display result search
- 5770
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 41 و 42 سوره الرحمن
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره الرحمن- آیه 41 و 42
یُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِیمَاهُمْ فَیُؤْخَذُ بِالنَّوَ اصِى وَالْأَقْدَامِ
فَبِأَىِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ
ترجمه
تبهکاران، به سیمایشان شناخته شوند، پس به موهاى سر و قدمها گرفته (و به دوزخ پرتاب) شوند.
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟
«سیما» از «سوم» به معناى نشان و علامت ظاهر است. «نواصى» جمع «ناصیه» به معناى موى جلوى سر است.
گویا این آیه پاسخ سؤالى است که به دنبال آیه قبل قابل طرح است که اگر از گناه سؤال نمى شود، پس چگونه مجرمان شناخته مى شوند، این آیه در پاسخ مى فرماید: «یعرف المجرمون بسیماهم» مجرمان از چهره و سیمایشان شناخته مى شوند؛ البته همانگونه که تبهکاران از سیمایشان شناخته مى شوند، نیکوکاران را نیز از سیمایشان مى شناسند. «تعرف فى وجوههم نضرة النعیم»
سیماها در قیامت:
رو سفیدان. «تبیضّ وجوه»
رو سیاهان. «وجوههم مسودّة»
چهره هایى شادان. «وجوه یومئذ ناضرة»، «وجوه یومئذ ناعمة»
صورت هایى گرفته و غمگین. «وجوه یومئذ باسرة»
چهره هایى خندان. «وجوه یومئذ مسفرة . ضاحکة مستبشرة»
صورت هایى غبار گرفته و گرد زده. «وجوه یومئذ علیها غبرة»
چهره هایى خوار و ذلیل. «وجوه یومئذٍ خاشعه»
پیام ها
1- افکار و اعمال انسان در چهره او جلوه دارند. «یعرف المجرمون بسیماهم»
2- مجرم در نهایتِ ذلّت، گرفتار قهر الهى مىشود. «فیؤخذ بالنواصى و الاقدام»
3- آنان که در دنیا از هیچ گناهى فروگذار نکردند و از موى سر تا نوک پا، مخالف فرمان الهى عمل کردند، در قیامت نیز با موى سر گرفته شده و در عذاب افکنده شوند. «فیؤخذ بالنواصى و الاقدام»
4- تفکیک خوبان از بدان و شناخته شدن آنان، یکى از نعمتهاى الهى است. «فباىّ آلاء ربّکما تکذّبان»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
یُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِیمَاهُمْ فَیُؤْخَذُ بِالنَّوَ اصِى وَالْأَقْدَامِ
فَبِأَىِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ
ترجمه
تبهکاران، به سیمایشان شناخته شوند، پس به موهاى سر و قدمها گرفته (و به دوزخ پرتاب) شوند.
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟
«سیما» از «سوم» به معناى نشان و علامت ظاهر است. «نواصى» جمع «ناصیه» به معناى موى جلوى سر است.
گویا این آیه پاسخ سؤالى است که به دنبال آیه قبل قابل طرح است که اگر از گناه سؤال نمى شود، پس چگونه مجرمان شناخته مى شوند، این آیه در پاسخ مى فرماید: «یعرف المجرمون بسیماهم» مجرمان از چهره و سیمایشان شناخته مى شوند؛ البته همانگونه که تبهکاران از سیمایشان شناخته مى شوند، نیکوکاران را نیز از سیمایشان مى شناسند. «تعرف فى وجوههم نضرة النعیم»
سیماها در قیامت:
رو سفیدان. «تبیضّ وجوه»
رو سیاهان. «وجوههم مسودّة»
چهره هایى شادان. «وجوه یومئذ ناضرة»، «وجوه یومئذ ناعمة»
صورت هایى گرفته و غمگین. «وجوه یومئذ باسرة»
چهره هایى خندان. «وجوه یومئذ مسفرة . ضاحکة مستبشرة»
صورت هایى غبار گرفته و گرد زده. «وجوه یومئذ علیها غبرة»
چهره هایى خوار و ذلیل. «وجوه یومئذٍ خاشعه»
پیام ها
1- افکار و اعمال انسان در چهره او جلوه دارند. «یعرف المجرمون بسیماهم»
2- مجرم در نهایتِ ذلّت، گرفتار قهر الهى مىشود. «فیؤخذ بالنواصى و الاقدام»
3- آنان که در دنیا از هیچ گناهى فروگذار نکردند و از موى سر تا نوک پا، مخالف فرمان الهى عمل کردند، در قیامت نیز با موى سر گرفته شده و در عذاب افکنده شوند. «فیؤخذ بالنواصى و الاقدام»
4- تفکیک خوبان از بدان و شناخته شدن آنان، یکى از نعمتهاى الهى است. «فباىّ آلاء ربّکما تکذّبان»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است