display result search
- 9169
- 1000
- 1000
- 1000
تفسر آیه 44 سوره بقره
سخنرانی حجت‌الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره بقره - آیه 44
أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَتَنْسَوْنَ أَنفُسَکُمْ وَأَنتُمْ تَتْلُونَ الْکِتَبَ أَفَلاَ تَعْقِلُونَ
ترجمه
آیا مردم را به نیکى دعوت کرده و خودتان را فراموش مى نمایید؟ با اینکه شما کتاب (آسمانى) را مى خوانید، آیا هیچ فکر نمى کنید؟
دانشمندان یهود، قبل از بعثت حضرت رسول (ص)، مردم را به ایمان آوردن به آن حضرت دعوت مىکردند و بشارت ظهور حضرت را مى دادند، امّا هنگام ظهور، خودشان ایمان نیاوردند و حتّى بعضى از آنان به بستگان خود که اسلام آورده بودند، توصیه مىکردند که مسلمان بمانند، ولى خودشان اسلام نمى آوردند.
در روایات آمده است: دانشمندى که دیگران را به بهشت دعوت کند، ولى خودش اهل جهنّم باشد، بزرگ‌ترین و سختترین حسرتها را خواهد داشت.
حقّ تلاوت، عمل است. امام صادق (ع) فرمود: «کونوا دعاة النّاس باعمالکم و لاتکونوا دعاةً بالسنتکم» با اعمال خودتان مردم را دعوت کنید، نه تنها با گفتار. از حضرت على (ع) نقل شده است که فرمود: سوگند که من شما را به کارى دعوت نمىکنم، مگر آنکه خودم پیشگام باشم و از کارى نهى نمى کنم مگر آنکه خودم قبل از شما آن را ترک کرده باشم.
در نهجالبلاغه آمده است: هر کس خود را امام دیگران قرار داد، ابتدا باید به تعلیم خود بپردازد.
امام کاظم (ع) فرمودهاند: «طوبى للعلماء بالفعل و ویل للعلماء بالقول» درود بر عالمانى که به گفته خود عمل مىکنند و واى بر عالمانى که فقط حرف مى زنند.
عالم بىعمل در قالب تمثیل
الف: در قرآن: عالم بىعمل، الاغى است که بار کتاب حمل مىکند، ولى خود از آن بهره اى نمىبرد.
ب: در روایات:
*حضرت رسول (ص): عالم بىعمل، مثل چراغى است که خودش مى سوزد، ولى نورش به مردم مىرسد.
* حضرت رسول (ص): عالم بىعمل، چون تیرانداز بدون کمان است.
* حضرت عیسى (ع): عالم بىعمل، مثل چراغى است بر پشت بام که اتاقها تاریکند.
* امام على (ع): عالم بىعمل، چون درخت بى ثمر وگنجى است که انفاق نشود.
* امام صادق (ع): موعظهى عالم بىعمل، چون باران بر روى سنگ است که در دلها نفوذ نمىکند.
ج: در کلام اندیشمندان:
* عالم بىعمل:
گرسنهاى است روى گنج خوابیده.
تشنهاى است بر کنار آب و دریا.
طبیبى است که خود از درد مىنالد.
بیمارى است که دائماً نسخه درمان را مى خواند، ولى عمل نمىکند.
منافقى است که سخن و عملش یکى نیست.
پیکرى است بىروح.
پیام ها:
1-آمران به معروف،باید خود عامل به معروف باشند. «تَأْمُرُونَ النّاسَ بِالْبِرِّ وَ تَنْسَوْنَ أَنْفُسَکُمْ»
2-اگر مقدّمات فراموشی را خودمان فراهم کرده باشیم،معذور نیستیم.عذر فراموش‌کاری پذیرفته است که بی تقصیر باشد. «تَنْسَوْنَ، تَتْلُونَ»
3-تلاوت کتاب آسمانی کافی نیست،تعقّل لازم است. «تَتْلُونَ الْکِتابَ أَفَلا تَعْقِلُونَ»
4-خود فراموشی،نشانه بی خردی است. «أَفَلا تَعْقِلُونَ»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَتَنْسَوْنَ أَنفُسَکُمْ وَأَنتُمْ تَتْلُونَ الْکِتَبَ أَفَلاَ تَعْقِلُونَ
ترجمه
آیا مردم را به نیکى دعوت کرده و خودتان را فراموش مى نمایید؟ با اینکه شما کتاب (آسمانى) را مى خوانید، آیا هیچ فکر نمى کنید؟
دانشمندان یهود، قبل از بعثت حضرت رسول (ص)، مردم را به ایمان آوردن به آن حضرت دعوت مىکردند و بشارت ظهور حضرت را مى دادند، امّا هنگام ظهور، خودشان ایمان نیاوردند و حتّى بعضى از آنان به بستگان خود که اسلام آورده بودند، توصیه مىکردند که مسلمان بمانند، ولى خودشان اسلام نمى آوردند.
در روایات آمده است: دانشمندى که دیگران را به بهشت دعوت کند، ولى خودش اهل جهنّم باشد، بزرگ‌ترین و سختترین حسرتها را خواهد داشت.
حقّ تلاوت، عمل است. امام صادق (ع) فرمود: «کونوا دعاة النّاس باعمالکم و لاتکونوا دعاةً بالسنتکم» با اعمال خودتان مردم را دعوت کنید، نه تنها با گفتار. از حضرت على (ع) نقل شده است که فرمود: سوگند که من شما را به کارى دعوت نمىکنم، مگر آنکه خودم پیشگام باشم و از کارى نهى نمى کنم مگر آنکه خودم قبل از شما آن را ترک کرده باشم.
در نهجالبلاغه آمده است: هر کس خود را امام دیگران قرار داد، ابتدا باید به تعلیم خود بپردازد.
امام کاظم (ع) فرمودهاند: «طوبى للعلماء بالفعل و ویل للعلماء بالقول» درود بر عالمانى که به گفته خود عمل مىکنند و واى بر عالمانى که فقط حرف مى زنند.
عالم بىعمل در قالب تمثیل
الف: در قرآن: عالم بىعمل، الاغى است که بار کتاب حمل مىکند، ولى خود از آن بهره اى نمىبرد.
ب: در روایات:
*حضرت رسول (ص): عالم بىعمل، مثل چراغى است که خودش مى سوزد، ولى نورش به مردم مىرسد.
* حضرت رسول (ص): عالم بىعمل، چون تیرانداز بدون کمان است.
* حضرت عیسى (ع): عالم بىعمل، مثل چراغى است بر پشت بام که اتاقها تاریکند.
* امام على (ع): عالم بىعمل، چون درخت بى ثمر وگنجى است که انفاق نشود.
* امام صادق (ع): موعظهى عالم بىعمل، چون باران بر روى سنگ است که در دلها نفوذ نمىکند.
ج: در کلام اندیشمندان:
* عالم بىعمل:
گرسنهاى است روى گنج خوابیده.
تشنهاى است بر کنار آب و دریا.
طبیبى است که خود از درد مىنالد.
بیمارى است که دائماً نسخه درمان را مى خواند، ولى عمل نمىکند.
منافقى است که سخن و عملش یکى نیست.
پیکرى است بىروح.
پیام ها:
1-آمران به معروف،باید خود عامل به معروف باشند. «تَأْمُرُونَ النّاسَ بِالْبِرِّ وَ تَنْسَوْنَ أَنْفُسَکُمْ»
2-اگر مقدّمات فراموشی را خودمان فراهم کرده باشیم،معذور نیستیم.عذر فراموش‌کاری پذیرفته است که بی تقصیر باشد. «تَنْسَوْنَ، تَتْلُونَ»
3-تلاوت کتاب آسمانی کافی نیست،تعقّل لازم است. «تَتْلُونَ الْکِتابَ أَفَلا تَعْقِلُونَ»
4-خود فراموشی،نشانه بی خردی است. «أَفَلا تَعْقِلُونَ»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است