display result search
سخنرانی حجت الاسلام دکترناصر رفیعی با موضوع «طاغوت‌ها سرپرست اولیای شیطان هستند»، سال 1402
خداوند متعال سرپرست مؤمنان است. خداوند متعال درآیات 258 و 259 سوره بقره، مثال‌هایی را برای توحید و معاد ذکر می‌کنند که نخستین آن موضوع حضرت ابراهیم(ع) و نمرود است.
کاهنان و پیشگویان دربار نمرود، خبر از به دنیا آمدن فرزندی الهی برای برچیدن دودمان پادشاهی می‌دهند و نمرود نیز دستور می‌دهد تا تمام کودکان را به قتل برساند. زمانی که مادر حضرت ابراهیم(ع) این طفل را به دنیا آورد، او را تا چند سال در غاری نگهداری نمود.
آیه 258 سوره بقره به جدال علمی حضرت ابراهیم(ع) با نمرود اشاره دارد. گفتگو نخستین راه دعوت به دین الهی است. خداوند متعال درآیات الهی بر گفتگوی با مشرکین تأکید دارد. «قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَکُمْ»
حضرت ابراهیم(ع) به نمرود می‌گوید، خدای من زنده می‌کند و می‌میراند« یُحْیِی وَیُمِیتُ»؛ تو که ادعای خدایی داری چنین می‌توانی بکنی؟؛ نمرود در پاسخ دو زندانی را آورد و یکی را کشت و دیگری را آزاد کرد و گفت من هم میراندم و هم زنده کردم!
بر اساس روایتی از امام صادق علیه‌السلام؛ حضرت ابراهیم(ع) در جدال با نمرود ضمن اذعان به مغلطه او، از نمرود می‌خواهد، همین فردی را که کشته زنده سازد، که نمرود از این کار سرباز می‌زند و بر مغلطه خود تأکید می‌ورزد؛ لذا حضرت ابراهیم(ع)، با زیرکی می‌فرمایند؛ خدای من خورشید را از طرف مشرق برآورد، اگر تو خدایی و توان داری آن را از مغرب بیرون آر؛ که نمرود در پاسخ بدان عاجز ماند « فَبُهِتَ الَّذِی کَفَرَ».
«أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِی حَاجَّ إِبْرَاهِیمَ فِی رَبِّهِ أَنْ آتَاهُ اللَّهُ الْمُلْکَ»
این آیه به دو استدلال حضرت ابراهیم(ع) نسبت به توحید که یکی زنده کردن و میراندن و دیگری قدرت خدا در طلوع و غروب خورشید اشاره دارد. این آیه شریفه تأکیدی بر این نکته است که هرکسی قدرت، ثروت و حکومتی دارد درگرو خواست و اراده الهی است؛ لذا چه برای کافر و چه مؤمن ملک را خدا ارزانی داشته است، منتها قارون‌ها استفاده غلط می‌کنند و جهنمی می‌شوند و حضرت سلیمان نیز استفاده درست کرد و رستگار شد.
خداوند متعال سرپرست مؤمنان است. خداوند متعال درآیات 258 و 259 سوره بقره، مثال‌هایی را برای توحید و معاد ذکر می‌کنند که نخستین آن موضوع حضرت ابراهیم(ع) و نمرود است.
کاهنان و پیشگویان دربار نمرود، خبر از به دنیا آمدن فرزندی الهی برای برچیدن دودمان پادشاهی می‌دهند و نمرود نیز دستور می‌دهد تا تمام کودکان را به قتل برساند. زمانی که مادر حضرت ابراهیم(ع) این طفل را به دنیا آورد، او را تا چند سال در غاری نگهداری نمود.
آیه 258 سوره بقره به جدال علمی حضرت ابراهیم(ع) با نمرود اشاره دارد. گفتگو نخستین راه دعوت به دین الهی است. خداوند متعال درآیات الهی بر گفتگوی با مشرکین تأکید دارد. «قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَکُمْ»
حضرت ابراهیم(ع) به نمرود می‌گوید، خدای من زنده می‌کند و می‌میراند« یُحْیِی وَیُمِیتُ»؛ تو که ادعای خدایی داری چنین می‌توانی بکنی؟؛ نمرود در پاسخ دو زندانی را آورد و یکی را کشت و دیگری را آزاد کرد و گفت من هم میراندم و هم زنده کردم!
بر اساس روایتی از امام صادق علیه‌السلام؛ حضرت ابراهیم(ع) در جدال با نمرود ضمن اذعان به مغلطه او، از نمرود می‌خواهد، همین فردی را که کشته زنده سازد، که نمرود از این کار سرباز می‌زند و بر مغلطه خود تأکید می‌ورزد؛ لذا حضرت ابراهیم(ع)، با زیرکی می‌فرمایند؛ خدای من خورشید را از طرف مشرق برآورد، اگر تو خدایی و توان داری آن را از مغرب بیرون آر؛ که نمرود در پاسخ بدان عاجز ماند « فَبُهِتَ الَّذِی کَفَرَ».
«أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِی حَاجَّ إِبْرَاهِیمَ فِی رَبِّهِ أَنْ آتَاهُ اللَّهُ الْمُلْکَ»
این آیه به دو استدلال حضرت ابراهیم(ع) نسبت به توحید که یکی زنده کردن و میراندن و دیگری قدرت خدا در طلوع و غروب خورشید اشاره دارد. این آیه شریفه تأکیدی بر این نکته است که هرکسی قدرت، ثروت و حکومتی دارد درگرو خواست و اراده الهی است؛ لذا چه برای کافر و چه مؤمن ملک را خدا ارزانی داشته است، منتها قارون‌ها استفاده غلط می‌کنند و جهنمی می‌شوند و حضرت سلیمان نیز استفاده درست کرد و رستگار شد.
تاکنون نظری ثبت نشده است