display result search
- 3884
- 1000
- 1000
- 1000
بندگی - بخش اول
سخنرانی حجت الاسلام مسعود عالی با موضوع "بندگی" بخش اول - شب دوم فاطمیه دوم - سال 1399
بندگی یکی از ابعاد شخصیتی حضرت زهرا (س) بود و او را عابده می نامند. راکعه و ساجده و دیگر اسامی ایشان، نشان از صفات این بانوی بزرگوار است. امروزه برخی دین را از اجتماع و حوزه های دیگر جدا کرده اند، اما بر اساس آموزه های اسلام دین باید در همه ی زندگی انسان جریان داشته باشد. حتی در مادیات و مسائل اقتصادی نیز اسلام نظریه ای مناسب دارد. یک کاسب بازاری می تواند در محل کار خود کارش را تبدیل به عبادت کند. همه چیز به نیت انسان بستگی دارد. انسان می تواند کوچکترین کارهایش را تبدیل به عبادت کند. نیت خالص کارهای غریضی آنان مانند خوابیدن را تبدیل به عبادت می کند. حضرت زهرا (س) در معنای عام نیز عابدترین مردم بود. این بدان معناست که ایشان اذکار و اعمال و عباداتی انجام می داد که در نوع خود بی نظیر بود و گاها خاص خود ایشان بود. بنا بر روایت به قدری در محراب به عبادت می ایستادند که پاهایشان ورم می کرد و در خانه جایی را به عنوان محراب معین کرده بودند و عبادت می کردند.
زهرا در لغت به معمای نورانی است و در روایت است که ملائکه از وجود ایشان نور می گرفتند. حال دعا و زیارت به همه ی انسان ها عطا نمی شود بلکه باید مورد توجه بود تا صاحب چنین مرتبه ای شد. خدا بنده را در هر حال در می یابد و از او غافل نیست. همین که ما بتوانیم از خدا چیزی بخواهیم، باید شکرگزار باشیم و این اجازه، نعمتی است که از سوی خداوند به ما داده شده است. ملاک فیض عام، خداوند و ملاک فیض خاص، اقرار به فقر از سوی ما بندگان است. ما باید بدانیم و یقین کنیم که ما فقیر مطلقیم. خاضعان رحمت خاص خدا را در می یابند. ما باید برای نشان دادن خضوع خود به درگاه خداوند گریه کنیم تا خالص شویم و ظرف ما بزرگ شود و خدا آن را پر کند.
حضرت زهرا (س) در ذکر و نیایش سرآمد بود. او به تعبیر رسول الله (ص) حوریه بود و قبل از خلقت عالم در عالم ارواح در نزد خدا بود. به تعبیر پیامبر (ص) او مانند گوهری در صدف بود و غذایش تسبیح و ذکر بود و با این ها رشد می کرد. تسبیحات حضرت زهرا (س) هدیه ای از رسول خدا (ص) به زهرا (س) بود که از ارزشمندترین اذکار است.
بندگی یکی از ابعاد شخصیتی حضرت زهرا (س) بود و او را عابده می نامند. راکعه و ساجده و دیگر اسامی ایشان، نشان از صفات این بانوی بزرگوار است. امروزه برخی دین را از اجتماع و حوزه های دیگر جدا کرده اند، اما بر اساس آموزه های اسلام دین باید در همه ی زندگی انسان جریان داشته باشد. حتی در مادیات و مسائل اقتصادی نیز اسلام نظریه ای مناسب دارد. یک کاسب بازاری می تواند در محل کار خود کارش را تبدیل به عبادت کند. همه چیز به نیت انسان بستگی دارد. انسان می تواند کوچکترین کارهایش را تبدیل به عبادت کند. نیت خالص کارهای غریضی آنان مانند خوابیدن را تبدیل به عبادت می کند. حضرت زهرا (س) در معنای عام نیز عابدترین مردم بود. این بدان معناست که ایشان اذکار و اعمال و عباداتی انجام می داد که در نوع خود بی نظیر بود و گاها خاص خود ایشان بود. بنا بر روایت به قدری در محراب به عبادت می ایستادند که پاهایشان ورم می کرد و در خانه جایی را به عنوان محراب معین کرده بودند و عبادت می کردند.
زهرا در لغت به معمای نورانی است و در روایت است که ملائکه از وجود ایشان نور می گرفتند. حال دعا و زیارت به همه ی انسان ها عطا نمی شود بلکه باید مورد توجه بود تا صاحب چنین مرتبه ای شد. خدا بنده را در هر حال در می یابد و از او غافل نیست. همین که ما بتوانیم از خدا چیزی بخواهیم، باید شکرگزار باشیم و این اجازه، نعمتی است که از سوی خداوند به ما داده شده است. ملاک فیض عام، خداوند و ملاک فیض خاص، اقرار به فقر از سوی ما بندگان است. ما باید بدانیم و یقین کنیم که ما فقیر مطلقیم. خاضعان رحمت خاص خدا را در می یابند. ما باید برای نشان دادن خضوع خود به درگاه خداوند گریه کنیم تا خالص شویم و ظرف ما بزرگ شود و خدا آن را پر کند.
حضرت زهرا (س) در ذکر و نیایش سرآمد بود. او به تعبیر رسول الله (ص) حوریه بود و قبل از خلقت عالم در عالم ارواح در نزد خدا بود. به تعبیر پیامبر (ص) او مانند گوهری در صدف بود و غذایش تسبیح و ذکر بود و با این ها رشد می کرد. تسبیحات حضرت زهرا (س) هدیه ای از رسول خدا (ص) به زهرا (س) بود که از ارزشمندترین اذکار است.
تاکنون نظری ثبت نشده است