display result search
- 103
- 1000
- 1000
- 1000
مناظره امام کاظم علیه‌السلام با هارون
سخنرانی آیت الله سید محمدمهدی میرباقری با موضوع «مناظره امام کاظم علیه‌السلام با هارون»، سال 1402
مرحوم مفید در اختصاص از وجود مقدس موسی بن جعفر علیهما السلام نقل کردند که گویای طرح و برنامه حضرت و اقدامی است که حضرت در مقابل بنی عباس داشتند؛ چون امامت یک طرح بزرگی است که بر اساس کتاب الهی به انجام می رسد. آنچه در دست امام است و امام به وسیله آن برنامه خودشان را جلو می برند قرآن و کتاب الهی است که در محضر امام است. امام « مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتاب » است و امام کسی است که « بَلْ هُوَ آیاتٌ بَیِّناتٌ فی صُدُورِ الَّذینَ أُوتُوا الْعِلْمَ ». امام باقر علیه السلام فرمودند خدای متعال نمی فرماید قرآن بین دو جلد کتاب «بَیْنَ دَفَّتَی الکتاب» است بلکه فرموده است « آیاتٌ بَیِّناتٌ فی صُدُورِ الَّذینَ أُوتُوا الْعِلْمَ » در صدر آن کسانی است که این علم الهی به آنها عطا شده است.
بنابراین امام عالم به کتاب است و این کتاب در محضر امام است و این لازمه امامت است. به اندازه امامتی که امام می کنند، باید بهشان علم داده بشود. آن امامتی که ائمه علیهم السلام در عالم می کنند نیازمند به این علم الکتاب است و براساس علم الکتاب و طرح الهی در این کتاب عالم را اداره می کنند و این طرح هم خیلی پیچیده است و اصلا یک طرح ساده ای نیست.
امام کسی است که صاحب ملک عظیم و صاحب امامت است « أَمْ یَحْسُدُونَ النَّاسَ عَلى ما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِه فَقَدْ آتَیْنا آلَ إِبْراهیمَ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ وَ آتَیْناهُمْ مُلْکاً عَظیما . این داستان حسادتی است که با اهل بیت علیهم السلام اتفاق می افتد و موضوعش همین کتاب و حکم و ملک عظیم است که ملک عظیم امامت است. امامت ملک عظیم است و به تعبیر قرآن باطنش هم، همان صاحب الأمر بودن است. امام کسی است که صاحب امر الهی است و امر در دست اوست و با او کار را جلو می برد.
دو جا در قرآن کریم به این موضوع اشاره شده « وَ جَعَلْنا مِنْهُمْ أَئِمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنا لَمَّا صَبَرُوا »، « وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنا ». ظاهر هر دو آیه راجع به بنی اسرائیل و همچنین راجع به حضرت اسحاق و حضرت ابراهیم و حضرت یعقوب است. در واقع آیه اول راجع به این سه بزرگوار است و آیه دوم راجع به بنی اسرائیل است ولی هر دوی اینها به ائمه تأویل شده است.
مرحوم مفید در اختصاص از وجود مقدس موسی بن جعفر علیهما السلام نقل کردند که گویای طرح و برنامه حضرت و اقدامی است که حضرت در مقابل بنی عباس داشتند؛ چون امامت یک طرح بزرگی است که بر اساس کتاب الهی به انجام می رسد. آنچه در دست امام است و امام به وسیله آن برنامه خودشان را جلو می برند قرآن و کتاب الهی است که در محضر امام است. امام « مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتاب » است و امام کسی است که « بَلْ هُوَ آیاتٌ بَیِّناتٌ فی صُدُورِ الَّذینَ أُوتُوا الْعِلْمَ ». امام باقر علیه السلام فرمودند خدای متعال نمی فرماید قرآن بین دو جلد کتاب «بَیْنَ دَفَّتَی الکتاب» است بلکه فرموده است « آیاتٌ بَیِّناتٌ فی صُدُورِ الَّذینَ أُوتُوا الْعِلْمَ » در صدر آن کسانی است که این علم الهی به آنها عطا شده است.
بنابراین امام عالم به کتاب است و این کتاب در محضر امام است و این لازمه امامت است. به اندازه امامتی که امام می کنند، باید بهشان علم داده بشود. آن امامتی که ائمه علیهم السلام در عالم می کنند نیازمند به این علم الکتاب است و براساس علم الکتاب و طرح الهی در این کتاب عالم را اداره می کنند و این طرح هم خیلی پیچیده است و اصلا یک طرح ساده ای نیست.
امام کسی است که صاحب ملک عظیم و صاحب امامت است « أَمْ یَحْسُدُونَ النَّاسَ عَلى ما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِه فَقَدْ آتَیْنا آلَ إِبْراهیمَ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ وَ آتَیْناهُمْ مُلْکاً عَظیما . این داستان حسادتی است که با اهل بیت علیهم السلام اتفاق می افتد و موضوعش همین کتاب و حکم و ملک عظیم است که ملک عظیم امامت است. امامت ملک عظیم است و به تعبیر قرآن باطنش هم، همان صاحب الأمر بودن است. امام کسی است که صاحب امر الهی است و امر در دست اوست و با او کار را جلو می برد.
دو جا در قرآن کریم به این موضوع اشاره شده « وَ جَعَلْنا مِنْهُمْ أَئِمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنا لَمَّا صَبَرُوا »، « وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنا ». ظاهر هر دو آیه راجع به بنی اسرائیل و همچنین راجع به حضرت اسحاق و حضرت ابراهیم و حضرت یعقوب است. در واقع آیه اول راجع به این سه بزرگوار است و آیه دوم راجع به بنی اسرائیل است ولی هر دوی اینها به ائمه تأویل شده است.
تاکنون نظری ثبت نشده است