display result search
- 3372
- 1000
- 1000
- 1000
معرفت نسبت به وجود امام حسین (علیه السلام) - ویژه ی ولادت
سخنرانی حجت الاسلام سید حسین مؤمنی با موضوع معرفت نسبت به وجود امام حسین (ع) - ویژه ی ولادت
رسول خدا (ص) در حدیث ثقلین ما را به پیروی از قرآن و اهل بیت (ع) سفارش کرده اند. توسل و تمسک به قرآن و اهل بیت (ع) مراحلی دارد که معرفت اولین و مهم ترین مرحله از آن است. بعد از معرفت و شناخت، محبت در دل مؤمن جای می گیرد و در نهایت ولایت اهل بیت (ع) را می پذیرد. پذیرش ولایت به معنای مطیع بودن بی قید و شرط است. معرفت به سید الشهدا (ع) از جانب رسول سفارش شده است. ایشان می فرمایند که حسین از من و من از حسین هستم.
در این روایت معتبر که در بحار الانوار نقل شده است سه برداشت وجود دارد:
1. امام حسین (ع) مصدر امری است که آثار نبوت رسول (ص) را ماندگار می کند. بعد از رجعت مردم به جاهلیت که با رحلت رسول به وجود آمد، مردم با واقعه ی عاشورا دوباره با اسلام پیوند خوردند.
2. در ابتدای خلقت ابتدا نور رسول (ص) به وجود آمد و بعد مخلوقات به وجود آمدند. از آن جایی که ایشان امام را از خود دانسته اند می توان گفت که اتحاد نورانی امام و رسول به این شکل معنا می شود.
3. رسول خدا (ص) فرمودند که هیچ رسولی مانند من آزرده نشد. امام حسین (ع) نیز از ایشان بود و مانند او متحمل رنج و مصائب شد.
امام حسین (ع) را اباعبدالله نامیدند چون ایشان دارای مقام بندگی ممتاز بودند. بقای دین مدیون خون حسین (ع) بوده و ایشان مانند کشتی نوح مؤمنان را نجات داده و به ر منزل مقصود رسانده اند. خداوند نیز نگاه ویژه ای به این امام داشته اند به این معنا که ائمه را از نسل او قرار داده و تربت او را شفا قرار داد. هر دعای خیری در کنار مزار او به استجابت می رسد و سفر کربلا و زیارت امام حسین (ع) عمر انسان را زیاد می کند.
رسول خدا (ص) در حدیث ثقلین ما را به پیروی از قرآن و اهل بیت (ع) سفارش کرده اند. توسل و تمسک به قرآن و اهل بیت (ع) مراحلی دارد که معرفت اولین و مهم ترین مرحله از آن است. بعد از معرفت و شناخت، محبت در دل مؤمن جای می گیرد و در نهایت ولایت اهل بیت (ع) را می پذیرد. پذیرش ولایت به معنای مطیع بودن بی قید و شرط است. معرفت به سید الشهدا (ع) از جانب رسول سفارش شده است. ایشان می فرمایند که حسین از من و من از حسین هستم.
در این روایت معتبر که در بحار الانوار نقل شده است سه برداشت وجود دارد:
1. امام حسین (ع) مصدر امری است که آثار نبوت رسول (ص) را ماندگار می کند. بعد از رجعت مردم به جاهلیت که با رحلت رسول به وجود آمد، مردم با واقعه ی عاشورا دوباره با اسلام پیوند خوردند.
2. در ابتدای خلقت ابتدا نور رسول (ص) به وجود آمد و بعد مخلوقات به وجود آمدند. از آن جایی که ایشان امام را از خود دانسته اند می توان گفت که اتحاد نورانی امام و رسول به این شکل معنا می شود.
3. رسول خدا (ص) فرمودند که هیچ رسولی مانند من آزرده نشد. امام حسین (ع) نیز از ایشان بود و مانند او متحمل رنج و مصائب شد.
امام حسین (ع) را اباعبدالله نامیدند چون ایشان دارای مقام بندگی ممتاز بودند. بقای دین مدیون خون حسین (ع) بوده و ایشان مانند کشتی نوح مؤمنان را نجات داده و به ر منزل مقصود رسانده اند. خداوند نیز نگاه ویژه ای به این امام داشته اند به این معنا که ائمه را از نسل او قرار داده و تربت او را شفا قرار داد. هر دعای خیری در کنار مزار او به استجابت می رسد و سفر کربلا و زیارت امام حسین (ع) عمر انسان را زیاد می کند.
تاکنون نظری ثبت نشده است