السلام فرمود: اینها در بهشت لذتشان می شود تماشای جمال سیدالشهدا علیه السلام و اینها نگاه شان را از سیدالشهدا برنمی دارند. امام صادق اگر امروز حرم و گنبد و بارگاهی ندارد جای نگرانی نیست چون در مناسبات فکری و اجتماعی وارد زندگی های ما شده است. دشمن صرفا از حرم ها نمی ترسد، وهابیت صرفا از حرم ها نمی ترسد وهابیت بیشتر از این می ترسد که اهل بیت وارد زندگی ها شوند. امام صادق علیه السلام به ما آموختند که ولایت و محبت ایشان با عمل به آنچه که ایشان دوست دارد، نماز، احکام، پوشش و روابط ما کامل می شود و این نگاه قدری نگاه ناقص است که ما صرفا به اهل بیت به این معادن رحمت الهی نگاه صرفا بخشایش و بخشیده شدن داشته باشیم، اما در عمل نتوانیم به انها نزدیک شویم.
نگاه ما به ادعیه و زیارات قدری از نگاه ائمه اطهار دور هست، گاهی ما ادعیه و زیارات را صرف یک گفتگوی ساده می بینیم، گاهی صرف یک حرف های ذوقی و دلی می بینیم. حال اینکه ائمه اطهار علیهم السلام با دعا با زیارت نامه در بسیاری از مواقع مفاهیمی را به شاگردانشان و حتی به نسل های بعدی منتقل کردند. امام صادق علیه السلام دعای ندبه را به ما آموخته اند. چقدر طول کشیده تا دوره غیبت و انتظار ایجاد شود تا ما دعای ندبه امام صادق علیه السلام را بخوانیم. بسیاری از ادعیه هایی که از ائمه به ما رسیده یک جنبه تعلیمی و رشدی برای جامعه داشته و یک فعالیت فرهنگی جدی بوده که به آن پرداخته شده است. امام سجاد به پانزده رویکرد با خدا گفتگو کرده است، این نعمت را سایز مذاهب و ادیان ندارند. کدام بزرگی اینطور برای همه حالات مختلف آدمی با خدا گفتگو کرده؟ چه جملات و عبارات بلندی در این ادعیه مناجات به کار برده اند و اینها خیلی می تواند برای من و شما راهگشا باشد. زیارت عاشورا، زیارت جامعه کبیره و سایر زیارت نامه ببینیم چه مفاهیمی در آنهاست. گاهی نگاه ما به ادعیه و زیارات صرف بخشیده شدن و آمرزش هست، این نگاه نگاه درستی هست، اما صرف بخشیده شدن نگاه کم و نگاه ناقصی هست. در همین دعای کمیلی که ما عرضه می کنیم و از گناهان خودمان می گوییم، از کاستی هایمان می گوییم و غفران خدا را می خواهیم، اما گویی که دعای کمیل دارد ما را رشد می دهد. اواخر دعای کمیل جور دیگه ای با خدا حرف می زنیم. در سیر دعای کمیل قرار هست ما هم گناهانمان بخشیده شود و هم به آن مقامات بندگی برسیم. دوام در اتصال به اینکه به در خانه خدا باشیم و جای دیگر نرویم مسئله فراتر از بخشش گناه می شود. بخشش گناه هم خیلی خوب است اما مومن در این حد نمی ماند. همیشه باید حالت تضرع و تمنای بخشش گناه در ما باشد. امیرالمومنین در طول دعای کمیل اواخرش دیگر با یک لحن دیگری با خدا حرف می زند گویی که بنده دیگر مسئله پاک شدن از گناه را پشت سر گذاشته است و حالا می خواهد رشد و ترقی و تعالی داشته باشد. در جات بهشت بهشت متفاوت است و صرف بهشت رفتن هدف نیست اینکه در چه مرتبه ای از بهشت باشیم هم خیلی مهم است. امام صادق علیه السلام در کامل الزیارات فرمودند: یک عده ای هستن در دنیا زیاد از حسین بن علی گفتگو می کنند، اهل روضه و ذکر و مجالس امام حسین علیه السلام هستند، اینها به ورودی بهشت می رسند به اینها گفته می شود وارد شوید در بهشت اما اینها می گویند در کدام قسمت بهشت از حسین بی علی گفتگو می شود؟ بعد امام صادق علیه السلام فرمود: اینها در بهشت لذتشان می شود تماشای جمال سیدالشهدا علیه السلام و اینها نگاه شان را از سیدالشهدا برنمی دارند. امام صادق اگر امروز حرم و گنبد و بارگاهی ندارد جای نگرانی نیست چون در مناسبات فکری و اجتماعی وارد زندگی های ما شده است. دشمن صرفا از حرم ها نمی ترسد، وهابیت صرفا از حرم ها نمی ترسد وهابیت بیشتر از این می ترسد که اهل بیت وارد زندگی ها شوند. امام صادق علیه السلام به ما آموختند که ولایت و محبت ایشان با عمل به آنچه که ایشان دوست دارد، نماز، احکام، پوشش و روابط ما کامل می شود و این نگاه قدری نگاه ناقص است که ما صرفا به اهل بیت به این معادن رحمت الهی نگاه صرفا بخشایش و بخشیده شدن داشته باشیم، اما در عمل نتوانیم به انها نزدیک شویم.
تاکنون نظری ثبت نشده است