display result search
- 185
- 1000
- 1000
- 1000
اهمیت و فضیلت ماه ربیع الاول
سخنرانی حجت الاسلام سید بهاءالدین ضیایی با موضوع «اهمیت و فضیلت ماه ربیع الاول»، سال 1404
حلول ماه ربیعالاول، ماه ربیعالمولود، مبارک باد. این ماه شامل میلاد وجود نازنین رسول خدا (صلیالله علیه و آله و سلم) و مناسبتهای گوناگون دیگری است. دهم این ماه مصادف است با وفات جناب عبدالمطلب، جد بزرگوار پیامبر، که ایشان در سن 8 سالگی او را از دست دادند. همچنین در همین روز، دهم ربیعالاول، ازدواج پیامبر اکرم با حضرت خدیجه کبری (سلامالله علیها) در سن 25 سالگی ایشان رخ داده است.
ماه ربیعالمولود با یاد و نام امیرالمؤمنین (علیهالسلام) و با «لیلة المبیت»، یعنی شب اول این ماه آغاز میشود. در این شب، امیرالمؤمنین (صلوات الله و سلام علیه) در مکه، در خانه و بستر رسول خدا (ص) آرمیدند، در حالی که 40 نفر از قبایل گوناگون برای ترور پیامبر، خانه حضرت را محاصره کرده بودند.
در روایات آمده است که وقتی امیرالمؤمنین در بستر پیامبر آرامیدند، خداوند به دو فرشته خود، جبرئیل و میکائیل، فرمود: «کدام یک از شما حاضرید جانتان را فدای دیگری کنید؟» روایت میفرماید هیچکدام حاضر نشدند. آنگاه خداوند فرمود: «به بنده من، علی بن ابیطالب، نگاه کنید که چگونه جان خود را برای حمایت و دفاع از رسول خدا در معرض خطر قرار داده است.» در پی این واقعه، آیه شریفه «وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ» نازل شد. ما شیعیان باید به این «لیلة المبیت» و فضیلت قرآنی امیرالمؤمنین (علیه السلام) بیشتر توجه کنیم، آن را ترویج و تبلیغ نماییم و پرچم فضائل و مناقب حضرات معصومین (علیهم سلام الله)، به ویژه امیرالمؤمنین (علیه السلام)، را برافراشته نگه داریم.
یکی از رویدادهای مهم دیگر، هجرت رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) از مکه مکرمه پس از 13 سال رسالت است. پس از گذشت سیزده سال از نبوت حضرت در مکه و نزول بخش عمدهای از آیات و سورههای قرآن، و همچنین بعد از وفات حضرت ابوطالب (سلامالله علیه) و حضرت خدیجه کبری (سلامالله علیها)، خداوند دستور هجرت از مکه را صادر فرمود، زیرا مکه دیگر جای امنی برای ایشان نبود.
در گزارشها و تاریخ آمده است که رسول خدا در ماههای حرام در کوچهپسکوچههای مکه ظاهر میشدند. این ماهها به دلیل ممنوعیت جنگ، قتال، خونریزی و درگیری، فرصتی برای ایشان بود. پس از سیزده سال نبوت و رسالت، جان پیامبر در خطر بود. ایشان در کوچهها و بازارهای مکه رفت و آمد میکردند. همچنین رسمی در ماههای غیرحرام وجود داشت که اگر یکی از بزرگان مکه کسی را تحت حمایت و پناه خود قرار میداد، آن شخص دیگر مورد تهدید نبود. در روزهای آخر، گاهی ضرورت ایجاب میکرد که پیامبر (ص) با گرفتن حمایت از یکی از بزرگان وارد مکه شوند.
ابتدا، رسول خدا برای هجرت، شهر طائف را مد نظر داشتند. اما در آنجا با نامهربانیها، جفاها و سنگزدنها مواجه شدند. مردم طائف، حتی کودکان را وادار کردند که به رسول خدا سنگ بزنند. به خصوص یکی از بزرگان طائف به بچهها میگفت که به پاهای پیامبر سنگ بزنید تا نتوانند حرکت کنند. روز طائف، یکی از تلخترین و سختترین روزها برای رسول خدا (صلیالله علیه و آله) بود و ایشان آن را بسیار دشوار توصیف کردند، زیرا مردم، هجرت به آنجا را نپذیرفتند.
حلول ماه ربیعالاول، ماه ربیعالمولود، مبارک باد. این ماه شامل میلاد وجود نازنین رسول خدا (صلیالله علیه و آله و سلم) و مناسبتهای گوناگون دیگری است. دهم این ماه مصادف است با وفات جناب عبدالمطلب، جد بزرگوار پیامبر، که ایشان در سن 8 سالگی او را از دست دادند. همچنین در همین روز، دهم ربیعالاول، ازدواج پیامبر اکرم با حضرت خدیجه کبری (سلامالله علیها) در سن 25 سالگی ایشان رخ داده است.
ماه ربیعالمولود با یاد و نام امیرالمؤمنین (علیهالسلام) و با «لیلة المبیت»، یعنی شب اول این ماه آغاز میشود. در این شب، امیرالمؤمنین (صلوات الله و سلام علیه) در مکه، در خانه و بستر رسول خدا (ص) آرمیدند، در حالی که 40 نفر از قبایل گوناگون برای ترور پیامبر، خانه حضرت را محاصره کرده بودند.
در روایات آمده است که وقتی امیرالمؤمنین در بستر پیامبر آرامیدند، خداوند به دو فرشته خود، جبرئیل و میکائیل، فرمود: «کدام یک از شما حاضرید جانتان را فدای دیگری کنید؟» روایت میفرماید هیچکدام حاضر نشدند. آنگاه خداوند فرمود: «به بنده من، علی بن ابیطالب، نگاه کنید که چگونه جان خود را برای حمایت و دفاع از رسول خدا در معرض خطر قرار داده است.» در پی این واقعه، آیه شریفه «وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ» نازل شد. ما شیعیان باید به این «لیلة المبیت» و فضیلت قرآنی امیرالمؤمنین (علیه السلام) بیشتر توجه کنیم، آن را ترویج و تبلیغ نماییم و پرچم فضائل و مناقب حضرات معصومین (علیهم سلام الله)، به ویژه امیرالمؤمنین (علیه السلام)، را برافراشته نگه داریم.
یکی از رویدادهای مهم دیگر، هجرت رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) از مکه مکرمه پس از 13 سال رسالت است. پس از گذشت سیزده سال از نبوت حضرت در مکه و نزول بخش عمدهای از آیات و سورههای قرآن، و همچنین بعد از وفات حضرت ابوطالب (سلامالله علیه) و حضرت خدیجه کبری (سلامالله علیها)، خداوند دستور هجرت از مکه را صادر فرمود، زیرا مکه دیگر جای امنی برای ایشان نبود.
در گزارشها و تاریخ آمده است که رسول خدا در ماههای حرام در کوچهپسکوچههای مکه ظاهر میشدند. این ماهها به دلیل ممنوعیت جنگ، قتال، خونریزی و درگیری، فرصتی برای ایشان بود. پس از سیزده سال نبوت و رسالت، جان پیامبر در خطر بود. ایشان در کوچهها و بازارهای مکه رفت و آمد میکردند. همچنین رسمی در ماههای غیرحرام وجود داشت که اگر یکی از بزرگان مکه کسی را تحت حمایت و پناه خود قرار میداد، آن شخص دیگر مورد تهدید نبود. در روزهای آخر، گاهی ضرورت ایجاب میکرد که پیامبر (ص) با گرفتن حمایت از یکی از بزرگان وارد مکه شوند.
ابتدا، رسول خدا برای هجرت، شهر طائف را مد نظر داشتند. اما در آنجا با نامهربانیها، جفاها و سنگزدنها مواجه شدند. مردم طائف، حتی کودکان را وادار کردند که به رسول خدا سنگ بزنند. به خصوص یکی از بزرگان طائف به بچهها میگفت که به پاهای پیامبر سنگ بزنید تا نتوانند حرکت کنند. روز طائف، یکی از تلخترین و سختترین روزها برای رسول خدا (صلیالله علیه و آله) بود و ایشان آن را بسیار دشوار توصیف کردند، زیرا مردم، هجرت به آنجا را نپذیرفتند.
تاکنون نظری ثبت نشده است